Drakenjagers – Chasseurs de dragons (2008)
Regie: Guillaume Ivernel, Arthur Qwak | 80 minuten | animatie, avontuur, fantasie | Nederlandse stemmencast: Brainpower, Ewout Genemans, Bas Keijzer, Magali Lybeert
Wie aan animatiefilms denkt, denkt eerder aan Amerika en Japan dan aan Frankrijk. Toch was het de Fransman Sylvain Chomet die in 2003 de animatieliefhebber verraste met ‘Les Triplettes de Belleville’, een eigenzinnige tekenfilm die mijlenver afstond van Amerikaanse of Japanse animatie. De stijl was bijna naïef, met personages die oogden als karikaturen maar verder niets karikaturaals hadden. Ook het verhaal van ‘Les Triplettes de Belleville’, duister en zonder echte helden, bleef ver van de gebaande paden.
‘Drakenjagers’ (‘Chasseurs des Dragons’) uit 2008 komt ook uit Frankrijk maar is veel grootser van opzet. De film is gebaseerd op de gelijknamige televisieserie die wereldwijd wordt uitgezonden. Het verhaal speelt zich af in een wereld waar kastelen, steden en complete landschappen vrij door de ruimte zweven, met elkaar verbonden door trappen en bruggen. In dat fantasievol universum trekken drakenjagers Lian Chu en Gwizdo erop uit om een allesverslindende draak te verslaan.
Ondanks de Franse herkomst van ‘Drakenjagers’ is het verschil met Amerikaanse animatiefilms te verwaarlozen. Dat begint al bij de hoofdpersonages, die op beproefde Shrekleest zijn geschoeid: een lompe, goedaardige held en een hyperenergieke, laffe sidekick. Ook hier een dier dat hen vergezelt, een nondescript geval dat Hector heet en voornamelijk bestaat uit haren en tanden. De Franse herkomst van de film verraadt zich alleen nog door het constant babbelende personage prinses Zoë.
Ook qua humor is ‘Drakenjagers’ schatplichtig aan de Amerikaanse voorbeelden. We zien ook hier een afwisseling van fysieke humor en postmoderne leut. Zo hebben we een held die zich zorgen maakt over zijn geloofwaardigheid als personage en die breien als voornaamst hobby heeft (wat meteen zijn liefde voor schapen verklaart). Ook het gebruik van trendy straattaal in een sprookjesachtige setting komt bekend voor.
Het adagium ‘beter goed gejat dan slecht verzonnen’ gaat in het geval van ‘Drakenjagers’ niet op. De humor heeft niet de scherpte van de Amerikaanse voorbeelden en de dialogen sprankelen nooit. Bovendien kent de plot te weinig wendingen om te blijven boeien. Eng is de film bij vlagen wel, zodat hij voor de allerjongsten niet erg geschikt is.
Waar ‘Drakenjagers’ wel een ruime voldoende voor haalt is de animatie zelf. Het fantastisch universum waarin het verhaal zich afspeelt, laat alle ruimte voor duizelingwekkende perspectieven, grimmige architectuur en wonderlijke tuinen. Het is ook op visueel gebied dat de makers een originaliteit tentoonspreiden die in het verhaal ontbreekt. Daarmee is deze film nog geen aanrader, maar het geeft wel hoop voor de toekomst.
Henny Wouters
Waardering: 2.5
Bioscooprelease: 23 april 2008