Engel – Un ange (2018)
Regie: Koen Mortier | 106 minuten | drama, romantiek | Acteurs: Vincent Rottiers, Fatou N’Diaye, Paul Bartel, Katrien Goossens, Matar Diouf, Aïcha Cissé, Lieven Noterman Nancy Debuy, Rokhaya Niang, Ba Mentor, Yankhouba Diop, Alexander Blumenthal, Makhtar Diop, Ronnie Kreeft, Mouhamadou Diarra, Kilifeu
Het korte leven van wielrenner Frank Vandenbroucke was een Griekse tragedie op twee wielen. De Belg (1974-2009) won vele klassiekers en etappes op de fiets, maar van zijn persoonlijk leven maakte hij een puinhoop. Stress, veelvuldig dopinggebruik en een onfortuinlijk liefdesleven leidden tot zelfmoordpogingen en opname in een psychiatrische kliniek. Zijn voortijdige dood was al even uitzonderlijk als zijn leven: gestorven aan een dubbele longembolie ergens in een motel in Senegal. Waar de geur van een Senegalese prostitué nog in de kamer hing.
Over die laatste dagen van Vandenbroucke schreef Vlaming Dimitri Verhulst de biografische fictie ‘Monoloog van iemand die het gewoon werd tegen zichzelf te praten’. Deze novelle vormt de basis voor de Belgisch-Nederlandse coproductie ‘Engel’ (‘Un ange’) van regisseur-scenarist Koen Mortier. Er zijn wel wat wijzigingen ten aanzien van het echte verhaal. Zo heeft de wielrenner hier een andere naam (Thierry) gekregen en een andere reisgenoot.
Allemaal geen probleem, want de interpretatie van die laatste dagen en de gedachten van Thierry en prostitué Fay komen sowieso uit de pen van Koen Mortier. Heel bijzonder zijn die gedachten niet en ze worden ook niet heel bijzonder verwoord. Ook de werdegang van Thierry is niet heel speciaal. Een sporter die volledig naar de kloten gaat door medicijnen, drugs en een al te wild leven komt wel vaker voorbij. Ook de voornaamste constatering uit de film, dat wielrenner en prostitué beide hun lichaam verkopen aan de hoogst biedende, is geen filosofisch hoogstandje.
Dat ‘Engel’ toch de moeite waard is, danken we volledig aan zijn filmische klasse. We beleven de laatste dagen van Thierry gedeeltelijk als in een koortsdroom, met nachtmerrieachtige herinneringen, visioenen en verstoringen van de werkelijkheid. Die inbreuk op de werkelijkheid geldt niet exclusief voor Thierry, ook Fay zien we soms in schitterende hallucinante beelden.
Die beelden zijn een verhaal apart. Senegal komt tot ons in velerlei gedaanten, van de kleurige boten op het strand en de grauwe tinten van de stad tot het pulserend rood van het Senegalese nachtleven. De film kent vaak een monochroom kleurgebruik, met een voorkeur voor rood. Zeker wanneer er nog wat effecten worden ingezet is het genieten geblazen, zoals bij een surrealistische stormscène aan de rand van een zwembad.
De muziek werkt steeds sfeerverhogend (behalve Boney M., maar die gebruikt Mortier met reden) en de acteurs doen het ook al prima. Daarmee is ‘Engel’ een film die met een magere inhoud toch overtuigt en amuseert, zij het op duistere wijze. En op een of andere manier past dat perfect bij het korte leven van wielrenner Frank Vandenbroucke.
Henny Wouters
Waardering: 3.5
Bioscooprelease: 8 augustus 2019