Dries (2017)

Recensie Dries CinemagazineRegie: Reiner Holzemer | 90 minuten | documentaire

Creatieve mensen en hun manier van werken is hetgeen wat de Duitse documentairemaker Reiner Holzemer intrigeert. Na een tal van documentaires over fotografen zoals William Eggleston, Juergen Teller en August Sander, richt hij zich voor zijn nieuwste portret op modeontwerper Dries van Noten. Dries, een discreet man, was in eerste instantie niet zo happig op de maak van een documentaire over zijn leven en werkzaamheden. Het kostte Holzemer dan ook drie jaar om de designer van Vlaamse afkomst te overtuigen. Uiteindelijk heeft hij, met circa 200 uur aan filmmateriaal, de persoon achter de designs smaakvol weten samen te vatten in de eenvoudige maar kleurrijke documentaire ‘Dries’.

Dries wordt geïntroduceerd door lovende woorden van verscheidene modekenners waaronder mode-icoon Iris Apfel, te herkennen aan haar zeer aanwezige bril. Zij spreekt haar waardering uit over Dries zijn gewaagde eenvoudigheid. Dries is, zoals hij zelf ook zegt, een perfectionist en altijd op zoek naar uitdaging. Creativiteit is de sleutel. Wanneer Dries eenmaal een idee heeft voor een nieuwe collectie, komt zijn ware designeraard naar boven en neemt hij aandachtig de tijd om hierop voort te borduren in zijn hoofdkantoor te Antwerpen. Al snel wordt duidelijk dat Dries vrijwel het onmogelijke uit tijd probeert te halen en van A tot Z betrokken is bij het algehele proces. Van het bedenken, uitzoeken en combineren van de juiste materialen en het bezoeken van allerlei showgeschikte locaties tot aan zogenoemde model fittings en, natuurlijk, de modeshows. Van routine is in ieder geval geen sprake en dat wordt bevestigd door alle hectiek die achter de schermen tijdens een modeshow plaatsvindt.

Dries is eerlijk en verheerlijkt de boel niet. Al het keiharde werken en het hoge stressgehalte dat daarmee gepaard gaat is soms afzien voor de ontwerper. Enerzijds heeft Dries behoefte aan meer vrije tijd en rust. Ontspanning vindt hij tussen alle chaos door op zijn landgoed, waar esthetiek een even grote rol lijkt te spelen. Maar anderzijds weet hij dat minderen (laat staan stoppen) geen optie is. Om heimwee naar zijn handmade stofjes uit India te voorkomen, kiest Dries ervoor om zijn grenzen te verleggen.

Maar wat misschien nog wel de meeste indruk maakt is dat de onafhankelijke modeontwerper, in tegenstelling tot de veelal extravagante designers, zo gewoon is gebleven. Of gewoon, Dries woont samen met zijn partner Patrick en hond Harry in een huis waar je u tegen zegt en zijn prachtige tuin is van botanische proportie. Maar qua persoonlijkheid (én kleding) is de ontwerper zichzelf niet kwijtgeraakt in een wereld waar excentriekelingen lijken te overheersen. Bescheidenheid siert de man enorm. In plaats van dat hij over de volledige catwalk paradeert aan het einde van een fashionshow om het applaus in ontvangst te nemen, doet Dries enkel een paar stappen naar voren om vervolgens op standaard, haast verlegen, wijze (een handzwaai en buiging) de genodigden te danken. Het gaat de designer alles behalve om zijn persoonlijke faam. Het zijn daadwerkelijk de gedetailleerde en decoratieve creaties waar alle aandacht op gevestigd wordt.

De documentaire is wat stijl betreft niet heel innovatief. De dagelijkse gang van zaken in het leven van Dries worden zo nu en dan afgewisseld met korte interviews, een vluchtige terugblik op zijn studie en tijd bij de vermaarde “Antwerpse Zes” evenals beelden van vorige modeshows met commentaar van de designer himself. Toch heeft de documentairemaker een goede balans weten te vinden tussen het hectische leven en de (schaarse) momenten van rust om het totaalplaatje boeiend te houden.

Holzemer wil de kijkers graag de impressie geven dat ze, na het zien van een documentaire, de persoon een beetje hebben leren kennen. In het geval van ‘Dries’ is dat gelukt: alhoewel Dries en mode onlosmakelijk aan elkaar verbonden zijn, ligt de focus niet op de mode-industrie maar geheel op de modeontwerper zelf. Het is bovenal de devotie, bedrevenheid, tijd en energie die Dries in deze creatieve vorm van kunst stopt. Iets waar eenieder alleen maar bewondering voor kan hebben, ongeacht of je nu wel of helemaal geen fashionista bent.

Mode is volgens Dries maar een leeg woord omdat dit het tijdelijke aspect van een product benadrukt. Een tijdloos woord is waar hij naar op zoek is, want dat is ook hetgeen wat de designer (zichtbaar) in zijn collecties ambieert: kleding dat onderdeel uitmaakt van iemands persoonlijkheid en te allen tijde gedragen kan worden. Misschien dat het woord “modeeuwig” voldoet?

Maartje Hopmans

Waardering: 3

DVD-release: 13 juni 2017