Envole-moi (2021)

Regie: Christophe Barratier | 91 minuten | drama | Acteurs: Victor Belmondo, Gérard Lanvin, Yoann Eloundou, Ornella Fleury, Marie-Sohna Condé, Lili Aupetit, Daphné de Quatrebarbes, François Bureloup, Gwendalina Doycheva, Jean-Louis Barcelona, Andranic Manet, Delphine Cottu, Laurence Joseph, Nicolas Simon, Mayline Dubois

Iedereen weet wat een feelgoodfilm is. Maar wat dat begrip exact inhoudt? Bij gebrek aan een heldere definitie kun je een feelgoodfilm zien als een bergwandeling die begint in de schemering en eindigt in het licht. Een wandeling naar de top, waarbij het uitzicht steeds fraaier wordt en de zon steeds warmer. Een wandeling waarbij de hobbels die je tegenkomt weer bijna als vanzelf verdwijnen.

Bovenstaande poging tot uitleg is nodig om te vatten hoe een feelgoodfilm ook kan mislukken. Zoals het Franse ‘Envole-moi’, een komisch drama in de trant van semiklassieker ‘Intouchables’. Een film die bijna alles goed deed wat ‘Envole-moi’ fout doet.

Net als ‘Intouchables’ draait ‘Envole-moi’ om een uit nood geboren partnerschap tussen twee maatschappelijke tegenpolen. Puber Marcus woont met zijn moeder in een flatje in een Parijse buitenwijk. De jongen weet dat hij niet oud zal worden, zijn lichaam is al vanaf zijn geboorte in verval. Zijn behandelend arts is dokter Reinhard, wiens zoon Thomas alle uren van de dag besteedt aan dansen, drinken en vrouwen.

Wanneer Thomas zijn auto in het zwembad van zijn vaders villa parkeert, is voor dokter Reinhard de maat vol. Hij stelt Thomas aan als begeleider van Marcus, om de dagen van de jongen op te vrolijken. Hij moet er alleen voor zorgen dat Marcus niet te opgewonden raakt. Daar weet Thomas wel raad mee. Hij laat Marcus crossen in zijn sportauto, neemt hem mee naar een wedstrijd van PSG, en stelt hem voor aan een leuke puberin.

Dat had een fijne film kunnen opleveren, maar ‘Envole-moi’ is in veel opzichten gemakzuchtig. Er zitten opvallend veel schoonheidsfoutjes in het script, de casting lijkt meer gebaseerd op naam dan op talent, de grappen zijn voorspelbaar en het drama is tegelijk te heftig (qua ziekte) en te oppervlakkig (qua uitwerking).

Maar de grootste fout is dat deze film de ongeschreven regels van de feelgoodfilm schendt. Dit is geen wandeling naar de top maar een 90 minuten lang verblijf op die hoogte. Nauwelijks progressie, nauwelijks hobbels. Keer op keer maakt Marcus iets mee dat hem zielsgelukkig maakt, keer op keer gaat dat gepaard met lachen en tranen en andere emotionele uitbarstingen. Waardoor je na anderhalf extatisch pubergeluk tot de vreemde conclusie komt dat je van een feelgoodfilm best chagrijnig kunt worden.

Henny Wouters

Waardering: 2

Bioscooprelease: 22 juli 2021
VOD-release: 8 december 2021
DVD-release: 8 december 2021