Downton Abbey (2019)

Recensie Downton Abbey Cinemagazine Regie: Michael Engler | 122 minuten | drama | Acteurs: Michelle Dockery, Matthew Goode, Tuppence Middleton, Maggie Smith, Elizabeth McGovern, Laura Carmichael, Allen Leech, Joanne Froggatt, Imelda Staunton, Raquel Cassidy, Robert James-Collier, Kate Phillips, Phyllis Logan, Sophie McShera, Brendan Coyle, Hugh Bonneville, Geraldine James, Jim Carter, Max Brown, Simon Jones, Penelope Wilton, Stephen Campbell Moore, Lesley Nicol, Mark Addy, David Haig

Wat is er nou heerlijker dan je onder te dompelen in de pracht en praal van de stijlvolle Britse adel? Veel Nederlanders zaten gedurende de jaren 2010 tot 2015 aan de buis gekluisterd om het wel en wee van de aristocratische familie Crawley te volgen in de razend populaire en zeer geliefde Britse serie ‘Downton Abbey’. Het heeft natuurlijk iets idyllisch en romantisch, die traditionele Britse upperclass die zich vastklampt aan eeuwenoude tradities, gewoonten en gebruiken. Maar de kracht van ‘Downton Abbey’ zit hem zeker ook in het personeel dat rondloopt door de vertrekken van het weelderige landhuis van de Crawleys; de butlers, kamermeisjes, koks en lakeien die trouw hun plicht vervullen maar ondertussen met hun eigen uitdagingen te maken krijgen. Terwijl de wereld om hen heen grote veranderingen doormaakt, van de zinkende Titanic via de Eerste Wereldoorlog naar de Roaring Twenties, blijft het leven in het indrukwekkende Downton Abbey draaien om passie en romantiek, ambities en tragedies. Hoewel het al zo’n vier jaar geleden is dat de laatste aflevering van de serie uitgezonden werd, bleef de trouwe fanschare van ‘Downton Abbey’ hopen op een vervolg. Om hen tegemoet te komen, is er nu een speelfilm van de populaire serie gemaakt, die simpelweg ‘Downton Abbey’ (2019) is gedoopt en die vrijwel de gehele cast nog eenmaal de mogelijkheid geeft zich aan het publiek te laten zien.

De film, geregisseerd door Michael Engler die ook een aantal (latere) afleveringen van de serie op zijn nam heeft staan, speelt zich af in 1927. In de dynamische openingsscène zien we hoe een belangrijk telegram het imposante landhuis van de Crawleys (ook nu werd gedraaid op Highclere Castle in Hampshire) bereikt: Koning George V (Simon Jones) en Koningin Mary (Geraldine James) hebben een bezoek gepland aan Downton Abbey. Het nieuws gaat als een lopend vuurtje langs bewoners, bedienden en dorpsbewoners. Er moeten aardig wat voorbereidingen getroffen worden voor het hoge bezoek. Iedereen heeft grootse verwachtingen, maar de teleurstelling bij het personeel is groot wanneer blijkt dat het koninklijke gezelschap zijn eigen butlers, lakeien en kamermeisjes meeneemt. Als dat dan ook nog eens – uitzonderingen daargelaten – onuitstaanbare types blijken te zijn, verzinnen butler Mr. Carson (Jim Carter, terug van weggeweest), meneer Bates (Brendan Coyle), Daisy (Sophie McShera) en de anderen een list. ‘Upstairs’ hebben ze intussen te maken met hun eigen problemen. Zo zit Violet Crawley (Maggie Smith) in de rats omdat haar nicht Maud Bagshaw (Imelda Staunton), die met het koninklijke gezelschap meereist, haar erfenis niet aan de familie nalaat maar aan haar persoonlijke bediende Lucy Smith (Tuppence Middleton). Lady Edith (Laura Carmichael) wil liever niet dat haar man Bertie (Harry Hadden-Paton) met de prins op reis gaat nu ze een kindje verwachten. Tom Branson (Allen Leech) wordt benaderd door een mysterieuze man die plannen heeft om een aanslag te plegen op de koning en prinses Mary (Kate Phillips) twijfelt of haar liefde voor de veel oudere en nogal kille Henry Lascelles (Andrew Havill) wel sterk genoeg is.

Genoeg drama dus om over een twee uur durende film uit te spannen. Zeker voor de trouwe fans van de door Julian Fellowes gecreëerde tv-serie (hij schreef tevens het scenario van de filmversie) is het ouderwets smullen geblazen. Alle bekende castleden keren eenmalig terug; zij het sommigen, zoals Matthew Goode, voor een marginale bijdrage. Ook Lord Grantham zelf, Hugh Bonneville, krijgt amper iets te doen. Maar het feit dat ze allemaal eventjes voorbijkomen is voor de diehard liefhebber waarschijnlijk al genoeg. Doordat al die personages moeten opdraven, krijgt de film een episodisch karakter; alsof we naar een extra lange aflevering van de serie zitten te kijken. Diepgang is er eigenlijk niet, spanning evenmin (de als spannend bedoelde scènes zijn te vluchtig om écht te beklemmen en te beklijven). Humor is er gelukkig wel. Uiteraard mag Dame Maggie Smith haar verrukkelijke vinnige oneliners de ether in slingeren en ook de comedy capers tussen het personeel van Downton Abbey en de buitenstaanders die namens de koninklijke familie zich komen bemoeien met het wel en wee in het landhuis zijn zeer genietbaar. En dan is er natuurlijk die fantastische cast; ondanks dat vele personages slechts voor minieme bijdragen opgetrommeld zijn, blijft het een genot om mensen als Smith, Bonneville, Staunton, James, Carson, Penelope Wilton, Phyllis Logan en Michelle Dockery in actie te zien. De zorgvuldigheid waarmee de upperclass leefde in de jaren twintig wordt nagebootst is indrukwekkend en draagt voor een belangrijk deel bij aan het kijkplezier.

‘Downton Abbey’ de film is hoofdzakelijk gemaakt om de talloze fans van de serie tevreden te stellen, om ze te belonen voor al die jaren dat ze trouw hebben gekeken en de personages in hun hart hebben gesloten. Echt veel gebeurt er niet, maar ondanks de weinig verheffende gebeurtenissen gaat er toch een onmiskenbare charme uit van het oer-Britse landhuis en zijn inwoners/personeel. ‘Downton Abbey’ heeft verhaaltechnisch weinig om het lijf; vanuit nostalgisch oogpunt is het echter ouderwets genieten geblazen.

Patricia Smagge

Waardering: 3

Bioscooprelease: 12 september 2019
DVD- en blu-ray-release: 5 februari 2020