Eldorado (2008)

Regie: Bouli Lanners | 85 minuten | drama | Acteurs: Bouli Lanners, Fabrice Adde, Philippe Nahon, Didier Toupy, Françoise Chichéry, Stefan Liberski, Baptiste Isaia, Rausin Jean-Jacques, Renaud Rutten, Jean-Luc Meekers

Als een regisseur ook nog het scenario heeft geschreven én de hoofdrol vertolkt, dan kan het haast niet anders of hij heeft een persoonlijke film met autobiografische trekken gemaakt. En inderdaad, ooit betrapte Bouli Lanners twee inbrekers in zijn huis: eentje lag onder het bed en de ander had zich onder het bureau verschanst. Wat volgde was een lange nacht en een lang gesprek. Kijk, zo hoort dat. Vervolgens laat hij (en zo hoort het ook) zijn fantasie de vrije loop en volgt er een verhaal dat zich het beste laat omschrijven als een typische road movie.

Een road movie is een film over een reis, waarbij het eindpunt nooit belangrijk is, maar vooral de weg ernaartoe. Want onderweg, in een vreemde omgeving, overgeleverd aan vreemde mensen en aan de elementen, komen de reisgenoten zichzelf en elkaar tegen en komen wij als kijker een laagje dieper in de psyche en/of het gevoel van deze mensen en zo, wellicht, in die van onszelf. Een therapeutische film dus, voor alle betrokken, maar mits mooi verteld, vooral een interessante en/of spannende reis. En dat is deze film zeker. Maar hij voldoet óók aan alle genre-eisen, ondanks dat het geen Amerikaanse film is.

Dit is net zo’n typisch Amerikaans genre als de western, omdat hét filmland bij uitstek zo uitgestrekt is en je lang en ver kunt rijden door niet stadse omgevingen. De sfeer is meestal licht melancholisch met mooie beelden van het landschap, nieuwe (soms vreemde) mensen, nieuwe (soms onheilspellende) omgevingen, avontuur, maar vrijwel altijd op een redelijk rustige manier, behalve dan in de gemoederen tussen de reizigers, bijna altijd met zijn tweeën. Een en ander wordt steevast ondersteund door, minimalistische muziek, meestal met gitaar, liefst neigend naar folk en country. De auto waarmee wordt gereden is vrijwel altijd een grote Amerikaanse bak, liefst een beetje oud en versleten.

Aan al deze voorwaarden voldoet Eldorado, dus moet het wel een road movie zijn, maar dan eentje die zich in Wallonië afspeelt. Wat je overigens pas door hebt als er voor het eerst wordt gesproken en zelfs dan twijfel je nog, het zou immers ook Canada kunnen zijn? Het had in ieder geval makkelijk een Amerikaanse film kunnen zijn en dat is hier een compliment voor Lanners, omdat hij het genre goed heeft begrepen. De sfeerbeelden die hij van zuidelijk België schetst zijn werkelijk oogstrelend; de landschappen en de lucht ogen weids en indrukwekkend. Uiteraard ook met dank aan cinematograaf Jean-Paul de Zaeytijd. En met ondersteuning van de sobere, sfeervolle muziek van Renaud Mayeur, An Pierlé en Koen Gisen waan je je met Yvans Chevy regelmatig in The States.

Eigenlijk had u dit allemaal niet moeten lezen, ook de samenvatting niet, want dit is een film die je het beste blanco kunt zien. Want dan zie je een tot in de puntjes verzorgde genrefilm, met prachtig vertolkte karakters, die zo uit een Amerikaanse classic van Jim Jarmusch zijn gestapt. Misschien is zuid België voor de meeste mensen in het echt wat minder indrukwekkend, maar dat is nou net het doel van cinema: het uitvergroten van de realiteit, waarbij dingen er meestal mooier uitzien dan in het echt. En dat is wat deze film is: mooier dan echt, behalve dan voor de hoofdpersonages, maar dat terzijde.

Arjen Dijkstra

Waardering: 4

Bioscooprelease: 5 februari 2009