Empire of the Wolves – L’empire des Loups (2005)
Regie: Chris Nahon | 128 minuten | actie, drama, thriller | Acteurs: Jean Reno, Arly Jover, Jocelyn Quivrin, Laura Morante, Philippe Bas, David Kammenos, Didier Sauvegrain, Patrick Floersheim, Etienne Chicot, Albert Dray, Vernon Dobtcheff, Élodie Navarre, Philippe Du Janerand, Jean-Pierre Martins, Jean-Marc Huber
Parijs is een schitterende stad, daar zal iedereen het over eens zijn. Parijs staat niet alleen bekend als een mooie stad, maar ook als een romantische stad. De Seine, Montmartre, de Sacre Coeur, de Eiffeltoren, er zijn weinig steden die wereldwijd zo’n poëtische aantrekkingskracht hebben als Parijs. Maar Parijs is niet alleen maar pracht en praal, deze multiculturele metropool heeft ook een zeer duistere en verontrustende kant die zo af en toe getoond wordt in diverse films, zoals in ‘La Haine’, waarin het gewelddadige leven geschetst wordt van een paar jongeren in de grauwe voorsteden.
Het Parijs in ‘Empire of the Wolves’ is ook geen aantrekkelijke en mooie stad. In deze thriller is ten eerste nauwelijks te zien dat de film zich in Parijs afspeelt, afgezien van bijvoorbeeld een enkel shot van de Notre Dame en de Eiffeltoren. Daarnaast zijn de locaties over het algemeen bijzonder donker en onheilspellend en regent het – à la ‘Se7en’ – ook de hele tijd, waarmee een sinister beeld van de stad geschetst wordt.
In ‘Empire of the Wolves’ lopen twee verhaallijnen een groot deel van de film parallel. In het ene verhaal wordt een jonge detective gevolgd die de dood van drie jonge, illegale Turkse vrouwen, die op gruwelijke wijze zijn omgebracht moet onderzoeken. Deze detective, Nerteaux, krijgt hulp van de ervaren ex-agent Schiffer (Jean Reno) die de Turkse gemeenschap in Parijs goed kent. Het tweede verhaal gaat over een jonge vrouw Anna, die haar geheugen kwijt geraakt is. De film opent met een scène waarin haar geheugen getest wordt en daaruit blijkt bijvoorbeeld dat ze zich haar echtgenoot niet eens herinnert. Gedurende de film blijkt dat Anna het slachtoffer is geworden van een bizar medisch experiment en begint er ook een verband te ontstaan met de moorden.
Cinematografisch gezien is ‘Empire of the Wolves’ een prachtige film geworden. De shots zijn erg stijlvol en er wordt goed gebruik gemaakt van bepaalde kleuren en locaties om de film de juiste sfeer mee te geven. De Parijse locaties zijn erg onheilspellend en duister en roepen precies het juiste gevoel van angst en verwarring op. De laatste twintig minuten spelen zich af in Cappadocië, een wonderlijk natuurgebied in Turkije dat bekend staat om zijn bizarre steenlandschap en vreemdsoortige rotsformaties die bijna buitenaards overkomen. Dit levert schitterende beelden op en is een mooie plek voor de apotheose.
De stijl is dus een pluspunt in ‘Empire of the Wolves’, helaas is het script niet echt geweldig. Het nadeel is dat de makers er teveel verhaallijnen in gestopt hebben. De moord op de drie jonge vrouwen, de vrouw met geheugenverlies, de connectie met de Turkse onderwereld en de Grijze Wolven -een nationalistische Turkse beweging- , het dubieuze verleden van Schiffer, het is allemaal een beetje teveel van het goede. In het begin van de film komt het script als behoorlijk intelligent over en zijn de verwachtingen hooggespannen, maar hoe langer de film duurt hoe lastiger het wordt om alle verhaallijnen goed te kunnen volgen, ook is de lengte van de film met twee uur hier debet aan.
Jean Reno is de bekende naam in deze film, hij speelt op goede wijze de excentrieke ex-agent Schiffer met het geperoxideerde haar die, zoals in duizend andere films, de jonge ambitieuze agent begeleidt. Schiffer houdt er uiteraard nogal afwijkende methodes op na, een smeris moet tenslotte buiten zijn boekje gaan om een zaak te kunnen oplossen, de ondervraagmethoden die Schiffer bijvoorbeeld hanteert zijn op z’n zachtst gezegd nogal hardhandig. Ook een pluspunt, het geweld in de film wordt nogal expliciet en confronterend in beeld gebracht. Dit komt het realiteitsaspect alleen maar ten goede.
Samenvattend is ‘Empire of the Wolves’ een redelijke film, de cinematografie is uitstekend, het script en de lengte wat minder, dus dan kom je op drie sterren uit.
Hendrik Dijkhuis