Eros (2004)

Recensie Eros CinemagazineRegie: Michelangelo Antonioni, Steven Soderbergh, Wong Kar Wai | 104 minuten | drama, romantiek | Acteurs: Christopher Buchholz, Regina Nemni, Luisa Ranieri, Robert Downey Jr., Alan Arkin, Ele Keats, Li Gong, Chen Chang, Fung Tin, Jianjun Zhou, Luk Auntie

De internationale productie ‘Eros’ is een drieluik waarvan de losse delen werden geregisseerd door drie grote namen uit de filmwereld. De stokoude Italiaan Michelangelo Antonioni, de Amerikaan Steven Soderbergh en Wong Kar Wai uit Hong Kong namen ieder een deel voor hun rekening. Zoals de titel al aangeeft is het onderwerp liefde en erotiek, een onderwerp dat best spannende cinema zou kunnen opleveren. Helaas is het resultaat enigszins wisselvallig.

Het drieluik begint met Antonioni’s bijdrage ‘The Dangerous Thread of Things’. Het verhaal gaat over een ruziënd stel dat op weg is naar een stil meertje waar een paar naakte meisjes op een rots een liedje zingen; hierna gaat het duo een hapje eten en eenmaal thuis ziet de man de jonge buurvrouw met een hele dikke tak rondlopen; hij gaat met haar mee naar haar huis en terwijl zij zich eventjes klaarvingert staat hij op het balkon naar een verroeste weerhaan te loeren; daarna hebben ze weinig opwindende seks, waarna de man naar Parijs vertrekt (er is ook nog iets met sneeuw) terwijl zijn vrouw een naakt dansje doet op het strand, net als de buurvrouw, hoe toevallig; hierop volgt de ontmoeting van deze vrouwen, waarbij zij elkaar heel diepzinnig aankijken. En dat was het dan wel zo’n beetje.
‘The Dangerous Thread of Things’ is een verwarrend kijkje in de psyche van een 92-jarige Italiaan, die een in alle opzichten hopeloos gedateerd werkje aflevert. Met een verhaal om te huilen en een veel te opzichtige symboliek.

De bijdrage van Steven Soderbergh is van een heel ander kaliber. In het grotendeels in zwart-wit geschoten ‘Equilibrium’ speelt Soderbergh een intelligent spel met de betekenis van dromen. Terwijl in de ogen van Freud en zijn navolgers zo ongeveer iedere droom, over wat dan ook, eigenlijk over seks gaat, blijken in ‘Equilibrium’ de dromen over seks juist over heel alledaagse zaken te gaan. In een bijzonder amusante sketch die gesitueerd is in de jaren 50, vertelt een reclameman aan zijn psycholoog over zijn licht erotische dromen. Terwijl de reclameman liggend op de divan aan het vertellen is en al doende tot een diepere betekenis komt, is de psycholoog met heel andere zaken bezig.
Hoewel erg lichtvoetig van toon weet de sketch volledig te overtuigen, ook door het heerlijke spel van enfant terrible Robert Downey Jr. De dubbele bodem op het eind is dan wel weer wat flauw.

De bijdrage ‘The Hand’ van Wong Kar Wai blijkt hierna een meer dan waardige afsluiter van het drieluik. Hoewel dit de minst blote episode is, is ‘The Hand’ het enige deel dat werkelijk erotische spanning kent. Dit komt vooral doordat de Aziaat over het raffinement beschikt dat bij de Westerse filmmakers volledig ontbreekt. Het verhaal van de afglijdende prostituee en de trouwe, smachtende kleermaker, is een kolfje naar de hand van Wong Kar Wai. Geholpen door zijn vaste cameraman Christopher Doyle en de nog altijd prachtige Gong Li, heeft hij met ‘The Hand’ niet alleen een esthetische traktatie afgeleverd maar ook een film die op zeer subtiele wijze opwindend is. Hiermee sluit Wong Kar Wai op hoogstaande wijze een drieluik af dat niet beroerder had kunnen beginnen.

Henny Wouters

Waardering: 3

Bioscooprelease: 15 september 2005
Bioscooprelease: 10 juni 2021 (alleen onderdeel ‘The Hand’ van Wong Kar Wai)