Eiffel (2021)

Recensie Eiffel CinemagazineRegie: Martin Bourboulon | 109 minuten | biografie, drama | Acteurs: Romain Duris, Emma Mackey, Pierre Deladonchamps, Armande Boulanger, Bruno Raffaelli, Alexandre Steiger, Andranic Manet, Philippe Hérisson, Stéphane Boucher, Jérémy Lopez, Damien Zanoly, Sophie Fougère, Joseph Rezwin, Jérémie Petrus

Hét monument dat onontkoombaar symbool staat voor de Franse stad Parijs, is toch wel de Eiffeltoren. Deze toren, gebouwd in 1898 en vernoemd naar Gustave Eiffel, trekt jaarlijks ongeveer 7 miljoen bezoekers over de hele wereld. Terwijl Parijs ook wel de stad van de liefde wordt genoemd, is de Eiffeltoren vaak de ontmoetingsplek van geliefden; niet alleen in het echt maar ook in talloze films. ‘Eiffel’ neemt je mee terug naar de oorsprong van deze toren en overweegt de theorie dat ze is toegewijd aan Adrienne (Emma Mackey), een oude geliefde van Gustave (Romain Duris).

De film is gebaseerd op reële feiten, niet op een waargebeurd verhaal. Schrijfster Caroline Bongrand legde haar idee voor aan een producer over een verboden liefdesverhaal tijdens de bouw van de Eiffeltoren. Toen de productie van de film geaccepteerd was, ontdekte ze dat haar idee een kern van waarheid bevatte. Zo ontstond er een film over een jonge liefde die echt heeft bestaan en een fictieve terugkerende liefde tijdens het ontstaan van het beroemdste werk van Gustave Eiffel. Producer Laura van Zuylen hoopte hiermee een ‘Franse Titanic’ te creëren.

Hoewel het lastig is om een zinkende boot met de bouw van een ijzeren toren te vergelijken, is de connectie niet geheel ondenkbaar. Het prachtige beeld van de constructieplaats met alleen nog de vier enkele poten, geeft onder zonsondergang dezelfde sfeer als de laatste zonsondergang zoals in ‘Titanic’ (James Cameron, 1999). Ook bevat de film eenzelfde soort spanning waarbij een catastrofale ramp niet ver om de hoek lijkt te loeren. De constructie van het hoogste bouwwerk van de wereld is immers niet zonder gevaar. Het is dan ook vertederend om te zien hoeveel Gustave in de film om zijn werkgevers geeft en hoe hij zich bekommert om hun veiligheid.

Vooral de acteerkunsten van Emma Mackey, die onder andere bekend is van de Engelse Netflix-serie ‘Sex Education’ (Laurie Nunn, 2019), is het prijzen waard. Zonder veel te zeggen kan ze door haar ogen vele emoties laten zien. Dit talent zorgt voor een extra laag in de spanning tussen Adrienne, haar echtgenoot en Gustave in hun driehoeksrelatie. Er is niet veel moeite gedaan om haar twintig jaar ouder te laten lijken, maar dat zit haar niet in de weg.

Het liefdesverhaal zelf is daarentegen niet zo sterk als die in ‘Titanic’. Gustave en Adrienne hebben een verleden dat niet gelijk wordt vrijgegeven. De reden van hun twintigjarige breuk is dus een mysterie dat zich langzaam ontrafelt. Het is vooral tijdens deze ontrafeling dat het stukje ‘verboden’ liefde niet helemaal verboden voelt. Dat tast de geloofwaardigheid aan van hun splitsing en het wakkert de vraag aan: waarom brandt na al die tijd hun vlam nog? Het scheelt dat er genoeg chemie is tussen de twee geliefdes, want daardoor is ‘Eiffel’ een heerlijke romantische film om mee weg te zwijmelen.

Sanne Brands

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 28 oktober 2021
DVD-release: 2 maart 2022