Dragonheart Vengeance (2020)

Recensie Dragonheart: Vengeance CinemagazineRegie: Ivan Silvestrini | 96 minuten | fantasie | Acteurs: Joseph Millson, Jack Kane, Arturo Muselli, Carolina Carlsson, Tam Williams, Richard Ashton, Ross O’Hennessy, Fabienne Piollini-Castle, Helena Bonham-Carter, Ioachim Ciobanu, Laur Dragan, Tatiana Gurin, Cameron Jack, James Longshore, Edouard Philipponnat, Diana Vladu

De jonge boer Lucas moet met lede ogen aanzien hoe zijn familie wordt vermoord door een drietal wrede plunderaars. Zijn epische missie naar wraak brengt Lucas in contact met de roekeloze, vrijgevochten zwaardvechter Darius en de mysterieuze, ijsspuwende en in ballingschap levende draak Siveth. Naarmate de missie van het illustere trio vordert, komen er geheimen boven water die het rijk van koning Razvan op zijn grondvesten doen schudden.

‘DragonHeart’, waarin de voor veel Bond-fans enige echte 007 Sean Connery zijn stem leende aan de nobele draak Draco, was best een aardige mix van fantasie en middeleeuwse zwaardkunst. Ook de boodschap van de film was sympathiek en hoopgevend: heldenmoed, ridderlijkheid en opofferingsgezindheid triomferen op de lange termijn over tirannie, wreedheid, egoïsme en inhaligheid. Daarna volgde echter een reeks gemankeerde vervolgfilms. Die prenten vielen vooral op door matig acteerwerk en soms zeer belabberde computereffecten. De verwachtingen voor ‘Dragonheart: Vengeance’ waren dan ook bepaald niet hooggespannen.

Toch onderscheidt dit nieuwe hoofdstuk in de drakensaga zich positief van de voorgaande paar films. De CGI-draak Siveth kan, gezien het niet overdreven royale budget, natuurlijk nog steeds niet tippen aan de geschubde vuurspuwers uit producties als ‘Game of Thrones’, ‘The Hobbit: The Desolation of Smaug’ of ‘Reign of Fire’, maar ziet er desondanks heel acceptabel uit. Bovendien verleent Helena Bonham Carter (zij neemt de stem van Siveth voor haar rekening) het mythische wezen een ziel en humoristische inborst. Het verhaaltje is tamelijk standaard, niet al te diepzinnig en precies wat je verwacht van een fantasy-epos dat ook dingt naar de gunsten van oudere kinderen (de leeftijdsgroep vanaf een jaar of twaalf) en jongvolwassen kijkers.

Wat wel leuk is: ‘Dragonheart: Vengeance’ grijpt terug op een intrigerend verhaalelement dat in de andere vervolgfilms grotendeels ontbreekt. De draken in het Dragonheart-universum hebben namelijk het vermogen om hun hart in tweeën te delen en met een helft het leven van een mens te redden. Dit zorgt voor interessante morele afwegingen: wie verdient redding? Kijk je alleen naar de goedheid van de ontvanger of ook naar het belang van zijn maatschappelijke functie of rol? De draken worden zo meer dan vliegende, vuur- en ijsspuwende wezens: ze zijn ook het (helaas vaak onbegrepen) geweten van de middeleeuwse wereld die in ‘DragonHeart’ en ‘Dragonheart: Vengeance’ wordt geportretteerd.

Is ‘Dragonheart: Vengeance’ een absolute hoogvlieger binnen het fantasygenre? Dat niet. Het verhaal, acteerwerk en de effecten stijgen zelden boven de middelmaat uit. Toch is het wel een alleszins vermakelijke film met vaart die een vrij goede balans bewaart tussen humor, actie en spanning. Niet zo goed als het origineel dat de franchise startte, maar wel duidelijk beter dan de andere films die op het eerste Dragonheart-epos volgden.

Frank Heinen

Waardering: 3

DVD- en blu-ray-release: 18 maart 2020