Emmanuelle (2024)
Regie: Audrey Diwan | 105 minuten | drama, romantiek | Acteurs: Noémie Merlant, Will Sharpe, Jamie Campbell Bower, Chacha Huang, Anthony Chau-Sang Wong, Naomi Watts, Harrison Arevalo, Marguerite Dabrin, Simon Yin, Adam Pak, Sofie Royer, Hu Kai, Isabella Wei, Hugh Tran, Zariyah Tang, Carole Franck, Andrea Dolente, Naama Preis, Sean Li, King Lok Cheng, Tim Lo, Alexander Terentyev, Txomin Vergez, Soko Izumi, Wai-Chuen So, Angus Chan, Kochun Tse, Jabulani Gambu, Marc Ngan, Donovan Chan, Juliana Wong, Jara Ezo, Che-Kwong Wong, Emanuele Carfora, Freddy Djanabia, Geoff Wong, Fefe Tse, Olivier Ho Hio Hen
Emmanuelle Arsans filosofisch-erotische boek ‘Emmanuelle’ werd al eens verfilmd in 1974. In tegenstelling tot het boek leidde de film met de Nederlandse Sylvia Kristel (1952-2012) tot weinig lovende kritieken, al kon het wel rekenen op gematigd financieel succes én vele vervolgen. Audrey Diwan heeft zichzelf de schone taak aangemeten een eigen vertolking van het boek ten tonele te voeren. Of die adaptatie wél tot lovende kritieken leidt, is de vraag.
‘Emmanuelle’ volgt Noémie Merlant als Emmanuelle, een jonge vrouw die voor een investeringsmaatschappij werkt. Ze test hotels waarvan haar werkgever eigenaar is. De hele film focust zich op een verblijf in Hong Kong en de reeks seksuele avonturen die ze daar beleeft. Emmanuelle heeft geen enkel probleem met het verleiden van haar seksuele partners, maar al snel wordt duidelijk dat ze uit de seks zelf geen plezier haalt.
Audrey wilde naar eigen zeggen een film maken over een vrouw die geen plezier ervaart en die op zoek gaat om dat plezier te ontdekken en op te eisen, een uitgangspunt dat tot een interessant verhaal zou kunnen leiden. Helaas komt die potentie niet tot uiting in een aangrijpend verhaal.
‘Emmanuelle’ loopt tegen veel problemen aan. Audrey introduceert personage na personage, maar op enkele uitzonderingen na krijgen ze niet genoeg schermtijd om een blijvende indruk achter te laten. Je verlangt als kijker naar het verhaal achter deze personages, want op het eerste gezicht lijken ze zeer interessant. Het personage dat wél goed is opgebouwd, is Kei (Will Sharpe). Gelukkig maar, gezien zijn centrale rol in het einde van de film.
Verder heeft Audrey een subplot aan de film toegevoegd dat alleen maar afleidt van het centrale thema en verder niets toevoegt. Emmanuelle komt in een conflict terecht met Margot (Naomi Watts), de manager van het hotel. Ze moet een manier vinden om Margot eruit te werken. Dit subplot leidt echter nergens toe: het voegt geen spanning of drama toe aan de film en verbruikt alleen kostbare tijd die beter aan andere personages had kunnen worden besteed.
Wat Audrey lijkt te hebben willen doen, lijkt op iets in de stijl van Sofia Coppola’s ‘Lost in Translation’, ondergedompeld in een Wong Kar-Wai-sausje. Mede daarom lijkt ook de keuze op Hong Kong te zijn gevallen. ‘Emmanuelle’ mist echter de subtiliteit die ‘Lost in Translation’ en bijvoorbeeld ‘Fallen Angels’ zo bijzonder maakt. In tegenstelling tot Coppola en Wong lijkt Audrey ook (nog) niet over de vaardigheid te beschikken om haar personages gestalte te geven zoals in de films van haar gerenommeerde collega’s, ook al laat Merlant wederom zien wel het talent te hebben om een dergelijk optreden neer te zetten, zoals ze eerder deed in ‘Portrait of a Lady on Fire’.
Visueel is ‘Emmanuelle’ gelukkig wel een genot om naar te kijken. Het grootste deel van de film speelt zich af in het hotel waar Emmanuelle werkzaam is. Het luxueuze interieur wordt fraai in beeld gebracht. De camera krijgt de tijd om in de kamers rond te dwalen, niet per se om de plot verder te helpen, maar simpelweg omdat het mooie plaatjes oplevert. Een groot deel van het einde van de film speelt zich buiten het hotel af, in hartje Hong Kong. De invloed van Wong Kar-wai is ook hier weer goed zichtbaar. De groen-neonverlichte scènes vinden ook hun plaats in ‘Emmanuelle’.
De film weet visueel dus te imponeren en biedt wat interessante ideeën, maar slaagt er niet in om deze thema’s tot hun volle potentieel uit te werken. Dit leidt tot een film die meer belooft dan dat hij levert. De personages blijven grotendeels oppervlakkig, en het onnodige subplot neemt tijd weg van de diepere verkenning die de film nodig heeft. Hoewel de cinematografie prachtig is en Noémie Merlant wederom een sterke prestatie levert, mist de film de emotionele diepgang en subtiliteit die ‘Emmanuelle’ tot een echt onvergetelijke ervaring hadden kunnen maken.
Jelco Leijs
Waardering: 2.5
Bioscooprelease: 26 september 2024