Eyimofe (2020)

Regie: Arie Esiri, Chuko Esiri | 116 minuten | drama | Acteurs: Emmanuel Adeji, Mary Agholor, Kemi Lala Akindoju, Ivy Akinyode, Jude Akuwudike, Jacob Alexander, Temiloluwa Ami-Williams, Ashia, Ejike Asiegbu, Chiemela Azurunwa, Sadiq Daba, Derby, Cynthia Ebijie, Imoh Eboh, Tomiwa Edun, Rita Edward, Oludara Egerton-Shyngle, Oludara Egerton-Shyngle

De elektricien Mofe en de zusjes Rosa en Grace hebben uiteenlopende redenen om het land van herkomst, Nigeria, te verlaten. Echter alle drie kennen een soortgelijke wanhoop over hun huidige situatie. De werkomstandigheden van Mofe zijn levensgevaarlijk en ander werk is heel lastig te vinden; de ongewenst zwangere Grace is het zorgenkindje van haar zus Rosa, die zich een slag in het rondte werkt om de twee te onderhouden. De mogelijkheid tot een beter leven in het Westen lonkt, ook al zullen ze daarvoor huis, haard en familie moeten achterlaten. Het langspeeldebuut van de tweelingbroers Arie en Chuko Esiri, ‘Eyimofe’, komt traag uit de startblokken maar als het eenmaal zijn ritme te pakken heeft, biedt het een uniek inkijkje in het dagelijks leven van drie mensen die besluiten te emigreren.

De broers Esiri zijn grote fans van het werk van Edward Yang (‘Yi Yi’, 2000) en Hou Hsiao-Hsien (‘Three Times’, 2005). Dit is goed af te zien aan de kalme benadering van het onderwerp en personages in hun eigen werk. Zeg maar gerust dat de filmstijl van ‘Eyimofe’ anti-gejaagd is, bijna minimalistisch. De regisseurs maken voornamelijk gebruik van longshots, laten de camera weinig bewegen en bedienen zich van een elliptische montage met soms hilariteit tot gevolg. Wel is het tempo van de film daardoor vrij laag. Echter, het kleurrijke en drukke straatleven van Lagos compenseert dit sowieso voor een deel. De Nigeriaanse wereldstad is feitelijk de vierde hoofdrolspeler in de film en ‘Eyimofe’ toont met indringende beelden dat het niet louter kommer en kwel is in de miljoenenstad.

Overigens schildert ‘Eyimofe’ de lokale rijken en welvarende buitenlanders niet af als pure slechteriken, profiteurs van armoede, maar de film wekt sterk de suggestie dat ze zelf gevangenen zijn van omgevingen die draaien om aanzien en geld. Het verhaal schuwt hierbij geen onaangename scènes tussen Rosa en haar suikerooms uit binnen – en buitenland. De lokale ‘huisvriend’ van Rosa is bijvoorbeeld obstinaat drammerig en veeleisend. Toch helpt hij haar vaak uit de brand. En hoewel de Libanese Amerikaan Peter, die Rosa ontmoet tijdens haar baantje in een bar, veel hoffelijker is, voelt hij zich zeer ongemakkelijk bij haar afhankelijke positie.

Het warme ‘Eyimofe’ kijkt met precisie en compassie naar zijn personages. De tweelingbroers Esiri vertellen het verhaal op een heel evenwichtige manier, niet bozig, haastig of veroordelend, al gaat het om een mensensmokkelaar. Het welhaast montere minimalisme van de film herbergt daarom een groot humanistisch hart voor de grilligheid en mogelijkheden van een metropool als Lagos.

Roy van Landschoot

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 19 mei 2022