Evil Aliens (2005)

Regie: Jake West | 90 minuten | komedie, horror | Acteurs: Chris Adamson, Emily Booth, Sam Butler, Jamie Honeybourne, Norman Lovett, Nick Smithers, Jennifer Evans, Jodie Shaw, Tree Carr, Tim Clark, Glenn Collier, Mark Richard Hayes, James Heathcote, Mark Holloway, Scott Joseph, Peter O’Connor, Dan Palmer, Chris Thomas, Mildred Von Heildegard, Eden Ford

Als kijker zul je het meeste plezier beleven aan Jake Wests “splatstick”-film ‘Evil Aliens’ wanneer je met een groep vrienden en de nodige geestverruimende of –verslappende producten de film ervaart, waarbij er niet zozeer op verhaal hoeft te worden gelet en minder leuke of succesvolle stukjes niet opvallen of opgevuld kunnen worden met gejoel en flauwe observaties. Ongetwijfeld dat je in dat geval met een volkomen voldaan gevoel de film achter je zult laten.

‘Evil Aliens’ kreeg in Groot-Brittannië een Raindance Award – een prijs die bijzondere films van onafhankelijke filmmakers eert – en het is wel te begrijpen waarom: de film is enthousiast, lekker rebels, geeft weinig om plot, excelleert in slechte smaak, en slaagt erin om veel te doen met een klein budget. Echter, het niveau van Peter Jacksons of Sam Raimi’s beste splatterwerk, duidelijke inspiratiebronnen voor Wests film, wordt hier niet gehaald.

Afgezien van een schokkende scène in het begin van de film met een anale sonde in de vorm van een drilboor, begint ‘Evil Aliens’ vrij mat, en het duurt zeker een half uur voor er weer iets spannends gebeurt. Tot die tijd moeten we het doen met de lekker campy presentatrice Michelle Fox (Emily Booth), wiens sexy voorkomen (lees: diepe décolleté) waarschijnlijk de hoofdreden is voor de kijkers om haar sensatieprogramma te bekijken, en haar bij elkaar geharkte onzinnige crew, die op pad gaan voor hun nieuwe nieuwsitem. Tot het moment dat de aliens uit de titel hun intrede doen, krijgen we te maken met vrij middelmatige humor en opbouw. We ontmoeten de broers van de door aliens bezwangerde vrouw, die op de Engelsen spugen zoals de schoonmoeder van René in “Allo, Allo” dit op de Duitsers deed. Ook zien we hoe de nerd van het gezelschap in de maling wordt genomen met slappe X-files grappen (“The truth is not out there…”).

Net wanneer je als kijker zwaar je twijfels begint te krijgen over het verwachte extravagante komische en gory karakter van de film, wordt de film wat amusanter. We zien droge reconstructies van de ervaringen van het zwangere meisje, waarbij de crewleden in goedkope alienpakken in de rondte rennen, en niet lang daarna komt de echte gore op de proppen wanneer er een stel koeien in het weiland uit elkaar gereten blijkt te zijn. Eindelijk komen dan de scènes waar de kijker naar op zoek is bij een dergelijke film. De wezens verschijnen in beeld en onze helden gaan bloederige gevechten met ze aan, waarbij ledematen in de rondte vliegen, ogen uit hun kassen vliegen, en iedere hakpartij steevast vergezeld gaat van een royale portie in het gezicht opspuitend (donkerrood) alienbloed. Heerlijk! En als wapens wordt alles gebruikt wat maar voor handen is, tot rondslingerende armen en benen aan toe. Wat de aliens komen doen is onduidelijk en de confrontaties en steeds absurder wordende scènes zijn in feite slechts op zichzelf staande curiositeiten, zoals een episode waarin de x-files nerd seks heeft met een vrouwelijke alien, maar de gory brainstormsessies die hier over de toeschouwer worden uitgegoten, werken door hun opeenstapeling toch wel aanstekelijk. Hoe lang deze goodwill bij de toeschouwer stand houdt voordat verveling inzet, zal persoonsgebonden zijn, maar de liefhebber van klassieke splatterfilms als ‘Evil Dead’ en ‘Bad Taste’ zullen zeker aardig wat plezier aan ‘Evil Aliens’ kunnen beleven. Het hoogtepunt is ontegenzeggelijk de scène waarin een oogstmachine en in de weg lopende aliens de hoofdbestanddelen vormen van een bloederige opruimactie. En wanneer Candy Vixen (Jodie Shaw) een grasmaaimachine oppakt om de aliens mee te bestrijden, zal er bij menige liefhebber ongetwijfeld een glimlach van herkenning op het gelaat verschijnen vanwege de gelijkenis met Peter Jacksons ‘Braindead’.

Zo hilarisch en over-de-top als die film wordt Wests ‘Evil Aliens’ alleen nergens. De film mist te erg een eigen gezicht en meer sympathieke of interessante personages. Een leuke vingeroefening, deze “splatstick”-film, met wat geïnspireerde momenten en genoeg humor voor een prettige kijkervaring, maar de film is uiteindelijk te wisselvallig om in één zin met zijn voorbeelden vermeld te kunnen worden.

Bart Rietvink