Donkey Punch (2008)
Regie: Oliver Blackburn | 90 minuten | thriller | Acteurs: Robert Boulter, Sian Breckin, Tom Burke, Nichola Burley, Julian Morris, Jay Taylor, Jaime Winstone
Liefhebbers van een redelijke dosis seks en gore zitten goed bij ‘Donkey Punch’. De film begint sexy, met drie jonge Engelse vriendinnen die voor een korte vakantie het regenachtige Leeds hebben verruild voor het zonnige Mallorca. Ondanks de bezwaren van de nog niet helemaal van een gebroken hart herstelde Tammi (Nichola Burley) gaan Kim (Jaime Winstone) en Lisa (nieuwkomer Sian Breckin) in op de uitnodiging van drie Engelse lads, het luxueuze jacht dat zij tot hun beschikking hebben, te bezoeken. Er is champagne (gestolen), XTC (geleverd door de louche Bluey) en de erotische spanning hangt in de lucht. De stoere Bluey (Tom Burke) vertelt een urban legend over een grove seksuele daad en de goedgelovige maagd Josh (Julian Morris) gelooft hem. Wanneer de kans zich al snel voordoet het vertelde in praktijk te brengen, slaat de naïeve jongen een van de meisjes keihard op haar hoofd, terwijl zij van achteren gepenetreerd wordt. Maar ja, als er iets funest is voor je libido is het wel dat je sekspartner dood neervalt, dus de stemming slaat al gauw om.
Vanaf dat punt is de groepsverhouding telkens anders: in het begin van het feestje zijn het nog de verstandige Sean en Tammi die zich afzijdig houden van de seksuele escapades van hun vrienden benedendeks, na de moord zijn het de meiden die de jongens ervan willen weerhouden het lijk van hun vriendin in het water te dumpen. Argumenten als “Wil jij haar ouders vertellen wat ze aan het doen was toen ze stierf?” hebben niet het door de jongens gewenste effect. Maar ook tussen de vier jongens onderling heerst er strijd: zo hebben ze onenigheid over wanneer de melding naar de kustwacht gemaakt moet worden. Het feit dat de hele weerzinwekkende daad op video is vastgelegd en de onbetrouwbare Bluey in het bezit is van de opname levert ook de nodige spannende momenten op.
Regisseur/schrijver Olly Blackburn deed ervaring op met het maken van videoclips en reclamespotjes en dat is te zien. Hij heeft oog voor de mooie kanten van zijn cast en benut deze ten volste. De omgeving doet de rest en ‘Donkey Punch’ kijkt lekker weg. De aantrekkelijke cast bevat geen grote namen, maar de jonge acteurs leveren prima werk af. Zij maken van de personages geloofwaardige karakters, die in een situatie terecht zijn gekomen die in een rap tempo ver boven hun hoofd is gegroeid. Ongeveer zoals in Danny Boyles speelfilmdebuut ‘Shallow Grave’ of ‘Very Bad Things’ (1998) waarin ook ‘normale’ mensen kennis maakten met het slechtste in zichzelf, proberen ze de situatie naar een voor zichzelf zo voordelig mogelijke uitkomst te leiden. De door drugs en alcohol bedwelmde jongeren maken weliswaar niet altijd de meest logische keuzes en dat zorgt voor enkele bloederige, en soms zelfs verrassende sterfscènes, maar echt eng, spannend of griezelig wordt het dan weer nooit: daarvoor is het teveel een afstreeplijstje. ’t Is alleen de volgorde van het vallen van de slachtoffers waar de kijker geen gif op in kan nemen. Toch is ‘Donkey Punch’ geen standaard tienerslasher, maar een goed gemaakte thriller over jonge mooie mensen die iets meer te verduren krijgen dan dat ze besproken hebben via de reisorganisatie.
Monica Meijer
Waardering: 3
Bioscooprelease: 23 april 2009