El hoyo (2019)

Regie: Galder Gaztelu-Urrutia | 94 minuten | horror, science fiction | Acteurs: Ivan Massagué, Zorion Eguileor, Antonia San Juan, Emilio Buale, Alexandra Masangkay, Zihara Llana, Mario Pardo, Algis Arlauskas, Txubio Fernández de Jáuregui, Eric Goode, Óscar Oliver, Chema Trujillo, Miriam Martín, Gorka Zufiaurre, Miriam K. Martxante, Miren Gaztañaga, Braulio Cortés, Javier Mediavilla, Álvaro Orellana, Juan Dopico, Lian Xu Shao

Het concept van de Spaanse scifi-horrorfilm ‘El hoyo’ is even bizar als eenvoudig. In de nabije toekomst worden gevangenen 24/7 opgesloten in een toren met meer dan 200 verdiepingen. Iedere verdieping is een cel, in iedere cel zitten twee gevangenen. Zowel in het plafond als in de bodem van iedere cel is een groot vierkant gat. Een keer per dag daalt daar een enorm platform gevuld met voedsel en drank in af. De gevangenen krijgen een paar minuten om te eten, waarna het platform weer verder daalt.

Logisch gevolg is dat de gevangenen op de bovenste verdiepingen zich vol kunnen eten, terwijl ze op de onderste verdiepingen nauwelijks voedsel krijgen. Aan het eind van iedere maand worden de gevangenen buiten bewustzijn gebracht, waarna ze worden verhuisd naar een andere verdieping. Of ze de komende maand te eten krijgt ligt dan helemaal aan de verdieping waarop ze zijn beland.

In ‘El hoyo’ volgen we ene Goreng, een raadselachtige man die zich vrijwillig voor zes maanden laat opsluiten. In die zes maanden belandt hij steeds op een andere verdieping, krijgt hij steeds nieuwe celgenoten, en moet hij soms vechten op leven en dood voor een klein beetje voedsel. Ook wordt hij geconfronteerd met platformliftende amazones, wanhopige springers en nog veel meer.

Het concept van ‘El hoyo’ is eigenlijk al voldoende voor een winnende film, maar de makers hebben het concept ook nog eens geweldig uitgewerkt. Ondanks het eenvoudige verhaal zit de film vol met inventieve vondsten en onverwachte wendingen. Uiterlijk is de film tegelijk grauw (de cellen en de gevangenen) en vol van kleur (het fantastische eten dat steeds afdaalt). Qua toon wisselt ‘El hoyo’ rauwe en gewelddadige scènes af met subtiele, verrassende scènes, vol prikkelende dialogen en (redelijk) diepe overpeinzingen.

‘El hoyo’ wil ons iets vertellen over de desinteresse van de welvarende mens voor zijn minder welvarende soortgenoten. Waarbij de welvarende mens nog wel eens vergeet dat de winnaar van vandaag de verliezer van morgen is. Daarnaast bewijst de film hoe belangrijk het is dat een tragedie ook echt wordt gezien. Zoals ooit een aangespoeld Syrisch kind ons de ogen opende voor de Syrische werkelijkheid, zo probeert onze held Goreng aan de medewerkers van de gevangenis iets duidelijk te maken. Of hem dat lukt? Daarvoor zul je toch echt deze film moeten bekijken. Maar dat moet je sowieso.

Henny Wouters

Waardering: 4

VOD-release: 20 maart 2020 (Netflix)