Dragonfly (2002)

Regie: Tom Shadyac | 104 minuten | drama, thriller | Acteurs: Kevin Costner, Susanna Thompson, Joe Morton, Ron Rifkin, Kathy Bates, Robert Bailey Jr., Jacob Smith, Jay Thomas, Lisa Banes, Matt Craven, Casey Biggs, Leslie Hope

Arme Kevin Costner. Sinds de beste man de kostbare flop ‘Waterworld’ inblikte kan de acteur/regisseur niets meer goed doen bij de (Amerikaanse) critici. Vrijwel elke productie waar de gevallen ster aan deelneemt wordt genadeloos de grond ingeboord. Zo ook ‘Dragonfly’ die door het journaille “saai” en “suf” genoemd werd. Terecht?

Costner speelt Joe Darrow, een arts die sinds de dood van zijn vrouw de weg kwijt is. De man is zwaar depressief en weigert potentiële zelfmoordenaars te behandelen. Verder is Darrow niet te genieten en klaagt hij steen en been. Als zijn werkgever genoeg krijgt van het gedrag van de weduwnaar, wordt Darrow op non-actief gesteld. Joe kan zijn schorsing maar niet verkroppen, maar dan gebeurt er iets vreemds. Darrow krijgt allerlei vage aanwijzingen die door zijn vrouw lijken te zijn achtergelaten. Maar zij is toch dood?

‘Dragonfly’ is vlak na die andere geestenthriller, ‘The Sixth Sense’, uitgekomen. Het gevolg is dat dit Costnervehikel steevast vergeleken is met de grote roerganger. Een vergelijking die naast onterecht ook nog eens bijhoorlijk mank slaat. ‘Dragonfly’ is een totaal ander soort film dan ‘The Sixth Sense’. Op de een of andere vreemde manier heeft de marketingafdeling gedacht dat ‘Dragonfly’ een thriller is. Ten onrechte, deze productie van cineast Shadyac is in de kern een dramafilm. Veel spanning of sensatie is niet terug te vinden in dit product.

Als je ‘Dragonfly’ op zijn merites beoordeelt dan vind je een mooie dramafilm met een goede inborst. Shadyac’s prent draait om personage-ontwikkeling en behandelt thematiek als rouw, emoties en zinsgeving. De zoektocht van Darrow leidt je naar onverwerkte emoties. Emoties van rouw en hoop wisselen elkaar beurtelings af. Costner is goed op dreef en weet de onmacht van zijn personage goed weer te geven. En dat is maar goed ook, aangezien de film zwaar leunt op de one man show van de acteur. Costner is namelijk continu in beeld. Naast hem is het voornamelijk Kathy Bates die opvalt. De actrice presteert degelijk en zet een sympathiek personage neer. Bates is wel eens beter op dreef geweest, maar goed, ze is niet onaardig bezig.

‘Dragonfly’ mikt veel meer op de traan dan op angstgevoelens. En als je de film objectief bekijkt dan zul je vooral een lieve film ontdekken met het hart op de juiste plaats. De vertolkingen van de cast zijn goed, de belichting ziet er goed uit en ook de minimalistische, ingetogen soundtrack is sterk.

Uiteraard zijn er ook enkele minpunten te ontdekken. Qua vaart komt ‘Dragonfly’ niet goed uit de verf. Enkele passages duren te lang en een iets korter speelduur had de film niet misstaan. Shadyac’s productie komt vrij traag op gang en de spanningsboog is ook niet altijd even strak gespannen. Soms zakt de film in en kabbelt het verhaal maar wat voort. Pas tegen het einde van de film voert de regisseur het tempo op en beginnen de puzzelstukjes op hun plek te vallen.

‘Dragonfly’ is geen meesterwerk, maar zeker niet zo belabberd als de pers je wil doen geloven. Costner speelt een mooie rol in een mooie film. Niets meer, maar zeker niets minder.

Frank v.d. Ven

Waardering: 3

Bioscooprelease: 25 juli 2002