Eating Out (2004)

Regie: Q. Allan Brocka | 93 minuten | komedie | Acteurs: Scott Lunsford, Jim Verraros, Ryan Carnes, Emily Stiles, Rebeka Kochan, Jillian Nusbaum, William Shepherd, John Janezic, Ditte Lokon, Dani Millan, Stafford Williamson, Murph Michaels, Martie van der Voort, Natalie Burge, Adrienne Pearson

Jim Verraros, één van de finalisten in het eerste seizoen van “American Idol” maakt zijn speelfilmdebuut in ‘Eating Out’ van regisseur Q. Allan Brocka. Verraros werd vooral bekend omdat hij zijn door Fox gesponsorde American Idol website moest kuisen van homoseksuele opmerkingen. Hoewel Verraros zijn seksuele geaardheid in de studio niet onder stoelen of banken stak, kwam hij pas na de tournee uit de kast. In ‘Eating Out’ is hij Kyle, het prototype van een homo. ‘Eating Out’ is een luchtige komedie die draait om vier personen: Kyle, zijn heteroseksuele kamergenoot Caleb (Scott Lunsford), Gwen (vaste Q. Allan Brocka actrice Gwen Stiles) en haar homoseksuele beste vriend Marc (Ryan Carnes, meest bekend uit “Desperate Housewives”). De film start met een weerzinwekkende scène, die zo uit een goedkope pornofilm lijkt te komen en waarvan de kijker hoopt dat het een rollenspel is. Wanneer dat inderdaad zo blijkt te zijn, krijgt de film een nieuwe kans, maar hoewel het de makers lukt die eerste scène goed te maken, haalt de film nergens een voldoende.

Het verhaal is nog niet eens zo slecht: Caleb verzucht tegen zijn kamergenoot Kyle dat hij nauwelijks normale meisjes kan krijgen (iets dat met zijn uiterlijk overigens zeer ongeloofwaardig is), waarop Kyle zegt dat het dan jammer is dat hij geen homo is, want daar blijken heteroseksuele meisjes dol op te zijn. Op een feestje ontmoeten we Gwen die de bijzondere eigenschap heeft dat al haar vriendjes na een relatie met haar uit de kast komen. Als een echte fag hag hangt ze enorm aan haar eerste vriendje Marc, die homo is. Gwen huilt bij Marc uit nadat ze haar laatste verovering uit heeft gescholden ten overstaan van het hele gezelschap, wanneer deze bekent homo te zijn. Kyle en Caleb, ook aanwezig op het feest, zien dit gebeuren en Caleb is onmiddellijk geïnteresseerd, al wordt nergens duidelijk waarom. Kyle probeert zijn vriend te helpen door hem aan Gwen voor te stellen als zijn homoseksuele ex, waarop Gwen in Caleb de ideale nieuwe vlam voor Marc ziet. Al tegenstribbelend besluit Caleb dan toch maar een date met Marc te hebben. Kyle ziet het afspraakje met angst en beven tegemoet; hij heeft namelijk al tijden een oogje op Marc en hoopt dat Calebs afpraakje met Marc hem dichter bij hem zal brengen.

De basis voor de film is niet origineel, maar heeft wel potentie: driehoeks-, of in dit geval vierkantsverhoudingen bieden voldoende mogelijkheden voor een leuke en onderhoudende film. Waar het in ‘Eating Out’ verkeerd gaat is ook niet eens het lage budget dat de film uitstraalt. De acteurs zijn stuk voor stuk plaatjes om te zien, en de regisseur biedt hen voldoende ruimte dit in vol ornaat te showen, daar ligt het ook niet aan. Wat aan de buitenkant zit, wordt echter niet geëvenaard door de talenten van de cast. Er wordt zo slecht geacteerd dat de abominabel geschreven dialogen ook echt klinken als geschreven dialogen en de acteurs hebben zichtbaar moeite deze op natuurlijke wijze op te lepelen. Scott Lunsford slaagt er niet in zijn personage emotie mee te geven, nergens wordt duidelijk wat er in hem omgaat. De kijker ergert zich aan zijn passieve houding. Gwen is al even irritant, met haar arrogante air en drukke maniertjes. Je vraagt je werkelijk af wat Caleb ziet in de tactloze meid, die beledigingen aan het adres van Kyle bezorgt alsof ze bij de post werkt. De rest van de acteurs is al niet veel beter, waardoor het het publiek moeilijk gemaakt wordt te geven om een van de karakters.

‘Eating Out’ is een film die best potentie heeft om goed te zijn, maar jammer genoeg is het de makers niet gelukt een vermakelijke komedie af te leveren. Of je nu homo- of heteroseksueel bent, een etentje is hoe dan ook een betere tijdsbesteding dan deze slappe hap.

Monica Meijer