Die Halbzarte (1959)

Regie: Rolf Thiele | 91 minuten | drama, komedie, romantiek | Acteurs: Romy Schneider, Carlos Thompson, Magda Schneider, Josef Meinrad, Rudolf Forster, Erni Mangold, Helmut Lohner, Gertraud Jesserer, Alfred Costas, Richard Eybner, Benno Hoffmann, Guido Wieland, Fritz Heller, Dorothea Neff, Dieter Tressler

Vanaf 1958 probeerde Romy Schneider in verschillende films haar Sissi-imago van zich af te werpen. In de romantische komedie ‘Scampolo’ speelde ze een vlot gebekte jongedame die op zoek is naar liefde en misschien wat wijsheid. Het was een gezellige film met een leuke rol voor Schneider, maar toch wel één waarin ze nog steeds een schattig, tamelijk onschuldig meisje is. Maar in ‘Mädchen in Uniform’ zet ze haar missie voort met een controversiële rol als een leerling die een relatie krijgt met haar docente. En in ‘Die Halbzarte’, tenslotte, een film die zich presenteert als een seksklucht, lijkt het Schneider toch echt menens te zijn. Maar niet alles is wat het lijkt.

‘Die Halbzarte’ probeert in de eerste akte de indruk te wekken dat we hier met een stoute, ondeugende Romy te maken zullen gaan krijgen. Wanneer Nicole in een boekenwinkel even wat op moet schrijven voor een klant, gaat ze wulps voorover gebogen staan, net als de schrijfster van het boek op de cover. Haar kleine zusje vraagt haar even later om haar rokje wat omhoog te doen wanneer Nicole op de bank ligt, die zij aan het tekenen is. Het liefst zou ze haar naakt tekenen, laat ze weten. Maar dat ziet Nicole nog net niet zitten. Maar ze kan er niet omheen. Zij en haar hele artistieke gezinnetje krijgt namelijk geen voet aan de grond bij uitgevers en geldschieters, terwijl sensationeel materiaal als het boek van een promiscue meisje dat praat over haar vele romantische veroveringen, een doorslaand succes is. Kortom, seks verkoopt, zo concludeert het gezin, en dus wordt het idee geboren om een fictief verhaal te schrijven over een losbandige, moreel verwerpelijk meisje, dat met de ene na de andere man vreemd gaat, en dit te presenteren als ware het autobiografisch. Een waterdicht plan.

De opzet is aardig en de vertelstijl los en luchtig, met een schertsende voice-over die alle gezinsleden aan de kijker introduceert. Toch blijft het hierbij. Na deze eerste kennismaking, komen we niet of nauwelijks iets te weten van de familieleden, afgezien van het feit dat het een verstikkend, belachelijk hecht geheel vormt. Wanneer Nicole op een date gaat met de producer van haar toekomstige boekverfilming, moeten paps en mams en broer en zus haar overal gezelschap houden. In het restaurant, op de kermis: overal zitten ze mee te koekeloeren. En de kluchtige, cheesy close-ups en snelle pans die worden gebruikt om de reacties van de familieleden te tonen, werken op den duur danig op de zenuwen.

Ook is het strakke verhaal en het “pikante” karakter daarvan, praktisch verdwenen wanneer Nicole in aanraking komt met de producer. Ineens gaat het verhaal alle kanten op wanneer ze wordt ontvoerd door een stel groupies en de oude, gladde producer avances probeert te maken. De man doet net alsof hij gekwetst is wanneer Nicole gelogen heeft over het autobiografische karakter van haar boek en ze niet de sloerie is die ze leek te zijn. Hij dacht dat hij met een “onschuldig” meisje van doen had, zo stelt de eigenaardig redenerende producer. Eigenlijk een ideaal moment om deze paradox aan te pakken en de thematiek van de film nader te onderzoeken. Maar niets van dit. Uiteindelijk gaat het er alleen om dat Nicole en haar producer bij elkaar komen. En als dit dan nog met enige chemie of emotie gepaard zou gaan. Maar helaas is ook dit teveel gevraagd in ‘Die Halbzarte’. Romy verdient meer.

Bart Rietvink