Dying of the Light (2014)

Regie: Paul Schrader | 94 minuten | drama, thriller | Acteurs: Nicolas Cage, Anton Yelchin, Alexander Karim, Irène Jacob, Adetomiwa Edun, Aymen Hamdouchi, Claudius Peters, Robert G. Slade, Geff Francis, Silas Carson, Serban Celea, Derek Ezenagu, Sharif Sharbek, Tim Silano, David Lipper, George Remes

Mensen en hun t-shirts. Superhandig als je je mening op een ludieke manier wilt uiten. Ook in de showbusiness steken beroemdheden hun opinie niet onder stoelen of banken. Zo was Ryan Gosling te zien in een t-shirt met een piepjonge Macaulay Culkin erop (waarop Culkin reageerde met een t-shirt met de foto van Gosling die het Culkin-shirt aan heeft te dragen). Ook Ian McKellen is erg sterk. “Some people are gay. Get over it!” of als variant daarop “I’m Gandalf and Magneto. Get over it!” (als reactie daarop kwam Harrison Ford met “I’m Han Solo, Indiana Jones and Blade Runner. I’m fuckin’ over it!”). Nicolas Cage, Anton Yelchin, Paul Schrader en Nicolas Winding Refn  (samen verbonden aan ‘Dying of the Light’) waren iets subtieler, maar de boodschap kwam wel over.

Paul Schrader geniet nog altijd een redelijke mate van immuniteit vanwege zijn perfecte scenario’s van ‘Taxi Driver’ en ‘Raging Bull’, maar toen zijn versie van ‘Dying of the Light’ door de studio beoordeeld werd, namen zij de film zodanig onder handen, dat er van zijn versie niet veel meer over bleef. Schrader distantieerde zich van de film en Cage, Yelchin en producent Winding Refn schaarden zich achter de filmmaker. Ze lieten zich fotograferen met een t-shirt waarop zoveel stond als dat ze contractueel verplicht waren zich niet negatief over de film uit te mogen laten. Zullen wij dat dan maar doen?

Nicolas Cage speelt in ‘Dying of the Light’ oude rot in het spionnenvak Evan Lake. Hij kan nogal bot uit de hoek komen en tijdens zijn jaarlijks terugkerende speech voor rekruten van de CIA gaat er even een siddering door de zaal. Meent ie wat ie daar zegt? Maar gelukkig vervolgt Evan zijn toespraak waaruit zijn passie voor normen en waarden blijkt en voelt de nieuwe generatie spionnen zich gesterkt in hun beslissing om bij de Amerikaanse geheime dienst te gaan werken. Maar met Evan Lake gaat het niet zo goed. Hij heeft lichamelijke klachten, waarvoor de tegen de pensioengerechtigde leeftijd aanzittende geheim agent onlangs onder behandeling van een arts is gekomen. Evan wil dat niemand erachter komt, zeker zijn werkgever niet, dus houdt hij zijn klachten zoveel mogelijk voor zich.

In ‘Dying of the Light’ komen de twee belangrijkste aspecten van Evans leven, zijn werk en zijn gezondheid, al snel met elkaar in gedrang. Jaren geleden was Evan bezig met een zaak om een terrorist, Muhammad Banir (Alexander Karim), op te pakken, maar tijdens die zaak raakte Evan, dankzij gruwelijke martelpraktijken van diezelfde Banir levensgevaarlijk gewond en moesten Evans collega’s een reddingsmissie opzetten. Bij die missie zou Banir naar verluidt om het leven zijn gekomen, maar daar heeft Evan nooit in geloofd. En net nu zijn jongere collega Milton Schultz (Anton Yelchin) ineens bewijs in handen krijgt dat Banir nog leeft, krijgt Evan te horen dat hij dankzij een agressieve vorm van dementie niet lang meer te leven heeft. Erger nog: in de tijd die hem nog rest zal hij geplaagd worden door ernstige stemmingswisselingen en hallucinaties, waardoor hij niet alleen voor zichzelf maar ook voor zijn omgeving een gevaar kan zijn. Niet zo gek dus dat wanneer zijn baas tóch achter zijn stiekeme doktersbezoeken komt (tja, je bent baas bij de CIA of niet!) Evan op non-actief wordt gesteld.

‘Dying of the Light’ kijkt voor een doorsnee b-film makkelijk weg, al moet je je wel door tenenkrommende dialogen, een mager plot en een overacterende Cage heen zien te slepen. Althans, het lijkt of Cage zich daar schuldig aan maakt, maar wellicht was het in de versie die Schrader voor ogen had, wat waarschijnlijk een veel gestoordere versie was, juist passend. Het uitgangspunt is best aardig en ‘Dying of the Light’ komt er nog een heel eind mee, maar op een gegeven moment is de rek er gewoon uit en kun je niet anders concluderen dan dat hier wel een veel betere, of in ieder geval minder saaie film in gezeten moet hebben. De ziekte van Evan Lake wordt minimaal benut, terwijl juist dat originele onderdeel voor spanning had kunnen zorgen. Nu ontbreekt het de film gewoon aan urgentie, nergens voel je de noodzaak van Lake’s missie. Ook de flashbacks naar Lake’s en Banirs eerdere confrontatie helpen niet bepaald mee. En op het eind vliegt de film helemaal uit de bocht. Zonde. Zouden we ooit onder ogen krijgen wat Schrader echt met deze film heeft willen laten zien?

Monica Meijer

Waardering: 2

Bioscooprelease: 19 maart 2015
VOD-release: 23 juli 2015
DVD- en blu-ray-release: 24 juli 2015