Dr. Terror’s House of Horrors (1965)

Regie: Freddie Francis | 98 minuten | horror, thriller | Acteurs: Peter Cushing, Neil McCallum, Ursula Howells, Peter Madden, Katy Wild, Alan Freeman, Ann Bell, Sarah Nicholls, Bernard Lee, Jeremy Kemp, Roy Castle, Kenny Lunch, Christopher Carlos, The Tubby Hayes Quintet, Christopher Lee, Michael Cough, Donald Sutherland, Jennifer Jayne, Max Adrian

Deze film is de eerste van de hand van filmmaatschappij Amicus waarin verhalen worden verteld die zijn verbonden door een allesomvattend verhaal, een recept dat door Amicus in later jaren herhaaldelijk nogmaals zou worden beproefd. De naam van de tarotkaartenlezer ‘Dr. Schreck’ en zijn gepraat over zijn tarotkaarten die hij ook ‘my house of horrors’ noemt doen al direct het nodige op stapel staande onheil vermoeden. En dat blijkt uit te komen wanneer de verhalen over de lotgevallen van de vijf treinreizigers de een na de ander onthuld worden.

1. Werewolf

Een architect keert terug naar zijn voorouderlijk huis omdat daar de nodige aanpassingen gedaan dienen te worden. Er blijken echter vreemde dingen te gebeuren: nachtelijk wolvengehuil, de bediendes die duidelijk meer weten dan ze loslaten, en er blijkt sprake te zijn van een oude duistere legende waar een oude doodskist in de kelder iets mee te maken blijkt te hebben. De architect ontdekt dat er weerwolverij in het spel is en is van plan om met zilveren kogels de weerwolf te doden, maar komt er dan achter dat hijzelf een doelwit is en wel vanuit een onverwachte hoek. Geslaagd door de sfeervolle omgeving in het oude landhuis en de onverwachte ontknoping.

2. Creeping vine

Een familie wordt in hun huis ingesloten door een snel groeiende en kwaadwillende plant die zijn zinnen heeft gezet op de vernietiging van de bewoners van het huis. Geslaagd door de door de openstaande ramen geniepig en ongemerkt naderbij komende tentakels van de plant, zijn snel groeiende omvang waarmee hij het hele huis kan insluiten en doordat de plant ook nog intelligent blijkt te zijn, wat hem tot een des te moeilijker te bestrijden tegenstander maakt.

3. Voodoo

Een muzikant is getuige van een voodoo-ritueel waarbij hij de muziek noteert die hij daarbij hoort. Hij wordt ontdekt en verjaagd en daarbij gewaarschuwd niet de voodoo-muziek na te spelen. Natuurlijk doet hij dit toch en het blijkt dat voodoo niet alleen maar louter bijgeloof is, wanneer hij daarmee de nodige onplezierige voodoo-invloeden over zowel zichzelf als over zijn omgeving afroept. Een niet bijster griezelig verhaal, waarin de veelvuldig gespeelde trompet- en voodoomuziek meer geslaagd overkomt dan de horror die in dit verhaal wordt opgeroepen. Niettemin staat ook de suggestie van opgeroepen (voodoo)krachten die niet begrepen en niet beheerst kunnen worden garant voor het nodige gewenste unheimische sfeertje.

4. Disembodied Hand

Het beste verhaal in deze film. Een kunstkenner wordt door een schilder belachelijk gemaakt wanneer hij zich positief uitlaat over een schilderij dat door een chimpansee geschilderd blijkt te zijn. De schilder blijft de kunstkenner op pijnlijke wijze aan zijn ‘deskundig oordeel’ herinneren. De kunstkenner rijdt de schilder opzettelijk aan waarna deze zelfmoord pleegt nadat zijn hand tijdens de aanrijding afgerukt wordt. De afgerukte hand van de schilder gaat nu een eigen leven leiden en wil wraak op de kunstkenner nemen en blijkt in staat op wat voor manier dan ook de kunstkenner te kunnen achtervolgen. Geslaagd door de overal opduikende horror in de vorm van de hand waaraan maar niet te ontkomen en die maar niet te vernietigen is. Ook amusant her en der, en met name voor de haters van moderne kunst, wanneer de kunstkenner’s ‘deskundig oordeel’ over het door de aap gemaakte schilderij niet veel meer dan loos gebazel blijkt te zijn.

5. Vampire

‘This town is too small for both of us’. Een zin die meestal van toepassing is op het westerngenre, maar hier binnen het vanpiergenre wordt toegepast. Een man wordt door de plaatselijke dokter ervan overtuigd dat zijn vrouw een vampier is, en hij besluit haar te vernietigen. Een aardig verhaal waarin gestaag en sfeervol naar de ontknoping wordt toegewerkt, maar de ontknoping zelf doet het een en ander meer satirisch en enigszins humoristisch (bedoeld?) overkomen dan dat er echt effectieve horror mee in stand wordt gehouden.

Het zesde verhaal is het verhaal dat de overige verhalen aan elkaar koppelt, en wel door de tarot-kaartenlezer. Het eind van de film is, gezien de afloop van de diverse vertelde verhalen, wel wat voorspelbaar, zeker wanneer de krantenkoppen van de op het station gevonden krant in beeld komen. Ook de ware aard van Dr. Schreck komt dan niet echt meer als een verrassing, hoewel de onthulling daarvan wel op gepaste en aansprekende duistere wijze is vormgegeven.

De eerste dus, deze film uit 1965, van Amicus’ ‘compendium’ horrorfilms, waarin meerdere verhalen verbonden worden door een verhaal dat door de gehele film loopt. Hoewel latere soortgelijke films van Amicus beter tot hun recht komen, is deze productie er een die voor de liefhebber zeker de moeite waard is. Ook in deze film valt al op dat dit soort films het moet hebben van een juist opgeroepen en uitgebouwde sfeer en spanning. In de meeste verhalen in deze film uit 1965 lukt dit ook, hoewel zoals duidelijk zal zijn, de uitwerking en afloop van enkele verhalen wel op enkele punten voor verbetering vatbaar zijn. Niettemin heeft Amicus met deze film een al met al een geslaagd overkomend voorproefje afgeleverd van een recept waarvan het zich in later jaren op nog deskundiger wijze zou bedienen en is daarom voor de liefhebber een aanrader te noemen.

Frans Buitendijk