Extraordinary Measures (2010)

Regie: Tom Vaughan | 101 minuten | drama, komedie | Acteurs: Brendan Fraser, Harrison Ford, Keri Russell, Meredith Droeger, Diego Velazquez, Sam M. Hall, Jared Harris, Patrick Bauchau, Alan Ruck, David Clennon, Dee Wallace, Courtney B. Vance

Hollywoods succesformule met de merknaam ‘gebaseerd op een waar gebeurd verhaal’ heeft nog steeds niets aan kracht ingeboet. Zet op de filmposter dat de gebeurtenissen in kwestie echt hebben plaatsgevonden en je hebt een kaskraker in handen. Nou ja, vaak. Uiteraard scoort niet alles even goed, maar melodrama doet het goed bij een grote doelgroep. Doe er een paar mooie mensen in, fabriceer een gevoelige soundtrack (met viool) en benadruk dat het echt waar is wat je te zien krijgt en je hebt een geheide hit bij een groot publiek. Vooral levensbedreigende ziektes, kinderen, huilende ouders en moedige doktoren zijn geliefde middelen om de fans naar je toe te trekken.

‘Extraordinary Measures’ is zo’n tranentrekker die een groot publiek veel plezier zal doen. Helaas flopte de film aan de bioscoopkassa’s, maar op dvd zal deze tearjerker vast revanche nemen. Of over een paar maanden op RTL 5.  Regisseur Tom Vaughan trekt alle registers open: zieke kinderen, bedroefde ouders en een ambitieuze wetenschapper komen samen in één verhaal. John (Fraser) en Aileen Crowley (Russell) hebben drie kinderen. De twee jongste, Megan en Patrick, hebben de levensbedreigende ziekte van Pompe. Pa Crowley vraagt hulp van de ietwat vreemde wetenschapper Dr. Robert Stonehill (Ford). Gezamenlijk gaan ze op zoek naar een geneesmiddel om kinderen te redden.

Vaughan kan rekenen op een sterrencast en dat werkt. Ford geniet van z’n rol en zet de wetenschapper neer als een excentrieke, maar sympathieke man die de nodige lucht in de film stopt. Fraser acteert vrij vlak, maar wat hij neerzet is degelijk en passend bij het onderwerp. Zonde dat deze man is afgegleden naar flauwe komedies. Fraser is geen topacteur, maar komt met z’n sympathieke voorkomen en oprechtheid vaak een heel eind. In ‘School Ties’ was hij zelfs ijzersterk. Afijn, terug naar ‘Extraordinary Measures’. De film zal geen mensen over de streep trekken die niets met melodrama hebben, maar genrefans zullen smullen van deze vaardig gemaakte productie. En ja, er zit een Hollywoodsausje overheen (de kinderen zijn allemaal superlief, alle mensen mooi en naastenliefde is de normaalste zaak van de wereld) en een bombastische (lees: overdadige) soundtrack. Dit soort films bestaat uit een vaststaande formule (net als de romantische komedie en de horrorfilm) waar weinig aan gesleuteld wordt. Kun je over zeuren, maar waarom zou je? Er is een publiek voor deze producties en als ze zo vaardig gemaakt zijn als deze is er niks mis mee.

Frank v.d. Ven