El mal ajeno (2010)

Regie: Oskar Santos | 107 minuten | drama | Acteurs: Eduardo Noriega, Belén Rueda, Angie Cepeda, Carlos Leal, Clara Lago, Luis Callejo, Dritan Biba, José Ángel Egido, Cristina Plazas, Marcel Borràs, Javier Coll, Ruth Armas, Concha Hidalgo, Carmen Losa, Sonia Lázaro, Chema Ruiz, Ernesto Arias

Zou in de eed van Hippocrates die iedere arts moet afleggen ook staan dat honderd geredde mensen meer waard zijn dan één geofferde? En als die ene opgeofferde nu net een geliefde van de arts in kwestie is die de honderden anderen moet redden? Dit dilemma is waar ‘El mal ajeno’ in een notendop op neerkomt. Diego (Eduardo Noriega), een knappe arts van begin veertig, heeft zichzelf al jaren geleden emotioneel afgestompt zodat hij niet telkens weer geraakt wordt door het lijden van zijn patiënten, vrijwel allemaal chronisch zieken of zelfs stervenden. Als één van hen, de jonge Sara (Angie Cepeda) die MS heeft, na een zelfmoordpoging in het ziekenhuis terecht komt, blijft Diego weliswaar koelbloedig; haar minnaar Armand (Carlos Leal) is dat minder. Hij houdt Diego verantwoordelijk omdat hij Sara van de pijnstillers voorzag. Een confrontatie tussen de twee eindigt in een bloedbad waar Diego wonder boven wonder ongeschonden uitkomt.

Als hij erachter komt dat hij niet alleen ongeschonden is gebleven maar er ook ineens een nieuwe, genezende gave aan heeft overgehouden, wordt hij overmand door verbijstering. Waar te beginnen in een ziekenhuis voor hulpbehoevenden? Als hij echter al snel merkt welke prijs hij betalen moet voor zijn nieuwe gave, wordt Diego wanhopig. De bizarre dilemma’s waar hij tegenaan loopt, brengen interessante vragen naar boven, al helemaal voor een arts. Is het leven van een geliefde meer waard dan dat van tien onbekenden? Dit zou het misschien niet het geval moeten zijn, maar het antwoord is waarschijnlijk toch ja. Zonder deze ‘hypocriete’ gevoelens, zouden wij immers geen mensen zijn. Een thema als dit is al meer dan eens eerder onderwerp van film of serie geweest, waardoor de ontknoping voor de kijker minder verrassend komt dan zou moeten. Maar net wanneer het verhaal wel erg voorgekauwd begint te lijken, draait regisseur Oskar Santos de plotlijn de goede kant op, waardoor het einde wél verrassend en niet sentimenteel is.

De persoonlijke gewetensvragen van Diego worden wat dik op de film gelegd. Als kille dokter verwoordt Diego het ook nog eens letterlijk tegen zijn protegé Juanjo: “doordat ik al die jaren bezig geweest ben om het nare me niet te laten raken, voel ik nu ook het goede niet meer”. Helaas heeft hij dat effect ook doorgegeven op de kijker. Zijn wel en wee kan nauwelijks echt raken. Gelukkig zijn er verschillende bijfiguren die dit rechtzetten. De zeventienjarige dochter van Diego bijvoorbeeld, gespeeld door de leuke Clara Lago, of sterke Cristina Plazas als de vrouw van Diego. Ook de Colombiaanse Angie Cepeda als Sara en Belen Rueda als de zwaar drinkende weduwe van Armand zetten beiden sterke personages neer. De verrassende en geloofwaardige setting van deze bekende thematiek, zorgt uiteindelijk voor een indringende film, waarvan de opgeroepen gewetenskwesties nog wel even blijven spoken.

Ruby Sanders