El amor (Primera parte) (2004)

Regie: Alejandro Fadel, Martín Mauregui, Santiago Mitre, Juan Schnitman | 110 minuten | drama, komedie, romantiek | Acteurs: Leonora Balcarce, Luciano Cáceres

‘El Amor (Primera Parte)’ is al een bijzonder project vanuit productioneel oogpunt. Het is een collectief initiatief, waarbij vier verschillende regisseurs, allen studenten van de Fundación Universidad del Cine (FUC), bijeen zijn gebracht door producent Mariano Llinás om de expressieve mogelijkheden van cinema te kunnen exploreren. Er is gebruik gemaakt van voice-over, animatie, tussentitels, dramatische scènes, en dialoog. Dit alles, inclusief de verschillende interpretaties van de makers, zorgt niet voor een chaotische, onsamenhangende film, maar juist voor een vlotte, afwisselende productie, die dan weer eens een interessante waarachtige observatie laat zien, en vervolgens een humoristische animatie of flashback. Daarnaast is de film inhoudelijk ook bijzonder bevredigend en valt het niet op dat er verschillende regisseurs bij betrokken zijn. De personages en het verhaal blijven geloofwaardig en logisch verlopen.

Dit is eigenlijk de film die ‘The Break-Up’ had moeten zijn. ‘El Amor (Primera Parte)’ weet namelijk, net als dit Aniston/Vaughn-vehikel, goed de vinger te leggen op de irritaties die kunnen ontstaan tussen geliefden en het geleidelijke onvermogen of de onwil om te communiceren; om daadwerkelijk naar elkaar te luisteren. Echter, in tegenstelling tot ‘The Break-Up’ zien we hier hoe het zover is gekomen, en krijgen we een compleet beeld van de centrale relatie. Tevens bestaat niet de gehele film uit geschreeuw en gejen, maar is er ook ruimte voor echte romantiek en realistisch overkomende humor.

Als kijker zijn we getuige van elk stadium van de relatie tussen Sofia (Balcarse) en Pedro (Baceras). Van de eerste ontmoeting, de verlegenheid en charme omtrent het eerste échte afspraakje, via de duidelijke manifestatie van de verschillen tussen Sofia en Pedro wanneer ze gaan samenwonen, tot het uiteindelijk stuklopen van de relatie, ingeleid door de kleine irritaties die optreden en langzamerhand steeds groter worden.

De regelmatige humor mist vrijwel nooit zijn doel. Het begint al met de ontmoeting tussen het tweetal op een boot. Volgens de voice-over is hier sprake van liefde op het eerste gezicht, wat in hun geschiedenis een keer of vier eerder had kunnen gebeuren zien we even later. We worden namelijk getrakteerd op een aantal foto’s van vroeger, waarop we situaties zien waarin Pedro en Sofia elkaar hadden kunnen ontmoeten, maar dit net niet gebeurde. Als kinderen op het strand, bijvoorbeeld, of bij een concert waar ze toevallig achter elkaar stonden. Ook geestig zijn de sporadische “medische” illustraties en voice-overs die we krijgen voorgeschoteld. We zien dan een doorsnede van een mannen- en vrouwenlichaam in beeld en krijgen dan, heel schools en daarom grappig, uitleg over de werking van liefde en feromonen.

Leuk is ook de scène waarin de één het gezicht van de ander imiteert wanneer hij/zij klaarkomt. Herkenbaar zijn de kleine dingen die op een gegeven moment gaan irriteren tussen partners. Dit wordt wederom op humoristische wijze verbeeld, bijvoorbeeld door de wiebelende voeten van Sofia op het bed uit te vergroten, en dan een close-up van Pedro die zich daaraan ergert.

Ondanks dat er niet zo prettige dingen gebeuren binnen de relatie, en je zou willen dat deze wat anders zou aflopen dan nu het geval is, verlaat je zonder meer met een warm, voldaan gevoel de bioscoopzaal na het zien van ‘El Amor (Primera Parte)’. Het is een film die je meteen na afloop nog een keer zou willen zien, omdat je gewoon geen afscheid wil nemen van deze leuke personages, met wie je alle intimiteiten hebt meegemaakt, en die toch een beetje vrienden van je zijn geworden. Meer van dit soort projecten, graag!

Bart Rietvink