Die Hard: With A Vengeance (1995)

Regie: John McTiernan | 131 minuten | actie, thriller, avontuur, misdaad | Acteurs: Bruce Willis, Jeremy Irons, Samuel L. Jackson, Graham Greene, Colleen Camp, Larry Bryggman, Anthony Peck, Nicholas Wyman, Sam Phillips, Kevin Chamberlin, Sharon Washington, Stephen Pearlman, Michael Alexander Jackson, Aldis Hodge, Mischa Hausserman, Edwin Hodge, Robert Sedgwick, Tony Halme, Bill Christ, Michael Lee Merrins, Birdie M. Hale, Daryl Edwards, Barbara Hipkiss, Aasif Mandvi, Bill Kux, Scott Nicholson, Ralph Buckley, Charles Dumas, Michael Cristofer, Phyllis Yvonne Stickney, J.R. Horne, Michael Tadross, Elvis Duran, John McTiernan Sr, Greg A. Skoric, Sven Toorvald, Todd A. Langenfeld, Timothy Adams, John C. Vennema, Gerrit Vooren, Willis Sparks

Dit tweede vervolg op de actieklassieker ‘Die Hard’ stelt enigszins teleur ten opzichte van de beide voorgangers. Regisseur John McTiernan, die ook bij deel 1 aan het roer zat, keerde terug en hij brengt het geheel met zijn kenmerkende visuele flair met veel achtervolgingen, schietpartijen en explosies. Het rommelige script vol met gaten is de meest serieuze handicap, die – ondanks al het spektakel – niet helemaal overwonnen wordt. Oorspronkelijk bedoeld als het vierde deel in de ‘Lethal Weapon’ reeks, werd het verhaal bewerkt, zodat het voor deze film gebruikt kan worden. Toch vallen, met die wetenschap in het achterhoofd, enkele plotelementen te herleiden naar die andere succesvolle serie films. Ook zijn er merkwaardige tempowisselingen, die ervoor zorgen dat de film af en toe gevaarlijk lang inzakt en waar de eerste twee films naar een bevredigende climax toedenderden, valt de ontknoping hier domweg gewoon tegen. Het is misschien niet fair om alle schuld op schrijver Jonathan Hensleigh te schuiven, maar zijn cv geeft een aardige indicatie over zijn talent.

Valt er dan niets positiefs over ‘Die Hard: with a Vengeance te zeggen? Uiteraard wel. De actie en stunts zijn vakkundig uitgevoerd (op een storende special effect van matige kwaliteit na) en biedt genoeg fraais om de niet al te kritische kijker prima te vermaken. Willis is uiteraard weer op dreef als John McClane, de rol die hem op het lijf geschreven is. Hij krijgt hier een welkome side-kick in de persoon van de altijd betrouwbare Samuel L. Jackson. De laatste speelt winkeleigenaar Zeus Carver, die McClane moet redden van een straatbende in Harlem. Dit was de eerste opdracht die McClane van de terrorist Simon (Jeremy Irons) moet uitvoeren en dankzij Carvers hulp, wordt hij door Simon gedwongen het spel mee te spelen. Doel van Simon’s acties, door middel van het spelletje “Simon says” lijkt namelijk te zijn om McClane door de hele stad New York te laten rennen om allerlei puzzels en raadsels op te lossen. Waarom Simon dit doet, wordt pas later duidelijk als blijkt dat hij persoonlijke motieven heeft. Irons is een leuke filmschurk met een prachtige stem (denk maar eens aan zijn Scar in ‘The Lion King’) maar juist door een connectie aan te brengen met Alan Rickman’s Hans Gruber in ‘Die Hard’, worden de twee met elkaar vergeleken – en niet in Irons’ voordeel. Verder is hij een prima tegenstander voor John McClane, ook gezien de handlangers die hij bij zich heeft. Uiteraard veel kleerkasten die welkome schietschijven vormen (iemand moet tenslotte toch “hard sterven”) maar ook zangeres Sam Philips als de keiharde Katya en Nicholas Wyman als Targo. Vooral de laatste heeft een spannend gevecht met McClane, die doet denken aan de knokpartij met Karl in deel één.  Al wordt hij geplaagd door een fikse kater, McClane blijft one-liners in de rondte strooien en mag hij bekvechten met Jackson over wie van hen tweeën de grootste racist is. Verbaal vuurwerk is aan Jackson wel besteed en hij maakt er het meeste van. Zo is McClane niet langer de loner, maar heeft hij een partner erbij gekregen die aan hem is gewaagd en die en passant ook nog flink wat raadsels oplost. Overigens geven de prima bijrolspelers kleur aan onuitgediepte en clichématige karakters, waarbij vooral Greene als de enigszins nors ogende politieagent Lambert positief opvalt.

Bij ‘Die Hard: With a Vengeance zal de kijker zich niet gauw vervelen, het is een zeer vermakelijke actiefilm. Als op zichzelf staande film meer dan gemiddeld, maar als ‘Die Hard’ film misschien niet helemaal de moeite waard. Dan liever deel 1 nog een keer kijken.

Hans Geurts

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 22 juni 1995