Dragon Ball Super: Broly – Doragon bôru chô: Burorî (2018)

Regie: Tatsuya Nagamine | 100 minuten | animatie, actie | Originele stemmencast: Masako Nozawa, Aya Hisakawa, Ryô Horikawa, Toshio Furukawa, Takeshi Kusao, Ryûsei Nakao, Kôichi Yamadera, Masakazu Morita, Ryûzaburô Ôtomo

De immens populaire Dragon Ball franchise gaat inmiddels al weer 35 jaar mee. De serie startte als manga in 1984 en werd daarna al snel ook een anime in 1986. Het verhaal van Akira Toriyama gaat over een vrolijk verwilderd jongetje met apenstaart (Goku) die samen met een ijdele jonge vrouw (Bulma) op zoek gaat naar de zogenoemde dragon balls. Deze drakenballen liggen verstopt over de wereld, en wie alle zeven ballen vindt, mag een wens doen. In het begin leunt het verhaal sterk op grappen en grollen met soms een licht seksistische inslag. Vooral Bulma, wiens naam slipje betekent, moet het daarbij ontgelden.

Gaandeweg komt de nadruk steeds meer te liggen op de gevechten die Goku moet leveren met allerlei fantastische figuren die vaak nadat ze zijn verslagen zijn vrienden worden. En zijn die opponenten in het begin nog vaak hindernissen die overwonnen moeten worden om de dragon balls te vinden, later zijn het ook intergalactische slechteriken die de Aarde bezoeken om alleen maar een lekker potje te knokken. Het lijkt wel of het Dragon Ball universum een grote dojo is waar vechtjassen niets anders doen dan demonstratief met elkaar strijden om de eer.

Kenmerkend zijn de epische gevechten die vele afleveringen duren en waarbij elke keer wanneer een van beide partijen verslagen lijkt te zijn, de held of de slechterik een nieuwe energiebron weet aan te boren die niet alleen de mogelijke uitkomst van het gevecht weer compleet op zijn kop zet, maar ook het personage een andere verschijningsvorm (of alleen kleurtje) geeft. Deze soapachtige structuur met zijn eeuwigdurende cliffhangers verklaart voor een deel, naast de fantasievolle verhaallijnen en sympathieke humor, de verslavende werking die Dragon Ball op zijn fans heeft.

De oorspronkelijke televisieserie (en manga) eindigde halverwege de jaren negentig en werd daarna nog opgevolgd door twee series, waarvan de laatste (‘Dragon Ball super’) in 2018 afliep. Ook in de (voornamelijk Japanse) bioscopen liet Dragon Ball zich zien; de film ’Dragon Ball Super: Broly’ (2018) is de meest recente van de ruim twintig speelfilms die sinds de jaren tachtig zijn verschenen. Dit deel draait om het personage Broly, die hier voor het eerst lijkt te verschijnen, maar in werkelijkheid al vaker te zien is geweest. Na een leuke uitwerking hoe het personage Broly is geworden tot wie hij is — namelijk een ongepolijste en extreem krachtige vechtmachine afkomstig uit hetzelfde ruimtegebroed waaruit ook held Goku afkomstig is —, is het tweede deel van de film een poging om alle eerdere epische gevechten uit de serie visueel te overtreffen. Denk aan een psychedelische explosie van vormen, kleuren en geluiden met een hallucinante en verlammende uitwerking.

Helaas dat het verhaal van ’Dragon Ball Super: Broly’ niet boven dat van een doorsnee televisieaflevering uitkomt en dat het alleen goed te volgen en te appreciëren is als je al een beetje bekend bent met de serie, want zelfs de gevechtsscènes vereisen enige voorkennis (in dit geval over powerlevels en bijbehorende gekleurde kapsels). Daarentegen kunnen de trouwe fans, van inmiddels middelbare leeftijd, en een nieuwe generatie kijkers hun hart ophalen aan de uitstekend geanimeerde en visueel overdonderende knokpartijen.

Alberto Ciaccio

Waardering: 3

Bioscooprelease: 24 januari 2019
DVD-release: 24 mei 2019