Draken & deuntjes (2017)

Regie: Arnaud Demuynck, Rémi Durin, Anaïs Sorrentino, Madina Iskhakova, Nicolas Liguori | 62 minuten | animatie | Originele stemmencast: Pieter Verelst, Jo Leyers, Ron Cornet, Thomas Cordie, Mieke Laureys, Anton Cogen, Ini Massez, Fonne Dewulf

Les Films du Nord is een filmstudio die in 1995 in de Noord-Franse stad Roubaix werd opgericht door Arnaud Demuynck. Sinds 2001 richt Les Films du Nord zich uitsluitend op animatiefilms, gemaakt met diverse technieken: tekenfilms, boekverfilmingen en poppenfilms maar ook animatie gemaakt met zand, papier en andere materialen worden er gemaakt. Ook de genres zijn divers. Het gaat hier niet om lange speelfilms; Les Films du Nord richt zich vooral op korte films, voor zowel volwassenen als kinderen. Hun meest succesvolle productie tot nu toe is ‘De geur van worteltjes’ (2013, oorspronkelijke titel ‘Le parfum de la carotte’), die door maar liefst 175.000 bioscoopgangers in Frankrijk en België bekeken werd. De film bestaat uit een compilatie van korte animatiefilmpjes die thematisch aan elkaar verwant zijn. Er is een hoofdfilm die 26 minuten duurt, en drie bonusfilmpjes van elk minimaal vijf tot maximaal acht minuten. Diezelfde opbouw heeft ‘Draken en deuntjes’ (2017), al is hier een extra bonusfilmpje van elf minuten aan toegevoegd en worden de filmpjes door een vriendelijke wijze uil die zichzelf ‘Cinemaatje’ noemt aan elkaar gepraat. Het overkoepelende thema is vrijheid, in de ruimste zin van het woord, en in alle filmpjes spelen draken, prinsen en prinsessen en/of muziek een centrale rol.

Het eerste filmpje, van vijf minuten, is getiteld ‘Draken en kant’ en werd geregisseerd door Anaïs Sorrentino. Het kleine meisje Rosanne gaat op een zonnige middag op de thee bij haar vriendinnetjes. Het duurt echter niet lang of ze begint zich te vervelen. Het liefst zou ze in de rol van een ridder willen kruipen, zodat ze zwaardgevechten kan houden. Haar vriendinnetjes zijn daar aanvankelijk niet voor te porren, dus gaat ze op zoek naar andere speelkameraadjes. Het draait in dit filmpje om de vrijheid om te zijn wie je wil zijn. Een meisje kan best een ridder spelen, zoals een mopperende draak in de huid van haar paard kan kruipen en een kat een draak kan spelen. Laat je niet in ene hokje stoppen en wees wie je wilt zijn.

Het tweede filmpje, ‘Drakenjacht’ (zes minuten), borduurt voort op dit thema. Twee jonge prinsjes besluiten op drakenjacht te gaan. Hun kleine zusje wil dolgraag mee, maar dat mag niet van hen. Want, zo zeggen ze, ‘draken jagen is niets voor kleine meisjes’. Het meisje laat zich echter niet uit het veld slaan en gaat zelf op zoek naar een draak. Het duurt niet lang of ze sluit een bijzondere vriendschap met een lieve groene draak. Ze kan niet wachten om haar broertjes met haar nieuwe vriend te laten kennismaken. ‘Drakenjacht’ is erg luchtig en wat verhaal en boodschap betreft het minst sterke van de vijf verhaaltjes.

Heel anders is dat met het acht minuten durende fabelachtige derde filmpje, ‘De nachtvrouw’ van Madina Iskhakova. Dit is het meest spirituele van de vijf verhaaltjes, en ook hier speelt een meisje de hoofdrol. Samen met drie buffels (vader, moeder en kind) woont ze in een huisje c.q. stal. Elke avond zorgen ze ervoor dat ze binnen zijn voordat het donker wordt, met de deuren, ramen en gordijnen dicht. Het meisje en de dieren zijn bang voor het donker. Dan vinden ze op een ochtend een klein jongetje tussen het riet. Ze worden naar hem toe geleid door een vogeltje dat prachtig kan zingen. Het diertje blijkt de ziel van het jongetje te zijn. Het meisje neemt het jongetje als een broertje op in haar ‘gezin’. Maar wanneer ze op een avond vergeten een raam dicht te doen, vliegt het vogeltje het raam uit, de Nachtvrouw tegemoet… Het filmpje heeft iets magisch en sprookjesachtig (mede door de intrigerende tekenstijl), met een mooie gelaagde boodschap waarin het thema ‘Vrijheid’ op verschillende niveaus uitgelegd kan worden. Voor heel kleine kinderen kan dit filmpje hier en daar wat spannend zijn, met name de nachtvrouw die met donkere tinten is vormgegeven.

Het vierde filmpje is ‘De eenhoorn’, geregisseerd door Rémi Durin. In dit elf minuten durende sprookje raakt een kleine hebberige koning gefascineerd door een mysterieus gehoornd wit wezen in het bos. Hij stuurt zijn beste jager eropuit om het dier te vangen, want de koning wil het dier graag als huisdier. Maar die krijgt het dier niet te pakken. Het is de koningin die op beheerste en liefdevolle wijze toenadering tot het dier weet te vinden. Tot grote vreugde van haar man weet zij de eenhoorn naar het paleis te lokken. De koning legt zijn nieuwe huisdier in de watten, maar echt gelukkig is de eenhoorn niet op het paleis. Ook hier is het thema vrijheid alom tegenwoordig; hoe rijk of machtig je ook bent, je kunt niet alles en iedereen claimen.

Het slotstuk is de 26 minuten durende ‘hoofdfilm’ ‘De wind in het riet’, geregisseerd door Demuynck en Nicolas Liguori. Ook hier is er een belangrijke rol weggelegd voor een jong meisje. Maar eerst maken we kennis met een rondreizende troubadour uit het oosten, die in een voor hem onbekend land terechtkomt. Hij is amper de grens over of zijn instrumenten worden ingenomen door een legertje strenge soldaten. Zonder zijn instrumenten is de troubadour zielsongelukkig. Een herbergierster vertelt hem dat de koning alle muziek in het land verboden heeft omdat zijn zoontje na een ongelukkig voorval doofstom is geworden. Het horen van muziek is voor de koning sindsdien te pijnlijk. De instrumentenmaker en zijn vrouw zijn opgepakt en in de gevangenis gezet, hun dochtertje Eliette woont nu in de herberg en heeft stiekem een fluit gemaakt. Eliette en de troubadour worden vrienden en besluiten samen ervoor te gaan zorgen dat het volk zich weet te bevrijden van hun muziekloze bestaan. Dit filmpje heeft het meest traditionele verhaaltje en had ook best in een kwartier kunnen worden uitgewerkt. Desalniettemin kijkt ook ‘De wind in het riet’ prettig weg.

‘Draken en deuntjes’ verschijnt in Vlaamse versie in de Nederlandse bioscopen. Bepaald woordgebruik zal Hollandse kindjes wat vreemd overkomen, maar de context maakt alles in principe duidelijk (en anders moeten hun ouders het Nederlandse equivalent van de woorden hen maar even toefluisteren). De vijf filmpjes zijn niet allemaal even sterk of bijzonder (het zwaartepunt ligt duidelijk in het midden, met ‘De nachtvrouw’ en ‘De eenhoorn’), maar ze zijn wel in bijzondere stijlen getekend en voorzien van prachtige muziek. Tussen al het animatiegeweld uit Amerika is ‘Draken en deuntjes’ een bescheiden maar opvallende bijdrage uit Frankrijk, met sterke thema’s die uitnodigen om na afloop nog eens na te bespreken met de jeugdige kijkertjes.

Patricia Smagge

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 1 november 2017
On demand-release (via Picl): 1 november 2017
DVD-release: 12 december 2017