Doctor Sleep (2019)
Regie: Mike Flanagan | 151 minuten | drama, fantasie | Acteurs: Ewan McGregor, Rebecca Ferguson, Kyliegh Curran, Cliff Curtis, Zahn McClarnon, Emily Alyn Lind, Selena Anduze, Robert Longstreet, Carel Struycken, Catherine Parker, James Flanagan, Met Clark, Zackary Momoh, Jocelin Donahue, Dakota Hickman, Carl Lumbly, Henry Thomas, Bruce Greenwood, Sallye Hooks, Alex Essoe, Roger Dale Floyd, Jacob Tremblay
Voor wie zich altijd af heeft gevraagd hoe het Danny en Wendy Torrance is vergaan na de afgrijselijke gebeurtenissen in ‘The Shining’ (boek van Stephen King uit 1977, film van Stanley Kubrick uit 1980) was Stephen Kings “Dr. Sleep” (2013) een welkome verrassing. Dat dit boek verfilmd zou worden, stond natuurlijk buiten kijf. Het is algemeen bekend dat Stephen King niet blij is met Kubricks verfilming, maar omdat de film veel bekender is dan het boek, was het noodzakelijk dat ‘Doctor Sleep’ meer aan zou sluiten bij de geliefde jaren 80 klassieker dan bij het boek of de door King zelf geproduceerde miniserie uit 1997.
Decennia nadat Danny Torrance (Ewan McGregor) de moordaanslag van zijn vader Jack overleefde, is hij een gebroken man. Net als pa verslaafd aan alcohol, zonder vaste baan en onderkomen, is het enige lichtpuntje dat hij er als kind in is geslaagd om zijn paranormale krachten onder controle te krijgen. Op de vlucht voor zichzelf en zijn demonen komt hij terecht in Frazier, New Hampshire. Met behulp van de vriendelijke Billy (Cliff Curtis) krijgt hij een tijdelijke baan, een kamer en meldt hij zich aan bij de AA. Dankzij de leider van de AA wordt Dan begeleider bij een hospice, waar hij bewoners in hun laatste momenten voor hun sterven bijstaat. Hij krijgt de bijnaam Doctor Sleep. Is zijn ‘shining’ toch nog ergens goed voor.
Ondertussen maken we ook kennis met de leden van de Knot, een groep mensen die eveneens over paranormale gaven beschikken, maar niet over goede bedoelingen. Zij voeden zich met de ‘stoom’ die ontsnapt als mensen met dezelfde gave als Dan doodgaan. Hun leidster Rose the Hat (Rebecca Ferguson) merkt tijdens een van deze rituele slachtpartijen op dat er een geestelijke getuige is en de jacht is begonnen.
Die getuige is Abra (Kyliegh Curran), een tienermeisje dat inderdaad extreem paranormaal begaafd is. Zij heeft al jaren een connectie met Dan Torrance – ze communiceren via geschreven boodschappen op de muur in Dans kamer – maar nu heeft ze zijn hulp écht nodig.
‘Doctor Sleep’ stevent in driekwart van de film af op een dikke vier sterren waardering. Continue boeiend, sfeervol en onvoorspelbaar en erg goed geacteerd. De terugblikken naar Danny’s traumatische jeugd in het Overlook Hotel, gefilmd met nieuwe acteurs, zijn sterk, maar nog fijner zijn de scènes waarin de tegenwoordige Danny speelt, hetzij samen met Abra of Billy en de verhaallijn met Rose en haar volgelingen. Bij vlagen kanaliseert McGregor zijn filmvader uit het origineel, je ziet in zijn ogen Jack Nicholsons waanzin en dat is bijna nog griezeliger dan de angstaanjagende dingen die de Knot uithaalt. Voor de opbouw van het verhaal is het te verdedigen dat de climax plaatsvindt in het Overlook Hotel en ook de lengte van dat deel is te begrijpen, maar tóch gaat het daar mis. De scènes duren te lang en de aandacht van de kijker verslapt. Hoe goed de talloze referenties naar ‘The Shining’ ook zijn (door het af te schilderen als fan service doe je de makers te kort) – en het levert ook echt wel genoeglijke scènes op – de uiteindelijke showdown had makkelijk ingekort kunnen worden. Ook dan hadden we het wel geloofd.
Waar ‘The Shining’ een bloedstollend beeld schetste van hoe gekte en paranoia mensen in zijn greep kan houden, is ‘Doctor Sleep’ een heel ander soort film; verschillende plotlijnen lopen door elkaar en het duurt een tijd voor duidelijk is hoe deze personages tot elkaar lopen. Meer fantasie dan horror, maar zonder meer onder je huid kruipend. Jammer van dat laatste stuk, maar alsnog is ‘Doctor Sleep’ een dikke aanrader.
Monica Meijer
Waardering: 3.5
Bioscooprelease: 7 november 2019
DVD- en blu-ray-release: 11 maart 2020 (zowel de bioscoopversie als de director’s cut)