Die Unerzogenen (2007)

Regie: Pia Marais | 95 minuten | drama | Acteurs: Birol Ünel, Pascale Schiller, Céci Chuh, Georg Friedrich, Joana Preiss, Joseph Malerba, Johanna Gastdorf, Dieudonné Kabonga, David Könen, Madlene Niesyt, Laura Hentschel, Dominique Wegner, Janosch Litzinger

‘Die Unerzogenen’ is het speelfilmdebuut van de in Johannesburg geboren regisseuse Pia Marais. De film, die in het Engels de heel wat mindere titel ‘The Unpolished’ meekreeg, gaat over een jong meisje dat flink wat te stellen heeft met haar losgeslagen ouders. Deze Stevie zou het liefst een normaal bestaan leiden bij normale ouders, maar de criminele wegen van haar vader dwingen haar tot een nomadisch bestaan. Als het gezin ten lange leste in een provinciaal stukje Duitsland neerstrijkt, hoopt Stevie dat haar droom van een ordelijk leven eindelijk in vervulling gaat.

Het lijkt er op dat regisseuse en co-scenariste Marais met ‘Die Unerzogenen’ een milieu heeft geschetst dat alleen in haar eigen hoofd bestaat. Dat de ouders van Stevie en hun vrienden eendimensionaal worden neergezet en in bijna niets van elkaar verschillen, is hierbij niet eens het grootste probleem. Dat grootste probleem zit in de motivatie, of het gebrek daaraan, voor het (hippie)bestaan dat zij leiden. Nu zijn hippies allang niet meer wat ze ooit waren, maar van de creativiteit en maatschappijkritiek die ooit het fundament vormden van het hippiedom, is hier niets meer te bekennen. Deze neohippies drinken, hebben seks en zuchten, klagen en steunen. Daarbij lijken hun interesses hooguit van materiële aard, wat meteen hun criminele activiteiten verklaart. Maar dan verwacht je ze weer eerder in een luxe appartement dan in zo’n afgelegen commune.

Dat gebrek aan geloofwaardigheid blijft helaas niet beperkt tot het milieu van Stevie’s familie. Als het meisje op bezoek gaat bij een leeftijdsgenootje uit een burgerlijk milieu, treft ze daar een familie die gezellig met elkaar naar porno zit te kijken. Dat op zich zou misschien nog net kunnen, maar niet op de nonchalante manier waarop het hier wordt gepresenteerd. Die ongeloofwaardigheid geldt nog sterker voor wat Stevie op haar nieuwe school overkomt. Bovendien is het karakter van het meisje schetsmatig en weinig sympathiek.

Zodoende is ‘Die Unerzogenen’ een project waaraan debutante Marais zich flink heeft vertild. Haar boodschap is dan wel duidelijk (moderne opvoeders gedragen zich vaak minder volwassen dan hun kroost) maar het probleem zit volledig in de ongeloofwaardige uitwerking. Gelukkig laat Marais met dit debuut wel zien dat het qua ambacht gewoon goed bij haar zit. In een stijl die doet denken aan Dogme en de Waalse realisten, schotelt zij een onrustig en rommelig beeld voor dat prima past bij het onderwerp. Het is lang niet genoeg om deze film te redden, maar voor de toekomst van de jonge regisseuse hoeven we in ieder geval niet te vrezen.

Henny Wouters