Eismayer (2022)
Regie: David Wagner | 87 minuten | drama, romantiek, geschiedenis | Acteurs: Gerhard Liebmann, Luka Dimic, Julia Koschitz, Anton Noori, Christopher Schärf, Karl Fischer, Lion Tatzber, Lukas Johne, Mona Kospach, Matthias Hack, Harry Lampl, Matthias Böhm, Thomas Momcinovic, Joshua Jagersberger, Paul Winkler
In ‘Eismayer’ ziet de kijker het waargebeurde verhaal van sergeant-majoor Charles Eismayer, de meest gevreesde trainingsofficier in het Oostenrijkse leger. Deze film gaat over het afdoen van een masker, het doorbreken van normen en de eigen afgekeurde gevoelens er laten zijn, want de kijker ziet hoe Eismayers houding ten opzichte van zijn eigen homoseksualiteit verandert. De afgelopen decennia zijn er in de westerse samenleving veel stappen gezet richting zelfacceptatie en acceptatie van anderen, maar helaas lijken deze stappen in sommige “echte mannen”-werelden niet stevig te staan. Daarom is deze film nodig. Juist omdat het gaat om homoseksualiteit. Juist omdat het gaat om het leger. Juist omdat het gaat om de meest gevreesde man. Daarmee opent deze film deuren: ook het leger kan nu een masker afdoen. Want terwijl Eismayer beweegt naar zelfacceptatie, beweegt zijn omgeving naar acceptatie.
Sergeant-majoor Charles Eismayer (Gerhard Liebmann) is trainingsofficier in het Oostenrijkse leger en hij is een macho met een reputatie. Hij is namelijk de meest gevreesde man voor alle jonge mannen die in dienst willen treden. Eismayer leeft echter al jaren met een geheim dat hij zorgvuldig heeft weggestopt achter het spijkerharde imago dat hij gecreëerd heeft: hij is homoseksueel. Wanneer hij verliefd wordt op de openlijk homoseksuele militair Mario Falak (Luka Dimic) wordt Eismayer geconfronteerd met een lastige keuze. Legt hij zich neer bij zijn traditionele kijk op wat een militair hoort te zijn, namelijk heteroseksueel, of luistert hij naar zijn gevoelens en kiest hij voor de liefde?
De filmmakers van ‘Eismayer’ weten heel mooi de verschillende tijdgeesten in hun hoofdpersonages te vangen. Illustratief is de scène waarin de middelbare Eismayer naar het kantoor van zijn directe leidinggevende moet komen. Deze scène laat de kijker namelijk op vernuftige wijze zien hoe Eismayer in zijn tijd gevormd is én hoe anders de jonge twintiger Falak erin staat. De meest gevreesde man in het Oostenrijkse leger wordt in deze scène door zijn leidinggevende gewezen op het feit dat zijn “harde aanpak stammend uit de jaren 70 en 80” tegenwoordig niet meer werkt. Het zorgt er juist voor dat jongvolwassenen het leger liever links laten liggen. Dus, of Eismayer graag wil minderen in zijn harde optredens. Dit is natuurlijk lastig te verkroppen voor Eismayer, want “het gaat hier wel om het leger, hè”. Maar hoe meer hij optrekt met de nieuwe militairen en hoe groter zijn liefde voor Falak wordt, hoe meer hij open lijkt te staan voor de normen van de jongere generatie. De jongere generatie, gevangen in Falak, is er om Eismayer eraan te blijven herinneren dat het oké is om te zijn wie hij is.
Door de verschillende tijdgeesten in de hoofdpersonages te vangen is de dynamiek tussen Eismayer en Falak echter van te voren zo goed als bepaald. Dat merkt de kijker aan het verhaal. Er zijn weinig verrassende wendingen en er kan redelijk snel ingevuld worden hoe het zich verder zal ontwikkelen. Is de ogen openen van de gevoelloze alfaman met een persoonlijk en slepend geheim door de vrijgevochten homoseksuele man al een cliché? Aangezien dit een waargebeurd verhaal is, betekent instemmen met deze vraag ook bevestigen dat clichés ergens vandaan moeten komen. Gelukkig hoeft de kijker zich weinig zorgen te maken over het gebrek aan verrassingen, want de echte Eismayer en Falak hebben de filmmakers fantastisch materiaal gegeven voor een ongekend gedurfde climax.
Jannick Engel
Waardering: 3.5
Bioscooprelease: 11 mei 2023