En attendant Bojangles (2021)

Recensie En attendant Bojangles CinemagazineRegie: Régis Roinsard | 124 minuten | drama | Acteurs: Romain Duris, Virginie Efira, Grégory Gadebois, Solan Machado Graner, Milo Machado Graner, Christine Bonnard, Manesca De Ternay, Marie Fontannaz, Christian Ameri, Johann Dionnet, Jean-Pierre Durand, Rodrigue Faucin

Sleur is, naast ontrouw en financiële problemen, één van de grootste relatiekillers die er bestaat. Bij Georges (Romain Duris) en Camille (Virginie Efira), hoofdrolspelers in ‘En attendant Bojangles’ (2021), hoeven we daar niet bang voor te zijn. Al vanaf hun eerste ontmoeting, op een feestje voor de Franse jetset aan het eind van de jaren vijftig, knettert het tussen de twee. Georges windt Camille met gemak om zijn vingers. Zijn leugens die hem eerder deze avond bewondering verschaften bij de andere partygangers, worden met veel plezier opgelepeld door de aantrekkelijke, sensueel dansende vrouw. Met een amusante blik neemt ze zijn verhaal dat hij een afstammeling van Dracula, en een geliefde van Josephine Baker is, voor zoete koek aan. Vol binnenpret speelt ze het spelletje mee.

Diezelfde avond nog trouwen Georges en Camille in een romantisch en verlaten kerkje. Dat er geen priester is om het huwelijk in te zegenen, maakt niet uit, het gaat om het idee. Maar de volgende ochtend wordt Georges alleen wakker. Wanneer hij de vrouw, van wie hij alleen haar voornaam kent, met veel moeite, terug weet te vinden, blijkt Camille een ernstige vorm van bindingsangst te hebben. Maar Georges weet precies wat hij moet zeggen om haar voor altijd aan hem te laten binden.

‘En attendant Bojangles’ is de verfilming van de gelijknamige roman van Olivier Bourdeaut uit 2016. Na de romantische ontmoeting van de twee geliefden en de negen maanden later daarop volgende geboorte van Gary, het zoontje van de twee, springt de film een aantal jaren verder. De liefde is alleen nog maar intensiever geworden. Van verantwoordelijkheid noch volwassenheid kun je Georges en Camille niet betichten. Sterker nog: de tienjarige Gary lijkt de meest volwassene van het gezin. Maar Gary heeft het ook niet makkelijk. Op school vertelt hij graag hoe gek het er bij hem thuis aan toe gaat, maar niemand gelooft dat ze een inheemse Afrikaanse vogel als huisdier hebben. De stapel ongeopende post groeit met de dag, rekeningen worden dus niet betaald, maar feestjes geven kunnen zijn ouders als de beste. Georges en Camille dansen door het leven en hun fantasie kent geen grenzen. Maar natuurlijk is er ook een keerzijde. Camille blijkt een persoonlijkheidsstoornis te hebben die het gezin op een gegeven moment parten gaat spelen.

Deze derde speelfilm van Régis Roinsard (‘Populaire’ (2012), ‘Les traducteurs’ (2019)) drijft niet alleen op de uitmuntende acteerprestaties van de cast. Zowel Efira als Duris hebben hun sporen ruimschoots verdiend in de filmwereld, en ook Grégory Gadebois – als vriend van de familie – heeft al een indrukwekkend oeuvre opgebouwd. Grootste verrassing is de jonge en debuterende Solan Machado Graner, die als Gary een heel volwassen uitstraling heeft. Je merkt aan het jochie dat hij zijn rol begrijpt: dat hij weet dat zijn ouders anders zijn dan ‘normale’ ouders, en wat dat kan betekenen voor zijn toekomst. Toch zie je ‘m ook heel aandoenlijk genieten van de maffe interacties en dat is erg ontroerend.

‘En attendant Bojangles’ is een fantasierijke film, een fijn tijdverdrijf om te ontsnappen aan de werkelijkheid. De romantiek spat van het scherm en de film zit boordevol grappige details. Dat er een dramatische ondertoon in het verhaal zit, maakt dat deze Franse productie je – niet geheel onverwacht – een flinke stomp in je maag geeft. Georges, Camille en Gary zul je daardoor niet snel vergeten.

Monica Meijer

Waardering: 4

Bioscooprelease: 27 januari 2022
VOD-release: 11 mei 2022 (Pathé Thuis)