Dumplin’ (2018)

Regie: Anne Fletcher | 110 minuten | komedie, drama | Acteurs: Danielle Macdonald, Jennifer Aniston, Odeya Rush, Maddie Baillio, Bex Taylor-Klaus, Luke Benward, Georgie Flores, Dove Cameron, Harold Perrineau, Kathy Najimy

Willowdean Dickson heeft het niet getroffen. Opgezadeld met een onmogelijke naam en met een moeder die volledig op zichzelf is gericht, weegt de tiener ook nog eens ongezond veel. Wanneer ze weer eens wordt uitgelachen om haar uiterlijk en om haar bijnaam Dumplin’ (Knoedel) is ze er klaar mee. Ze schrijft zich in voor de Miss Teen Bluebonnet, een schoonheidswedstrijd die haar moeder ooit won. Die verkiezing is het jaarlijks hoogtepunt in het Texaanse stadje waar zij en haar moeder wonen.

In het vervolg van de coming-of-age-film ‘Dumplin’’ zien we de gevolgen van die beslissing. De vrolijke en strijdbare Willowdean sleept al snel wat andere buitenbeentjes mee, zoals de obese Millie en de jongensachtige Hannah. Die melden zich ook aan voor de wedstrijd. Gedrieën laten ze zich klaarstomen door een stel dragqueens in een Dolly Parton cabaret in hartje Texas. Tussendoor wordt Willowdean ook nog eens verliefd op een mooie stoere jongen.

Gebaseerd op een jeugdroman van Julie Murphy schotelt ‘Dumplin’’ ons bijna twee uur vrolijk drama voor. Hoewel het thema behoorlijk serieus is (over tevreden zijn met jezelf) blijft de toon steeds opgewekt en zonnig. Geen venijn tussen de deelnemers aan de schoonheidswedstrijd, geen zwaar liefdesverdriet, geen tragische botsingen tussen moeder en dochter. Toch weet de film best te ontroeren, vooral waar het gaat om de band tussen Willowdean en haar beste vriendin Ellen.

Afgezien van een paar flauwe grappen, scoort ‘Dumplin’’ redelijk hoog op ambachtelijkheid. Actrice Danielle Macdonald bewees zich al eerder in fraaie producties als ‘Unbelievable’ en ‘Patti Cake$’. Jennifer Aniston voelt zich altijd thuis in dergelijke komedies en Maddie Baillio doet het prima als Millie. Het tempo zit er goed in en de door Dolly Parton gedomineerde soundtrack stemt ons ook tevreden, zeker waar het gaat om de wat tragere nummers.

Toch heeft ‘Dumplin’’, net als de enigszins vergelijkbare maar veel gekkere serie “Insatiable”, iets ongemakkelijks. Tegen de wees-blij-met-jezelf-boodschap lijkt geen kritiek opgewassen. Maar moet je echt tevreden zijn met jezelf in het geval van morbide obesitas? Het is een klein puntje van twijfel bij een lekkere feelgoodfilm. Niet voor iedereen geschikt, daarvoor is hij iets te campy, maar je hoeft er ook weer geen fan van Dolly Parton voor te zijn.

Henny Wouters

Waardering: 3

VOD-release: 3 maart 2019 (Netflix)