Dolor y gloria (2019)

Recensie Dolor y Gloria Cinemagazine Regie: Pedro Almodóvar | 113 minuten | drama | Acteurs: Penélope Cruz, Antonio Banderas, Leonardo Sbaraglia, Cecilia Roth, Asier Etxeandia, Raúl Arévalo, Nora Navas, Julieta Serrano, Rosalía, Eva Martín, Julián López, Agustín Almodóvar

Na een enkel slippertje (‘Los amantes pasajeros’) is Pedro Almodóvar met films als ‘Julieta’ en deze weer terug op zijn levenspad: visueel de liefde bedrijven met de kijker. Film moet voelen als een zomerbries, het zijn Almodóvars eigen woorden. Tempo en urgentie zijn iets minder dan in de hoogtijdagen, er valt genoeg te genieten in ‘Dolor y Gloria’ – zodanig autobiografisch dat je de film een sentimental journey zou kunnen noemen.

Het personage Salvador Mallo (bijna een anagram) is geplaagd door lichamelijke pijnen en depressiviteit. Mallo schrijft en filmt niet meer en de liefde lijkt iets van vroeger. Een heruitgave van een dertig jaar oude klassieker brengt leven in de brouwerij. Mallo zoekt zelfs de hoofdrolspeler op waarmee hij gebrouilleerd was, en er ontstaat iets van een vriendschap die gevierd wordt met heroïne. De oude filmmaker soigneert er in het vervolg zijn rugpijnen mee.

Maar wat een vondst van Almodóvar om zichzelf te laten spelen door Antonio Banderas, ook dertig jaar terug al huisacteur; die wordt op zijn beurt weer vertaald naar het personage Alberto Crespo (Asier Etxeandia). Feit en fictie worden bewust vermengd, omdat het hier verfilmde leven immers over films gaat, films die het absurde rollenspel des levens verbeelden. Almodóvar maakt dit soort zaken echter nooit te ingewikkeld: hij schuift met panelen en wenkt de kijker binnen, caleidoscopisch en kleurrijk.

Door het verhaal heen lopen een ontmoeting met een oude geliefde (Leonardo Sbaraglia), een assistente die voor hem zorgt (Nora Navas) en flashbacks van de kleine Salvador en zijn slovende moeder, gespeeld door Penélope Cruz. Soms is het wat onevenwichtig en de film voelt daardoor wat lang aan, maar dan ben je al gehecht aan de door Banderas liefdevol vertolkte zestiger die terugkijkt. Aan het slot een shot van Salvador die de laatste scène van deze film filmt – het Droste-effect van Almodóvar; zelf is hij onzichtbaar én overal.

Jan-Kees Verschuure

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 19 september 2019
DVD- en blu-ray-release: 24 januari 2020