Een poort vol sprookjes (2010)
Regie: Roy Oude Holtkamp | 60 minuten | familie, fantasie | Acteurs: Michaela Kamphuis, Anja Wilms, Lenie van der Jagt, Caroline Drent, Marietje Noordkamp, Moniek Kötter, Ine Wanningen, Roy Oude Holtkamp, Kelly Nieuwenhuyse, Pepijn Gansevles, Yvonne Assink, Karin Hamhuis, Boy Remeijsen, Ires Wilms, Merle Bodde, Michael Wilms, Mike Bodde, Maud Bodde, Maarten Hudepohl, Gerhard Oude Holtkamp, Esther Oude Holtkamp
Amateurfilms mag en kun je natuurlijk nooit vergelijken met films waarmee honderdduizenden of miljoenen euro’s of dollars omzet gedraaid wordt. De technische beperkingen zorgen er voor dat een film er niet zo gelikt uitziet en klinkt als een doorsnee bioscoopproductie, maar dat kan juist charmant zijn. Wat een film – of deze nu gedraaid is door een groepje enthousiaste amateurs of een grote Hollywoodstudio – in ieder geval moet bewerkstelligen is dat de doelgroep vermaakt wordt. Bij ‘Een poort vol sprookjes’ is dat tenminste gelukt.
De uit Denekamp afkomstige Roy Oude Holtkamp was als klein jongetje gefascineerd door een – in zijn kinderogen – geheimzinnige poort op het landgoed Het Singraven. Zijn fantasieën daarover zette hij later op papier en uiteindelijk werd het verhaal, Een poort vol sprookjes, een kindertheaterproductie van theatergroep De Nar uit Hengelo. Zij speelden het stuk in 2005 en 2008 in diverse zalen en openluchttheaters. Roy bedacht dat het wel erg leuk zou zijn om tijdens een weekendje weg met De Nar het theaterstuk op film vast te leggen. Van het een kwam het ander en het idee voor de speelfilm was geboren. Diverse bedrijven in Twente werden gevraagd om de film te sponsoren. ‘Een poort vol sprookjes’ werd met minimale middelen maar met maximale inzet gemaakt. De enthousiaste makers zijn afkomstig uit het professionele en semiprofessionele circuit, zoals een aantal acteurs van de populaire Twentse tv-serie “Van Jonge Leu en oale grond”.
Een jong meisje, Lilly (Michaela Kamphuis), gaat elke dag met haar knuffelbeertje Bruintje picknicken op een rustiek plekje, vlakbij een muurtje waarin een mysterieuze poort zit. Het beertje is haar enige vriendje, dus wanneer Lilly na een middagdutje wakker wordt en ontdekt dat Bruintje weg is, is ze in paniek. Het blijkt dat het beertje door de poort is verdwenen en Lilly weet ineens de poort wel open te krijgen. Alsof ze Alice in Wonderland is wordt ze door een pratend konijn de goede richting op gestuurd en komt ze terecht in sprookjesland. Hier is echter iets vreselijks aan de hand: drie boze heksen hebben het sterrenzwaard van de Prins gestolen, zodat zij de macht over sprookjesland en uiteindelijk de wereld kunnen overnemen. Alle sprookjesfiguren zijn van slag: de kleine zeemeermin kan niet meer zwemmen; Roodkapje loopt met de deken van Vrouw Holle rond en die laatste weet weer niet wat ze met een mand vol koekjes moet… De toverfee vraagt Lilly om hulp: als Lilly het zwaard nu weer terug krijgt, krijgt zij haar toverkracht terug en kunnen ze de toverheksen verslaan.
‘Een poort vol sprookjes’ is een raamvertelling. Twee spoken, inwoners van een kasteel, kletsen en bekvechten samen, waarna de een aan de ander het verhaal van Lilly vertelt. Deze raamvertelling werkt niet zo goed, omdat de scènes met de twee spoken het tempo eruit halen. Het geeft de film een wat rommelige structuur. Daarnaast heeft het gekibbel van de twee als lakei uitgedoste spoken een hoog Bassie en Adriaan gehalte, wat vooral de volwassen kijker af zal stoten. De prachtige vondsten, zoals het gezicht dat uit zes handen bestaat of de zilvergeschilderde cherubijntjes, maken echter veel goed, evenals de ook op volwassen gerichte humor, zoals de scène waarin Roodkapje door de toverfee het bos in wordt geduwd of Doornroosje die om de haverklap in slaap valt. Er is duidelijk veel aandacht besteed aan decor en kostuums en de cast acteert met zichtbaar plezier. Het verhaal is voornamelijk voor kinderen bedoeld, maar door de knipogen naar de volwassen kijkers zullen ook meekijkende ouders zich vermaken.
Wellicht dat een volgende productie van dit team, waarin de magische setting verruild wordt voor een meer realistische, zodat er minder special effects nodig zijn, of een remake van deze film waarbij er een hoger budget vrij kan worden gemaakt, echt hoge ogen gaat scoren. Want het blikkerige geluid en de vrij eenvoudige special effects ten spijt, ‘Een poort vol sprookjes’ bewijst wel dat er met veel enthousiasme en een tomeloze inzet veel bereikt kan worden.
Monica Meijer