Drone (2017)

Regie: Jason Bourque | 91 minuten | thriller | Acteurs: Sean Bean, Patrick Sabongui, Mary McCormack, Maxwell Haynes, Joel David Moore, Viv Leacock, Sharon Taylor, Bradley Stryker, Kirby Morrow, Kevin O’Grady, Tommy Europe, Kamal Malik, Nilofar Gesawat, Mohsin Khan, John Emmet Tracy

Beeld je even in hoe het is om te leven als Drone-pilot voor de CIA. ‘s Ochtends word je wakker in je megahuis in de suburbs. Je kust je vrouw voordat je de deur uitgaat na een hectisch ontbijt. Op weg naar je werk zet je eerst je zoon – een typische puber – af bij school. En eenmaal op het werk schuif je achter een laptop, doe je een grote headset op en bestuur je een drone ergens duizenden kilometers ver weg in Pakistan. Met brute raketten druk je er terroristen mee af. Hoe ontaard is zo iemand? Heeft zo’n man wel gevoel bij het doden van een mens?

Dit is grofweg het leventje van Neil (Sean Bean – onder andere bekend van “Game of Thrones” en ‘The Lord of the Rings’), de hoofdrolspeler in de film ‘Drone’. Hij is een private contractor die voor de CIA droneaanvallen uitvoert. Het is een geheim dat hij zelfs voor zijn eigen gezin bewaart. De zorgvuldig opgetrokken façade begint op een dag echter af te brokkelen wanneer zijn naam bekend wordt via een klokkenluiderssite. Er verschijnt een Pakistaanse man genaamd Imir (Patrick Sabongui – “Homeland”, ‘White House Down’) aan de deur die Neil persoonlijk verantwoordelijk houdt voor de dood van zijn vrouw en kind. De confrontatie stelt het gezin danig op de proef en laat hen alle zekerheden in twijfel trekken.

Het thema dat ‘Drone’ aansnijdt is een belangrijk maatschappelijk vraagstuk: hoe verantwoord is het om drones in oorlogssituaties te gebruiken? Bestaat er zoiets als een schone oorlog zonder onschuldige slachtoffers? De makers van ‘Drone’ stellen duidelijk van niet. De film is daardoor niet alleen een geslaagde thriller, maar vooral ook een kritisch pamflet.

‘Drone’ moet het niet hebben van mooie beelden of flitsend camerawerk, maar van scherpe dialogen. De film komt wat traag op gang, maar dat komt onder andere omdat er gewerkt wordt naar een climax. De gesprekken tussen Imir en Neil in het tweede deel van de film zijn de hoogtepunten van ‘Drone’. Aan tafel tijdens het avondeten (Imir heeft zijn ware identiteit dan nog niet onthuld) praten de twee over verlies en rechtvaardigheid.

Zowel Sabongui (Imir) als Bean (Neil) zetten hun rollen goed neer. Met name het personage van Neil is interessant. Hij is tijdens de film in de rouw omdat zijn vader is overleden. Hij worstelt duidelijk met zijn gevoelens van verdriet, maar weet ze niet onder woorden te brengen in een eulogie. Het feit dat hij niet goed bij zijn gevoel kan, versterkt het beeld van de ontaarde Drone-piloot. En het geeft hem ook een band met Imir en zíjn verlies.

Er zijn ook wel kritische punten te noemen bij ‘Drone’. Het gemak waarmee Imir Neil weet te vinden is bijvoorbeeld erg onwaarschijnlijk. Daar moet je gedurende het kijken niet te lang bij stil blijven staan. Ook blijkt de vrouw van Neil een affaire te hebben, iets dat niet echt iets toevoegt aan het verhaal. Dit gezegd hebbende is ‘Drone’ al met al een heel vermakelijke en spannende speelfilm. Zeker voor mensen die zich graag met dit soort maatschappelijke vraagstukken bezighouden is de film een aanrader.

Bram Semeijn

Waardering: 3.5

VOD-release: 17 augustus 2017
DVD-release: 7 september 2017