Eating Out 2: Sloppy Seconds (2006)

Regie: Phillip J. Bartell | 85 minuten | komedie, romantiek | Acteurs: Jim Verraros, Emily Brooke Hands, Rebekah Kochan, Brett Chukerman, Marco Dapper, Scott Vickaryous, Mink Stole, Adrian Quinonez, James Michael Bobby, Joseph Morales, Michael Serrato, Sarah Lilly, Andrew Ley, Jessie Gold, Larry Laboe, Todd Mitchell, John Dewis, Nicholas James    

‘Eating Out 2: Sloppy Seconds’ is niet zo inventief als de leuke dubbele betekenis van de titel. De plot is namelijk al net zo eenvoudig als dat van het origineel, al is het verhaal eigenlijk omgekeerd. In ‘Eating Out’ van Q. Allan Brocka deed hoofdpersoon Caleb zich voor als homoseksueel, om fag hag Gwen in bed te krijgen; in de sequel, die overigens niet door Brocka, maar door collega Phillip J. Bartell geregisseerd werd, doet Kyle zich voor als heteroseksueel om zo in de gunst te komen van het woest aantrekkelijke model Troy (Marco Dapper). Echter, bij die vergelijking houdt het grotendeels wel op. ‘Eating Out 2: Sloppy Seconds’ is namelijk een stuk verteerbaarder dan zijn voorganger.

In ‘Eating Out’ viel het slechte acteerwerk zo op, dat het de paar komische momenten die de film telde in het niets deed verdwijnen. Ook in ‘Eating Out 2: Sloppy Seconds’ is het acteerwerk niet om over naar huis te schrijven. Het is goed voor te stellen dat er ter voorbereiding op de film meer tijd in de sportschool is doorgebracht dan op een toneelschool, maar de cast komt hier al veel meer naturel over. Slechts twee van de vier hoofdpersonen uit het eerste deel keren terug voor het vervolg, Marc, de jongen die door Kyle is gestrikt aan het eind van ‘Eating Out’ wordt hier niet gespeeld door Ryan Carnes (“Desperate Housewives”), maar door Brett Chukerman. Tiffani, in de film uit 2004 een irritant personage, heeft hier een veel leukere rol. Grootste verrassing is echter Gwen, die uiteraard nog steeds kickt op het aanschouwen van homoseks, maar in ‘Eating Out 2: Sloppy Seconds’ lang niet zo ergerlijk is. Haar krengerige aard is door Bartell en Brocka (die wel meeschreef aan het scenario) vervangen door lievere karaktereigenschappen. Een hele verademing! Wel grappig is dat ze ook hier weer een soort regisseursrol toebedeeld krijgt wanneer ze een van de homoseksuele scènes naar haar hand weet te zetten, net zoals ze in deel 1 deed.

Liefhebbers van mannelijk schoon komen volop aan hun trekken in dit deel, want Marco Dapper, ook model in het echt, doet een full frontal naaktscène. En hij is niet de enige die een tractatie voor het oog is. Ook Chukerman, als de ijdele Marc, mag er zijn. Dat het juist deze twee goed uitziende jongens zijn die het wel heel gezellig hebben samen, is vast geen toeval. Echt erotisch wordt het overigens nooit, daarvoor is de toon van de film te licht en wordt er meer gemikt op humor. Die humor overtreft overigens nergens het ‘American Pie’ niveau, al zijn sommige one-liners wel de moeite waard. Voor de rest zie je de meeste grappen al van mijlenver aankomen, vooral het slotstuk, wanneer een ex-homo letterlijk opnieuw uit de kast komt voor de ogen van zijn moeder tijdens een presentatie van de reclamecampagne van het Homo No More comité. Echter, als het zo ver is, lach je onwillekeurig toch.

Mink Stole, een van regisseur John Waters’ Dreamlanders (zijn vaste cast), speelt nog een leuke over-de-top rol als de homovriendelijke moeder van Kyle, die helemaal overstuur wordt bij de gedachte dat ze met vriendinnen moet praten over het saaie huisje-boompje-beestje-leven van haar zoon. Als ‘Eating Out’ een boterham met leverkaas is, is ‘Eating Out 2: Sloppy Seconds’ toch minimaal een stokbroodje met Franse kaas. Nu maar afwachten of Brocka en Bartell ooit nog een drie gangen menu weten te serveren.

Monica Meijer