Equals (2015)

Recensie Equals CinemagazineRegie: Drake Doremus | 98 minuten | drama, romantiek, science fiction | Acteurs: Nicholas Hoult, Kristen Stewart, Jacki Weaver, Guy Pearce, Rebecca Hazlewood, Bel Powley, David Selby, Aurora Perrineau, Nathan Parker, Tom Stokes, Mook Denton, Teo Yoo, Kai Lennox, Rizwan Manji, Umali Thilakarathna, Anthony Alex Gilmore

Het is niet gemakkelijk om Kristen Stewart te zijn. Al meerdere keren heeft ze uitgesproken een hekel te hebben aan de roem die hoort bij haar filmsterrenstatus. Als kind van ouders die werkzaam in de filmindustrie – haar vader John is stagemanager en televisieproducent en haar van oorsprong Australische moeder Jules verdient de kost als script supervisor en regisseerde in 2012 haar eerste film, ‘K-11’- was de kans groot dat de appel niet ver van de boom zou vallen. Kristen had echter altijd gedacht achter de schermen aan het werk te gaan, en niet ervóór. “Ik hield er helemaal niet van om in het middelpunt van de belangstelling te staan.” Toch werd ze al jong ontdekt en speelde ze op haar twaalfde al in een grote Hollywood-productie (‘Panic Room’, 2002, met Jodie Foster). In haar tienerjaren maakte ze aardig wat films, maar om nou te zeggen dat ze niet meer normaal over straat kon… Dat veranderde drastisch toen ze in 2008 de hoofdrol van Bella Swan kreeg in de immens populaire ‘Twilight Saga’. Ineens wilde iedereen wat van haar, werd haar liefdesleven uitgeplozen door de roddelbladen en kwamen er bakken met kritiek op haar eenzijdige acteerstijl.

En dus stortte La Stewart zich, nadat ze de rol van Bella na vijf ‘Twilight’-films definitief van zich af kon schudden en ze het commercieel succesvolle maar door critici neergesabelde ‘Snow White and the Huntsman’ (2012) achter de rug had, op kleinschalige, onafhankelijke films als ‘On the Road’ (2012), ‘Clouds of Sils Maria’ (2014) en ‘Still Alice’ (2014), in de hoop te kunnen aantonen dat ze wel degelijk kan acteren en meer is dan dat verongelijkte meisje met die bozige blik. En hoewel het in de bladen en op internet nog altijd meer gaat over haar liefdesleven dan over haar acteertalent, lijkt het erop dat ze op de goede weg is. Voor haar rol in ‘Clouds of Sils Maria’ verdiende ze zelfs een César (Franse tegenhanger van de Oscars) voor beste actrice in een bijrol. Het was elf jaar geleden dat een Amerikaanse acteur die eer ten deel viel (toen was het Adrien Brody voor ‘The Pianist’, 2003).

‘Equals’ (2015) past in het straatje dat Stewart momenteel is ingeslagen. De film, een romantisch science-fictiondrama van regisseur en schrijver Drake Doremus (‘Breathe In’, 2013), speelt zich af in een toekomstige samenleving die ‘The Collective’ wordt genoemd. In deze dystopische setting zijn de mensen compleet afgestompt: ze kennen geen emoties (of mogen deze in elk geval niet tonen aan hun omgeving). Hoe het voelt om blij, verdrietig, boos, verliefd, jaloers of gelukkig te zijn, daar hebben ze geen weet van (het lijkt op voorhand dus al de perfecte film voor La Stewart te zijn; haar criticasters beweren immers dat ze altijd zonder enige vorm van emotie acteert). De Equals, zoals de mensen in deze wereld genoemd worden, leven op de automatische piloot en leven puur om te werken. Een nieuwe ziekte dreigt echter roet in het eten te gooien. Het activeert alles wat de Equals dachten te kunnen ontsnappen: depressie, gevoeligheid, angst en liefde. Als Silas (Nicholas Hoult) ook geïnfecteerd is, wordt hij een buitenbeentje. Maar er is één persoon die hem begrijpt. Nia (Kristen Stewart) heeft gevoelens, maar weet ze verborgen te houden. Als Silas haar ermee confronteert, ontstaat er een sterke band tussen de twee. Voor het eerst in hun leven voelen ze liefde en intimiteit, maar de enige manier om te kunnen overleven is door te ontsnappen.

Een wereld waar iedereen in zijn eigen coconnetje leeft, er geen intermenselijk contact is toegestaan, alle dagen volgens het zelfde niet te doorbreken patroon verstrijken en elke vorm van plezier verboden is; zelfs voor een steeds individualistischer wordende samenleving als de onze moet dit toch wel de hel op aarde zijn. Regisseur Drake Doremus dompelde zijn kille, futuristische wereld onder in opvallend kleurenspel met veel wit (kleding, decor), tegen een achtergrond van turquoise en hier en daar ook oranje. Stijlvol, maar niet uniek (sci-fi-klassieker ‘THX 1138’ (1971) is onze eerste associatie, maar er zijn veel meer films waarmee ‘Equals’ in stilistisch oogpunt raakvlakken heeft). In combinatie met de sfeervolle, ambientachtige soundtrack klopt het plaatje overigens wel. Doremus weet het concept eenvoud tot op de kern te ontleden, niet alleen in het verhaal maar ook in de interactie tussen zijn twee hoofdrolspelers, die op een heel ingetogen manier nader tot elkaar komen.

De belangrijkste troef van ‘Equals’ is die ontluikende kracht van de liefde tussen Silas en Nia, en vooral hoe hartverscheurend het is dat ze die verzengende gevoelens moeten onderdrukken. Stewart en vooral Hoult weten dit op treffende wijze uit te beelden. Een onmogelijke liefde zagen we natuurlijk al vaker op het witte doek, en ‘Equals’ trekt opmerkelijke parallellen met het klassieke liefdesverhaal van Romeo & Julia. Met deze film kan het twee kanten op: ga je mee in de intensiteit van de liefde tussen Silas en Nia dan is dit een prachtige, overweldigende filmervaring. Trek je deze weinig originele en zich tergend langzaam voortbewegende ingetogenheid niet, dan ga je je ongetwijfeld overal aan storen.

Patricia Smagge

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 11 augustus 2016
DVD-release: 18 januari 2017