Erika’s Hot Summer (1971)
Regie: Gary Graver | 65 minuten | erotiek | Acteurs: Erica Gavin, Walt Phillips, Merci Montello, Lynn Harris, Gary Shermack, Joseph Stark, Gary Sillmar, Gloria Jacobs, Micheal Land, Sean Wilkins, Rita Spencer, Lilian Collins, Rocco Marchetti
De zomer van Erika is niet zo heet als de titel suggereert. Niet alleen omdat veel van de strandscènes in koud en niet zo zonnig weer opgenomen lijken te zijn, maar toch vooral omdat de seks minder stomend is dan je van een film van het exploitatielabel “so dementedcinema” zou verwachten. Ja, er zitten veel blote lichamen in de film en een groot gedeelte van de film bestaat uit mensen die gemeenschap met elkaar hebben, maar er wordt eigenlijk opvallend veel buiten beeld gehouden en de seks is ronduit eentonig en langdradig. Daarnaast is het acteerwerk te slecht voor woorden, is er eigenlijk geen sprake van een verhaal en werken de muziek en dialoogopnames op de zenuwen. Hoewel, deze laatste elementen zorgen toch ook voor een redelijk pulp- of cultgehalte, wat de film nog enigszins de moeite waard maakt.
De grootste trekpleister van de film is de aanwezigheid van de actrice Erica Gavin, die in haar gehele geboortepak te zien is. En ja, ze is welgevormd, en de scène waarin ze, alleen gehuld in lange strakke broek in slow motion op Steve komt aangelopen, terwijl ze met haar handen verleidelijk door haar lange manen gaat, is wel degelijk sensueel, maar de verrassing is er snel van af. Als blijkt dat er nauwelijks iets interessants gebeurt, en er niet eens op erotisch gebied wordt gepoogd de kijker echt te prikkelen, blijft er toch erg weinig over om aan te bevelen.
De film begint met een lied over Erika terwijl ze in slow motion op het strand aan het ronddartelen is, aanvankelijk in bikini, maar al snel naakt, wat doet denken aan de beroemde ruimtestriptease van Jane Fonda in de openingsscène van ‘Barbarella’. Maar de scène in die film was al meer de moeite waard dan ‘Erika’s Hot Summer’ in zijn geheel. De foute muziek blijft de hele film lang doorspelen, en bijna nooit komt verbale interactie in beeld. Het leeuwendeel van de dialoog is later toegevoegd, en vindt soms zelfs plaats wanneer personages duidelijk hun mond dicht hebben.
Met de dialoog wordt ook gepoogd om de seks heter te maken dan zij is. Later ingevoegde teksten als “Je bent zo warm en zacht.”, “Ja, raak me aan”, en “Ik wil je diep in me voelen.”, afgewisseld met wat gekreun en gezucht moet verhullen dat de vrijscènes maar voortduren zonder dat er van enige opwinding sprake is. Ook lijkt er keer op keer te worden teruggegrepen naar dezelfde opnames – zoals wanneer er weer eens een bezoekje aan de discotheek wordt gebracht en weer die gitaarspeler vanuit diezelfde vreemde hoek wordt geschoten.
Wel geinig is het point-of-view shot van een vrouw die aan een soort liaan heen en weer zwaait, maar echt visuele hoogstandjes hoef je als kijker natuurlijk niet te verwachten bij een film als ‘Erika’s Hot Summer’. Het pulpgehalte trekt de film dan weer iets omhoog. Scènes met geliefden die in slow motion rondhuppelen in het hoge gras, begeleid door foute softpornomuziek van de “lederhosen”-variant, zorgen toch ongetwijfeld voor lachstuipen bij de kijker. Ook de aankleding (voor zover aanwezig), decors, en het ultraslechte voorlezen van de dialoog zullen verantwoordelijk zijn voor hilariteit. Meer dan enige onbedoelde humor en af en toe wat appetijtelijk naakt is er echter niet te halen uit ‘Erika’s Hot Summer’.
Bart Rietvink