Dolly Dearest (1992)
Regie: Maria Lease | 93 minuten | horror, thriller | Acteurs: Denise Crosby, Sam Bottoms, Rip Torn, Chris Demetral, Candace Hutson, Lupe Ontiveros, Enrique Renaldo, Alma Martinez, Will Gotay, Rene Victor, Luis Cortez, Jaime Gomez, Brass Adams
Poppen… leuk en onschuldig speelgoed. Dat wordt meestal gedacht dan. In deze film wordt duidelijk dat dat echter niet altijd het geval is. Het begin van deze film biedt al de nodige kwalijke vooruitzichten wanneer een archeoloog bij zijn verkenning van een oude graftombe onder een rots wordt verpletterd en een vrijgekomen boze geest een verlaten poppenfabriek binnendringt.
Vervolgens maken we kennis met het gezin Read dat in Mexico aankomt om daar een nieuw leven te beginnen. De introductie van de personages komt ruim aan bod en identificatie en medeleven is daarmee wel verzekerd. Gewoontegetrouw worden tussendoor de nodige hints gegeven dat er een aantal zaken niet pluis zijn, met name in de vorm van het gedrag van dochtertje Jessica. Haar agressie, de vreemde woorden die ze spreekt, haar obsessie met haar pop Dolly, haar hysterische aanvallen… het zorgt al snel voor de nodige bedenkingen die maar al te gegrond blijken wanneer de ellende zich over het gezin Read uitstort.
De veroorzaker van het onheil is een oude geest die zo’n negenhonderd jaar geleden in een afgesloten ruimte heeft vastgezeten, recentelijk daaruit is ontsnapt en bezit heeft genomen van de Dolly-poppen in de fabriek van de Reads. En nadat die in hun nieuwe woonplaats zijn gearriveerd en de ellende van start is gegaan zijn invloeden van andere horrorfilms in dit verhaal duidelijk aanwezig. De nachtelijke achtervolgingsscène op het kerkhof? De hysterie-aanval van Jessica als een priester het huis zegent? Ze hebben, naast diverse andere ontwikkelingen, toch wel erg veel weg van gelijksoortige scènes in ‘The Omen’. Verder doet de vormgeving van het steeds meer uit de hand lopende gedrag van Jessica op meerdere fronten herinneren aan dat van de de tekeer gaande bezeten Regan in ‘The Exorcist’. Compleet tot het praten met een demonische stem en opnieuw gelijksoortige hysterie-aanvallen. Maar bovenal doen de uitgangspunten van deze film denken aan die van de ‘Child’s Play’ filmserie, waarin de door de geest van een seriemoordenaar bezeten pop Chucky aan het moorden slaat. Ook in deze ‘Dolly Dearest’ zijn de bezeten poppen moordzuchtig van aard en gaan ze evenals Chucky sadistisch te werk, zich onderwijl overgevend aan geniepig gelach en sarcastische oneliners die ze herhaaldelijk op hun slachtoffers loslaten.
Niet bijster origineel dus allemaal. De vraag zal ook snel opdoemen in hoeverre de bizarre uitgangspunten en ontwikkelingen in dit verhaal allemaal serieus te nemen zijn. Temeer omdat het een en ander nogal overtrokken in beeld wordt gebracht in deze B-film die zichzelf iets te serieus neemt. Ook zal opvallen dat het relatief lang duurt voordat, afgezien dan van de diverse hints dat er wat mis is, het verhaal op gang komt en de invloeden van de bezeten poppen zich duidelijk laten gelden.
Ondanks het gebrek aan originaliteit en de minpunten heeft deze film echter wel het nodige te bieden. In het relatief langzame eerste deel vindt toch een sfeervolle opbouw plaats met steeds verontrustender signalen. Ook diverse locaties in dit verhaal zijn goed gekozen. Een stille en verlaten fabriek, een begraafplaats, een eeuwenoude graftombe, het afgelegen huis van de Reads… plekken die zich keurig lenen voor de voltrekking van de negatieve ontwikkelingen als de poppen hun aanwezigheid op moordlustige wijze kenbaar maken. De poppen zelf zien er satanisch en afschrikwekkend uit. Eigenschappen die ook tot uiting komen in de manieren waarop ze hun slachtoffers maken en waarvan de nodige lugubere gebeurtenissen het gevolg zijn. Wat hak- en steekwerk, een elektrocutie, een hand die met bloederige gevolgen door de naald van een naaimachine wordt bewerkt… het zijn taferelen die expliciet in beeld worden gebracht en gezien de low-budget indruk die deze film maakt geslaagd overkomen. Ook de mystieke tintjes die in het verhaal zijn verwerkt komen aardig over en dragen bij aan het duistere atmosfeertje in deze film. Verder zijn die krengen van poppen talrijk en duiken in het tweede deel van het verhaal uit verschillende hoeken en gaten op, zodat de dreiging die er van hen uitgaat in dit stadium duidelijk aanwezig is. Alleen jammer dat er relatief weinig van hun kwaadwillende verschijningen gebruik wordt gemaakt. Ook de diverse negatieve ontwikkelingen hadden in een wat meer frequente mate voorbij mogen komen, hoewel de vormgeving van datgene wat de revue passeert geslaagd genoeg overkomt.
Degelijk werk verder van de meeste betrokkenen. Denise Crosby en Sam Bottoms geven keurig invulling aan hun rollen van de bezorgde en door onheil geplaagde ouders Read. Opvallend geslaagd werk van de jonge Candace Hutson die het ontsporend gedrag van dochtertje Jessica steeds even geloofwaardig weet neer te zetten. Een kwalitatief wat minder optreden van Chris Demetral als de te wijsneuzige Jimmy wiens min of meer humoristisch gedrag niet altijd bij de ernst van de situatie past. Wel weer verdienstelijk werk van de diverse bijrolspelers. Al met al maakt het bovenstaande deze ‘Dolly Dearest’ tot een redelijke horrorfilm. Een film die qua originaliteit niet uitblinkt en waar op diverse fronten ook meer in had gezeten, maar genoeg te bieden heeft om de aandacht vast te houden en het nodige vermaak te bieden.
Frans Buitendijk