Down in the Valley (2005)
Regie: David Jacobson | 90 minuten | drama, western, romantiek | Acteurs: Edward Norton, Evan Rachel Wood, David Morse, Rory Culkin, Bruce Dern, John Diehl, Kat Dennings, Hunter Parrish, Aviva, Aaron Fors, Muse Watson, Heather Ashleigh, Geoffrey Lewis, Elizabeth Peña, Jennifer Echols
Wie Edward Norton heeft zien acteren in ‘Primal Fear’ en ‘The Score’, weet hoe ongelofelijk goed hij mensen met persoonlijkheidsstoornissen kan uitdrukken. Zo ook in ‘Down in the Valley’. Norton speelt Harlan; een geflipte cowboy die in zijn eigen wereld leeft en een familievriend tegelijk. Wanneer hij Tobe ontmoet, een eigenzinnige tiener die haar saaie leven meer dan zat is, is het gelijk raak en de twee beginnen een heftige romance die niets onder doet aan die van Leonardo di Caprio en Claire Danes in ‘Romeo + Juliet’. Eigenlijk lijkt het té simpel.
Het eenvoudige plot van ‘Down in the Valley’ biedt echter de mogelijkheid om de gebeurtenissen vanuit een ander perspectief te zien. Met uitzonderlijk veel aandacht voor de mise-en-scène en de persoonlijke emoties is deze film in eerste instantie een aaneenschakeling van close-ups en panorama’s onder een zachte en rustgevende muziek. Maar niet alles is mooi en fraai. Wade, de ruwe en ingetogen vader van Tobe, ziet niet veel in de nieuwe lover van zijn dochter en probeert hem met alle macht bij zijn kinderen vandaan te krijgen. Foute keus? Misschien wel. Want zijn kinderen zien hem als de boosdoener en kiezen partij voor good old Harlan die niets fout lijkt te kunnen doen. Voor Wade’s zoon Lonnie is Harlan de vader die hij nooit heeft gehad, voor Tobe is hij een manier om tegen haar vader in te gaan en te laten zien dat zij volwassen is.
In een gezin waarin bijna niet met elkaar wordt gesproken en emoties onderdrukt worden neemt de druk alsmaar toe en eigenlijk weet niemand er raad mee. Elk karakter heeft zijn eigen problemen, zijn eigen morele opvattingen en zijn eigen wensen. De combinatie van deze karakters zorgt er alleen voor dat de puzzelstukjes nooit op hun plaats kunnen vallen. Een situatie die niet beter uitgedrukt had kunnen worden dan door deze cast. Evan Rachel Wood is de verpersoonlijking van naïef, puberaal gedrag en het ontdekken van de wereld, Rory Culkin laat goed zien hoe het eenzame en schuchtere broertje van Tobe in het drama wordt meegesleurd en David Morse zal zijn eigen kinderen niet hoeven uitleggen dat de vader die hij speelt niet ideaal is.
Misschien is het enige manco van ‘Down in the Valley’ dan ook wel het einde. Dat is er namelijk niet. Althans, er worden meerdere keuzemogelijkheden aangeboden en dat doet af aan het stukje authenticiteit dat in de film wel aanwezig is. En al zijn verschillende einden een manier om de film naar eigen wens af te sluiten, Lucky Luke eindigt ook altijd met hetzelfde plaatje. En niemand die erover klaagt.
Julien van Alphen