Echoes of the Rainbow – Sui yuet san tau (2010)
Regie: Alex Law | 117 minuten | drama, komedie, romantiek | Acteurs: Simon Yam, Sandra Ng Kwan Yue, Buzz Chung, Aarif Rahman, Paul Chun, Evelyn Choi, Ping Ha
Regisseur Alex Law, zélf opgegroeid in het Hong Kong van de jaren zestig en zeventig, gaat in de derde speelfilm die hij geregisseerd heeft, en de eerste in de nieuwe eeuw, terug naar zijn jeugd. Erg letterlijk, want de film is deels autobiografisch en een wel heel persoonlijk verhaal geworden, doch op momenten gelardeerd met een haast poëtische schoonheid.
In een eenvoudig arbeidersmilieu woont de jonge Alex Law, oftewel Big Ears, samen met zijn hardwerkende ouders en grote broer Desmond: de ideale schoonzoon en een lichtend voorbeeld voor de jonge Alex. De film vangt lichtvoetig aan. Een geestige voice-over zet de eenvoudige plot uiteen en stelt de kijker voor aan de belangrijkste personages en gebeurtenissen. Er lijkt geen vuiltje aan de lucht in dit Hong Kong, het leven is er eenvoudig; ongecompliceerd. Alex’ ouders hebben een eigen schoenmaker, en de taken zijn duidelijk verdeeld: vader werkt met zijn handen en moeder doet het woord. Dat moeder een goede babbel heeft, wordt op geestige wijze duidelijk gemaakt, ook in de verzinsels die ze haar zoons voorhoudt.
Voor de kenners zal een ode aan het ouderwetse, saamhorige Hong Kong een prettig gezicht zijn. Of er werkelijk door alle buren tezamen buiten werd gegeten, in een straat waar iedereen elkaar kent en elkaar helpt, is nog maar de vraag, maar een mooie idylle is het zeker.
En of er werkelijk een grote broer is geweest in het leven van Law, doet er in feite ook niet toe, maar zou wel inzichtelijk maken waarom de regisseur een heuse halfgod van de oudere Desmond maakt. Hij kan alles: is de slimste van de klas, de sportiefste van de school en de populairste onder de meisjes. Hij is ook nog eens aardig voor de buren, voor zijn kleine broertje en een ware heer tegenover zijn vriendinnetje in spe. Maar dan wordt er bij hem leukemie geconstateerd. Vanaf dat moment slaat de film, net als het leven van het gezin, compleet om.
Plotseling wordt ook de andere kant van het leven in die tijd duidelijk. De negatieve aanwezigheid van de enkele Brit in het verhaal, de armoede van de ‘gewone’ man, en het keiharde ziekenhuisbeleid dat gevoerd werd is allemaal geen sinecure. Vers bloed of diepgevroren voor een dringende bloedtransfusie: Eh, wat is het verschil? 80 dollar. Als in het ene shot de hand van vader met trouwring in close-up getoond wordt, is wel duidelijk wat hij een scène later gaat opofferen wanneer hij bij een pandjesbaas aanklopt om aan het benodigde geld te komen. De lichtvoetigheid is eruit, begrijpelijk natuurlijk na een dergelijke plotwending, maar het kijkplezier is er daarna wel grotendeels uit.
Hoofdrolspeler Buzz Chung speelt de sterren van de hemel als ondeugende maar gevoelige ‘Big Ears’, terwijl de andere personages vooral als archetypes aanwezig zijn. De muziek belooft aan het begin van de film veel goeds, maar zwakt af, tegelijk met Desmond en de film zelf. Helaas knapt geen van deze laatste twee nog op na de opvallend sterke start. Juist de Chinese cinema kent een traditie van lichtvoetige en ontroerende films waarin een persoonlijk drama centraal staat. ‘Echoes of the Rainbow’ zou daar mooi in hebben gepast als de regisseur zijn persoonlijke echo’s tot een subtieler geheel had kunnen smeden.
Ruby Sanders