Dinner in America (2020)

Recensie Dinner in America CinemagazineRegie: Adam Rehmeier | 106 minuten | komedie, drama | Acteurs: Kyle Gallner, Yancey Fuqua, Jennifer Kincer, Hannah Marks, Ricky Wayne, Lea Thompson, Nick Chinlund, Sean Rogers, Emily Skeggs, Nico Greetham, Lukas Jacob, Sidi Henderson, Robert Skrok, Lena Drake, Shelby Alayne Antel, Mary Lynn Rajskub

Probeer maar eens een tegendraadse Amerikaanse coming of age film te maken. De competitie is moordend. Films als ‘Lady Bird’ (Greta Gerwig, 2017), ‘Booksmart’ (Olivia Wilde, 2019) en ‘Licorice Pizza’ (Paul Thomas Anderson, 2021) hijgen in de nek. Toch waagde regisseur Adam Carter Rehmeier zich eraan met de jeugdode ‘Dinner in America’. Zelfverklaard punker Simon (Kyle Gallner) leeft in de Midwest op geld uit medische projecten als proefkonijn, dealt hier en daar en zoekt zo’n beetje per dag zijn slaapplaats uit door middel van anarchistische intimidatie. Op de vlucht voor de jutten stuit hij op het gepeste buitenbeentje Patty (Emily Skeggs), een extatische fan van de beruchte lokale underground punkband PSYOPS.

Het avondeten in Amerika is op zijn heetst wanneer Simon de vastgeroeste middenklasse in de gordijnen jaagt. Het liefst sluipt hij via de dochter des huizes binnen in een doorsnee middenklasse gezin en verleidt hij daarna de moeder voor brood, onderdak en wat antiburgerlijk plezier. Maar het strenggelovige gezin van Patty vormt een grotere uitdaging dan Simon had verwacht. Uit puur lijfsbehoud geeft hij niet op en maakt van haar een soort liefdadigheidsproject. Want, hoewel Patty het zelf totaal niet doorheeft, gaat er ook van haar punk uit volgens hem. Bovendien krijgen de twee te maken met antagonistische typetjes die zo kunnen doorgaan voor gekloonde neefjes en nichtjes van Patrick Bateman uit ‘American Psycho’ (Mary Harron, 2000).

Wanneer je ‘Dinner in America’ als tiener ziet, zul je misschien een vreugdesprongetje maken. Dan is het jouw kattenkwaadfilm, jouw ‘Ghost World’ (Terry Zwigoff, 2001) of ‘Scott Pilgrim vs the World’ (Edgar Wright, 2010). De film past perfect in dit rijtje. Tevens is de muziek op de soundtrack aangelengd met goedgemutste vuigheid. Jammer dat de sounddesign ietwat stroef is: de muziek gaat keihard maar de dialogen en omgevingsgeluiden komen gedempt over.

Het stekelvarkentje ‘Dinner in America’ is een haast schattig voorspelbare onderneming en veel minder punk dan het pretendeert met al het gevloek en het anarchistische kattenkwaad. Behalve de twee hoofdrolspelers zijn bijna alle andere rollen, zeker de antagonisten, van bordkarton. Dus wat staat er eigenlijk op het spel? De disruptieve waarde van ‘Dinner in America’ blijkt miniem en het wil nooit echt gevaarlijk worden. Daarvoor is het te gecalculeerd. Ook is het onduidelijk hoe de film past in de Previously Unreleased serie van Filmmuseum Eye. Doet het hiermee een gooi naar een onverwachte hit onder jonger publiek? Geef dan maar de slackerfilms van Richard Linklater, ‘Something Wild’ (Jonathan Demme, 1986) of het neongeweld van Harmony Korine in ‘Spring Breakers’ (2012).

Roy van Landschoot

Waardering: 2.5

Bioscooprelease: 28 juli 2022 (Previously Unreleased)