Ed Gein – In the Light of the Moon (2000)

Regie: Chuck Parello | 89 minuten | drama, misdaad, biografie, horror, thriller | Acteurs: Steve Railsback, Carrie Snodgress, Carol Mansell, Steve Blackwood, Ryan Thomas Brockington, Sally Champlin, Nancy Linehan Charles, Bill Cross, Travis McKenna, Jan Hoag, Brian Evers, Pat Skipper, Craig Zimmerman

Steve Railsback speelt de zwakbegaafde Ed Gein. Sinds zijn jeugd werden Ed en zijn broer Henry streng opgevoed door hun moeder (Carrie Snodgress). Hun moeder is erg Bijbelvast en zij eiste dat haar zonen het heilige boek letterlijk opvolgden. Tot diep in zijn veertigste jaar leefde Gein bij zijn moeder, het was dan ook een enorme klap voor hem toen ze overleed. Ed raakte in de loop der jaren gefascineerd door de Bijbel en zijn moeder, die hij ging vereren als een heilige vrouw. Gein’s morbide interesse voor kannibalisme, nazi’s en het vrouwelijke geslacht verweefde hij tot een soort verwrongen religie. Als het opgraven van lijken hem niet meer bevredigt, besluit Gein om andere manieren te vinden om zijn lusten te botvieren. Dan beginnen de eerste moorden.

Deze film gunt de kijker een blik in het leven van deze beruchte seriemoordenaar. Maar dan zonder het ‘blood and gore’ die de meeste seriemoordenaarfilms zo kenmerken. In sommige scènes echter ontkomt regisseur Parello er niet aan om bloed te laten zien. Ed Gein was een gestoord mens die van de huiden van zijn slachtoffers zelfs een pak maakte. Heimelijk wilde Gein, die transseksuele gevoelens had, een vrouw worden. In een schokkende scène is Gein in dat ‘pak’ te zien. In een andere scène zijn vreemde objecten te zien. In de poot van een schemerlamp is een menselijke ruggengraat te herkennen. Dit is werkelijk gebeurd.

Acteur Steve Railsback speelt Ed Gein op een ingetogen manier. De andere acteurs bieden hem goed tegenspel. De echte Ed Gein staat mijlenver af van zijn fictieve tegenhangers als Leatherface en Norman Bates. In niets leek deze man op deze mythische, onsterfelijke filmmonsters. De slungelige, zwakbegaafde man vond geen aansluiting in zijn geboortedorpje. Zijn morbide humor en perverse hobby’s maakten hem tot de dorpsgek van Plainsfield. Ed Gein was een man die de dood van zijn moeder en de mishandelingen van zijn vader nooit heeft kunnen verwerken. Na de dood van zijn moeder begon hij stemmen in zijn hoofd te horen. Deze stemmen riepen hem op om te moorden.

Deze film laat in flashbacks zien hoe Gein (mogelijk) veranderde in de man die heel de wereld ging haten. Het is geen poging om sympathie te kweken voor een moordenaar, maar meer een karakterstudie. Regisseur Parello heeft zich goed ingelezen in de geschiedenis van Ed Gein. Uit de vele boeken die er over Gein geschreven zijn heeft Parello zoveel mogelijk informatie gebruikt en verwerkt in zijn film. Zo is er een redelijk getrouw beeld gestaan van deze seriemoordenaar. Voor zover dat mogelijk is tenminste. De film is met weinig geld gemaakt en heeft geen dure acteurs of special effect nodig om te boeien. ‘Ed Gein’ wist twee prijzen in de wacht te slepen op de 33e editie van het Sitges International Filmfestival. Één voor ‘beste acteur’ (Steve Railsback) en één voor ‘beste film’.

Frank v.d. Ven