Drive My Car – Doraibu mai kâ (2021)

Regie: Ryûsuke Hamaguchi | 179 minuten | drama | Acteurs: Hidetoshi Nishijima, Tôko Miura, Reika Kirishima, Park Yu-rim, Jin Dae-yeon, Sonia Yuan, Ahn Hwitae, Perry Dizon, Satoko Abe, Hiroko Matsuda, Toshiaki Inomata, Takako Yamamura, Ryô Iwase

De veertig minuten durende proloog van Ryusuke Hamaguchi’s ‘Drive My Car’ voltrekt zich over een periode van enkele dagen uit het leven van een ogenschijnlijk doorsnee koppel. Yusuke Kafuku (Hidetoshi Nishijima), acteur en theaterregisseur, is getrouwd met de beeldschone scenariste Oto (Reika Kirishima). Zij leiden een schijnbaar gelukkig leven in hun loepzuivere appartement in hartje Tokio. Maar schijn bedriegt. Wanneer Yusuke op een dag eerder thuiskomt dan verwacht, ontdekt hij dat Oto hem bedriegt met de veel jongere televisieacteur Koshi (Masaki Okada). Yusuke voelt zich diep geraakt, maar besluit om Oto niet te confronteren met de affaire. In plaats daarvan zwijgt hij als het graf, en glijdt hun gewone bestaan rustig verder. Dan komt Oto op een dag plotseling te overlijden door een hersenbloeding en staat Yusuke er zomaar alleen voor. Na haar dood blijft hij achter met zeer veel onbeantwoorde vragen.

Twee jaar later is de nog altijd rouwende Yusuke bezig met een theaterproductie van Anton Tsjechovs ‘Oom Wanja’. Normaal gesproken reist hij zelfstandig in zijn rode Saab 900, maar om verzekeringsredenen verbiedt de festivalleiding hem om zelf naar zijn werk te rijden. Met tegenzin krijgt hij een chauffeuse toegewezen – de stille drieëntwintigjarige Misaki (Toko Miura). In eerste instantie moet hij niets hebben van zijn nieuwe reisgenoot, maar gedurende de film blijkt dat Yusuke en Misaki beiden met een vergelijkbaar verdriet kampen. Dit schept een band tussen de twee, die gaandeweg steeds hechter wordt. Yusuke vindt in Misaki het luisterend oor dat hij tot dan toe miste en herwint een bepaalde mate van geluk in zijn leven. Een stap vooruit, maar de weg is nog lang en onzeker.

‘Drive My Car’, gebaseerd op het gelijknamige korte verhaal van Haruki Murakami, is een indrukwekkende vertelling. Ryusuke Hamaguchi weet met zijn film een kalme, maar vastberaden sfeer op te roepen. De film zweeft tussen het meditatieve en het contemplatieve. De beelden zijn hier net zo belangrijk als de dialogen. Met veel geduld ontvouwt Hamaguchi een mysterieus verhaal dat herhaaldelijk vragen oproept en dat voor lange tijd alleen wordt gekenmerkt door mistige voorgevoelens. Ondanks de vrij lange speelduur van bijna drie uur verveelt de film nooit, aangezien Hamaguchi zijn publiek voortdurend voor nieuwe raadsels laat staan en tegelijkertijd een interessant beeld schept van een aantal hoogst gecompliceerde karakters.

In de eerste plaats is ‘Drive My Car’ een studie naar eenzaamheid en rouw. Yusuke wordt sinds de dood van Oto verteerd door gevoelens van onzekerheid en spijt. De vrouw die hij zo goed dacht te kennen voelt aan als een onbekende, en zijn eens stabiele leven heeft geen duidelijke richting meer. Gaandeweg reflecteert Yusuke op alle mogelijke scenario’s waar een man in zijn positie zich bewust van kan zijn. Heeft hij als echtgenoot iets verkeerds gedaan? Schoot hij misschien ergens te kort in zijn huwelijk? Hielden Oto en hij überhaupt wel van elkaar? Yusuke pijnigt zich over vragen waar hij hoogstwaarschijnlijk nooit antwoord op zal krijgen. De film herinnert ons eraan hoe je iemand nooit echt helemaal kunt kennen, en hoe de focus op herinnering versus waarheid kan doorschieten tot een vorm van obsessie.

Misaki is de persoon die Yusuke helpt met het verwerken van zijn zielsverdriet. Gaandeweg ontstaat er namelijk een belangrijke verbinding tussen de twee. Dit gebeurt stukje bij beetje, zonder dat het geforceerd voelt. In het begin zwijgen ze vooral met elkaar. Deze stille momenten worden hoofdzakelijk opgevuld door het draaien van cassettebandjes met Yusuke’s theaterteksten. Misaki luistert op de voorstoel, en Yusuke luistert op de achterbank. Stapsgewijs maakt deze terughoudendheid echter plaats voor conversatie. Misaki is ingetogen en nederig, daarom zijn de gesprekken niet bijster scherpzinnig. Maar dat maakt op zich niet uit, aangezien Misaki haar functie hiermee al ruimschoots voltooit. Soms is troost bieden belangrijker dan het proces van het wiel uitvinden.

Liefhebbers van rappe en bondige films zullen naar alle waarschijnlijkheid weinig plezier beleven aan ‘Drive My Car’. Dit is namelijk een geduldige film die het niet moet hebben van flitsende beelden of een snelle montage, maar juist van subtiele emotie en een beheerste cameravoering. De film toont met prachtige beelden hoe iemand door zijn verleden van de werkelijkheid is afgesloten en hoe hij de wereld voor het eerst weer echt leert ervaren. Hidetoshi Nishijima en Toko Miura spelen de sterren van de hemel en Ryusuke Hamaguchi is een regisseur met een naam om te onthouden. ‘Drive My Car’ is sterk gemaakte cinema en zonder twijfel één van de beste films die in 2022 in Nederland uitkomt.

Len Karstens

Waardering: 4.5

Bioscooprelease: 24 maart 2022
VOD-release: 29 juni 2022
DVD-release: 13 juli 2022