Dressed to Kill (1980)

Regie: Brian De Palma | 105 minuten | horror, thriller, fantasie, misdaad | Acteurs: Michael Caine, Angie Dickinson, Nancy Allen, Keith Gordon, Dennis Franz, David Margulies, Ken Baker, Susanna Clemm, Brandon Maggart, Amalie Collier, Mary Davenport, Anneka Di Lorenzo, Norman Evans, Robbie L. McDermott, Bill Randolph, Sean ORinn, Fred Weber, Samm-Art Williams, Robert Lee Rush, Anthony Boyd Scriven, Robert McDuffie, Frederick Sanders

De filmwereld is doorgaans niet zo zuinig op oudere actrices. Als ergens openlijk gediscrimineerd wordt op leeftijd, is het wel in Hollywood. ‘Dressed to Kill’ van Brian De Palma breekt met de onrechtmatigheid door een rijpe vrouw centraal te stellen. Angie Dickinson is een wat oudere vrouw die, gedurende de tijd die haar is gegund, volop flirt en sensualiteit uitstraalt.

Dickinson, die half jaren zeventig naam maakte met de serie ‘Police Woman’, is het onmiskenbare middelpunt van een vreemde en tegelijkertijd aantrekkelijke film. Vreemd is bijvoorbeeld dat je te maken hebt met een transseksuele moordenaar en aantrekkelijk zijn de vele seksuele toespelingen in het verhaal.

De 50-jarige Dickinson is op dreef als een vrouw, die nog steeds prat gaat op de aandacht van mannen. De Palma toont de sensualiteit van de hoofdrolspeelster open en bloot aan begin van de film. Bevredigt Dickinson zichzelf onder de hete douche? Maar wacht eens! Zijn het wel de borsten van een vrouw van 50 of de rondingen van een ingehuurd model? Wat maakt het uit: de regisseur gooit er weer eens een lange, trage openingsscène uit, die wat erotische spanning betreft veel gelijkenissen toont met het begin van ‘Carrie’.

‘Dressed’ is dan ook een typisch De Palma-vehikel. De regisseur speelt met erotiek, hij poogt bizarre gebeurtenissen normaal te laten lijken en vergroot abnormaliteiten uit. Daarnaast verwijst hij meermaals naar zijn voorbeeld Alfred Hitchcock, zoals de museumscènes die ook te zien zijn in Hitchcock’s ‘Vertigo’. Bovendien maakt De Palma wederom gebruik van stijlelementen, zoals split screen, shots zonder duidelijke voor- en achtergrond en enorm uitvergrote beelden van sleutelscènes, zoals bij de cruciale moordpartij in een lift.

De Brit Michael Caine is de tegenspeler van Dickinson. De geboren Londenaar is in zijn element in een, op zijn zachtst gezegd, eigenaardige rol als psychiater met een dubbelleven. Een boeiende scène doet zich voor wanneer Dickinson Caine uitdagend aankijkt vanaf de bank en hem vraagt of hij met haar naar bed wil. Met een stalen gezicht antwoord Caine met “ja, natuurlijk”, waarna hij even stoïcijns beweert veel van zijn gezin te houden. Erotische spanning! De voormalige echtgenote van De Palma, Allen, heeft ook een flinke rol, maar staat in de schaduw van Dickinson.

Het tempo van de film is bij tijd en wijle buitengewoon traag. Meermaals zie je lange scènes, die de ene persoon buitengewoon interessant vindt en de ander dodelijk saai. Zo stapt Dickinson op een gegeven moment in alle vroegte uit het bed van een vent die zij eerder op de dag tegenkwam. Het geheel komt ongelooflijk gedetailleerd en langzaam in beeld, maar De Palma’s cameravoering is razend knap. Erotische thriller van hoog niveau.

Robbert Bitter

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 22 januari 1981