Diary of a Wimpy Kid (2010)

Regie: Thor Freudenthal | 89 minuten | komedie, familie | Acteurs: Zachary Gordon, Robert Capron, Rachael Harris, Steve Zahn, Connor Fielding, Owen Fielding, Devon Bostick, Chloe Moretz, Karan Brar, Grayson Russell, Laine MacNeil, Alex Ferris, Andrew McNee, Belita Moreno, Rob LaBelle

De in Amerika geboren en woonachtige online gamesontwikkelaar Jeff Kinney wilde altijd striptekenaar worden. Zijn eerste boek, “Diary of a Wimpy Kid”, is een mengvorm van roman en strip. Het gaat over de tiener Greg Heffley. In de Nederlandse vertaling, “Het leven van een loser”, Uitgeverij De Fontein, heet de hoofdpersoon Bram Botermans, wat net als de vertaling van de namen van de personages uit J.K. Rowling’s “Harry Potter” reeks dan wel weer erg jammer is. Greg staat als brugklasser aan het begin van een nieuw schooljaar. Hij heeft zich vast voorgenomen om bij de populaire groep te eindigen. Hij krijgt ongevraagd advies van zijn oudere, hem altijd treiterende, broer (“Val niet op”), maar weet dondersgoed zelf hoe hij zijn doel moet bereiken. Zal Greg in het jaarboek terechtkomen bij de klassenfavorieten? En welke categorie zou hij bereiken: ‘Populairst’, ‘Beste sportman’, ‘Best gekleed’ of ‘Clown van de klas’?

Hoewel Kinney er in zijn boek, dat zich voornamelijk richt op de doelgroep waarin de hoofdpersoon ook zit (bovenbouw lagere school en beginnende middelbare scholieren) zonder meer in slaagt het taalgebruik van een twaalfjarige overtuigend te gebruiken – je gelooft onmiddellijk dat je écht het logboek (want het is natuurlijk geen dágboek, ben je gek!) van Greg/Bram aan het lezen bent, houdt dat ook een nadeel in: de lezers zullen door het boek heen racen, omdat het erg makkelijk wegleest. De tekeningetjes zijn eenvoudig, maar raken altijd doel. Kinney heeft absoluut de juiste snaar weten te raken bij de jeugd. Zijn boeken vliegen over de toonbank en tieners smullen van de komische, alledaagse en redelijk herkenbare dagboekfragmenten, de sociale structuur van de middelbare school worden haarfijn uit de doeken gedaan. Niet zo gek dus dat er van “Diary of a Wimpy Kid” ook een verfilming is gekomen.

Voor een groot deel is de verfilming van Thor Freudenthal (‘Hotel for Dogs’) geslaagd. Hilarische stukken in het boek vertalen zich uitstekend naar het witte doek: de scènes met de beschimmelde plak kaas op het schoolplein bijvoorbeeld werken op papier net zo goed als in de film. Maar wat in het boek een sterk punt is, blijkt in de film minder goed uit te pakken: Greg is namelijk helemaal geen sympathiek jongetje, die we graag zien slagen in zijn missie. Natuurlijk is hij dat in het boek ook niet, maar daar zijn zijn bekentenissen op papier vooral grappig sarcastisch en kun je het daar beter hebben, juist door de gekozen (logboek)vorm. Hoewel het origineel is om in een film de boel nu eens niet vanuit de positie van de underdog te zien, gaat het egocentrische kind dermate irriteren dat het je eigenlijk totaal niet meer kan boeien of hij nu wel of niet het eerste jaar van de middelbare school doorloopt zonder al te grote kleerscheuren. Het duurt te lang voor hij berouw krijgt van zijn egoïstische gedrag en de kijker heeft het dan al lang opgegeven.

Wat wel in positieve zin opvalt is de casting. Niet alleen wordt de rol van Greg tot in de puntjes neergezet door Zachary Gordon (1998), ook Robert Capron (ook 1998) is briljant als het gezette vriendje van Greg, Rowley (Theo in “Het leven van een loser”). Van deze twee acteurs gaan we vast nog veel horen! De ouders (Steve Zahn en Rachael Harris) krijgen verhoudingsgewijs weinig te doen, en ook van de rol van Chloe Moretz hadden we meer verwacht. Maar zij zat dan ook niet in het boek. De dialogen zijn af en toe heel aardig, maar dat ligt voornamelijk aan het bronmateriaal.

‘Diary of a Wimpy Kid’ is leuk – ook als je het boek gelezen hebt, maar als de film je ietwat tegenvalt en je hebt het boek nog niet gelezen, laat dan niet na dit toch een kans te geven.

Monica Meijer