Everest: De jonge Yeti – Abominable (2019)

Regie: Jill Culton, Todd Wilderman | 97 minuten | animatie, avontuur | Nederlandse stemmencast: Tara Hetharia, Roben Mitchell, Matheu Hinzen, Derek de Lint, Kim van Kooten, Loretta Schrijver, Jacob Derwig, Levi van Kempen, Denise Aznam, Beau Schneider | Originele stemmencast: Chloe Bennet, Albert Tsai, Tenzing Norgay Trainor, Joseph Izzo, Eddie Izzard, Sarah Paulson, Tsai Chin, Michelle Wong, Rich Dietl, James Hong

Yeti’s en bigfoots zijn kennelijk ‘hot’ in animatieland. In korte tijd verschenen de films ‘Son of Bigfoot’ (2017), ‘Smallfoot’ (2018) en ‘Missing Link’ (2019). Qua stijl zijn deze animatiefilms heel verschillend, maar ze draaien wel allemaal om de zelfde mythische wezens. Zo ook ‘Abominable’ (2019), in Nederland uitgebracht onder de naam ‘Everest: De jonge yeti’ (waarschijnlijk omdat veel landgenoten hun tong breken over het woord ‘abominable’). Deze film komt uit de stal van DreamWorks en ligt in de lijn van de fantastische ‘How to Train Your Dragon’-trilogie, omdat het ook hier draait om een tiener die niet echt aansluiting vindt bij zijn leeftijdsgenoten, een bijzondere vriendschap sluit met een magisch wezen. De yeti Everest doet met zijn hoge aaibaarheidsfactor en sprekende ogen ook nog eens sterk denken aan de draak Toothless uit ‘How to Train Your Dragon’. Maar waar het in die film om een jongen draait, is de held in ‘Everest: De jonge yeti’ een meisje en de Vikingtijd werd ingeruild voor het eenentwintigste-eeuwse China. De film kwam tot stand in samenwerking met de Chinese Pearl Studio en doet soms denken aan een toeristisch promotiefilmpje van het immens grote Aziatische land, aangezien veel trekpleisters door de helden worden bezocht in hun reis naar de Mount Everest.

Yi is een meisje van een jaar of zestien dat met haar moeder en oma in de miljoenenstad Shanghai woont. Sinds het overlijden van haar vader trekt ze zich veel terug. Overdag vliegt ze de deur uit om geld te verdienen met allerlei kleine klusjes zoals honden uitlaten en ouderen helpen met hun computer. ’s Avonds is ze doodop dat ze amper de tijd neemt om met haar moeder en oma – die geen idee hebben wat ze allemaal uitspookt – te praten. Duidelijk gevalletje vluchtgedrag. Yi spaart voor een reis door China, die ze eigenlijk met haar vader zou maken. ’s Avonds kruipt ze het dak op om voor hem een liedje te spelen op haar viool. Dan opeens treft ze op het dak van haar flat een grote witte yeti aan, die ze Everest noemt. Het wezen blijkt op de vlucht te zijn voor een geflipte voormalige ontdekkingsreiziger, die veel geld met hem hoopt te kunnen verdienen, diens assistent Dr. Zara en hun leger in het zwart geklede stropers. Yi neemt de yeti onder haar hoede en besluit hem terug te brengen naar zijn huis: de Himalaya. Onbedoeld krijgt ze daarbij een tweetal verstekelingen mee: haar buurjongens Peng (een klein jochie dat gek is van basketbal) en de verwaande ijdeltuit Jin, die vergroeid is met zijn mobiele telefoon. Samen reizen ze langs de mooiste plekken van China, terwijl ze uit de klauwen van hun achtervolgers proberen te blijven.

‘Everest: De jonge yeti’ werd geschreven en geregisseerd door Jill Culton, die haar regiedebuut maakte met ‘Open Season’ (2006) en die als storyboard artist ervaring opdeed in de studio’s van Pixar. Op papier klinkt het verhaal vrij standaard (op de setting in China na dan), met een groep kinderen die opgejaagd wordt door een stelletje schurken. Maar de manier waarop dat verhaal in ‘Everest: De jonge yeti’ handen en voeten heeft gekregen, trekt de film ruim boven de middelmaat uit. Grootste troef is de heerlijk knuffelbare yeti zelf, een grote wollige bol plezier die je zonder enige moeite in je hart sluit. Bovendien is Yi ook nog eens een aansprekende heldin: ze is geen doorsnee meisje, heeft veel meegemaakt en is daardoor sterk gevormd. Ze vindt troost in haar muziek en haar vioolspel heeft ook een magische uitwerking op Everest. Peng en Jin zijn mee voor de comic relief, maar in elk geval Jin maakt zelf ook een ontwikkeling door, weliswaar niet zo verrassend als die van Yi maar toch. Dat het verdriet om haar overleden vader zo zwaar op Yi’s schouders drukt, wordt er soms wel erg dik opgesmeerd (was niet nodig geweest), waardoor de emotie wat wordt afgezwakt. Dat is precies het punt waarop ‘Everest: De jonge yeti’ kwalitatief inlevert op de ‘How to Train Your Dragon’-trilogie.

Waar ‘Everest: De jonge yeti’ echter weer een hoop mee goedmaakt, zijn de prachtige settings en de magische momenten waar Culton haar kijkers op trakteert. Everest staat in nauw contact met de natuur en kan de kracht van de natuur oproepen als dat nodig is. Dat levert prachtige scènes op, bijvoorbeeld wanneer hij een stel struiken betovert waarna er een stortvloed aan uit de kluiten gewassen blauwe bessen op de vier helden afkomt. In een andere indrukwekkende scène bevaren ze in een bootje een golvende gele zee aan koolzaadbloemen die als een tsunami over het land dendert. De openbaring die ze bij de Leshan reuzenboeddha in Sichuan hebben zou het emotionele hoogtepunt in de film moeten zijn, maar dat ligt er dan weer net iets te dik op. Al kan dat ook met de muziekkeuze te maken hebben; ‘Fix You’ van Coldplay had hier beter vervangen kunnen worden door een traditioneler oriëntaals lied, bij voorkeur instrumentaal. Het vioolspel van Yi is bijvoorbeeld veel treffender; zelfs de yeti wordt erdoor geraakt. De stemmencast is dik in orde; in de originele versie zijn naast Eddie Izzard en Sarah Paulson veel Chinese en Aziatisch-Amerikaanse acteurs te horen – onder wie Tenzing Norgay Tranoir, de kleinzoon van de befaamde Himalayagids Tenzing Norgay die met Sir Edmund Hillary als eerste de Mount Everest beklom – voor verhoging van de authenticiteit. In de Nederlandse vertaling horen we onder anderen Tara Hetharia, Kim van Kooten, Derek de Lint, Jacob Derwig en Loretta Schrijver.

Natuurlijk volgt ‘Everest: De jonge yeti’ de bekende paden en wordt hier en daar wel erg op de emotie gespeeld. Maar daar zet DreamWorks een handvol innemende personages, mooie settings en een aantal duizelingwekkende magische momenten waaruit een enorme eerbied voor de natuur spreekt tegenover, waardoor de balans ruimschoots naar de goede kant uitslaat.

Patricia Smagge

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 9 oktober 2019
DVD-, blu-ray- en 4K UHD-release: 19 februari 2020