Facing Ali (2010)

Regie: Pete McCormack | 100 minuten | documentaire, sport | Met: George Chuvalo, Henry Cooper, George Foreman, Joe Frazier, Larry Holmes

Ouder, relativerender en wijzer, kijken tien rivalen op leeftijd terug op hun battles met The world’s greatest, bokser Muhammad Ali. Ze zijn door de man geslagen, vaak zelfs verslagen. Ze zijn vernederd en belachelijk gemaakt door de kleinerende manier waarop Ali zijn tegenstanders verbaal imponeerde in de media. Maar de heren koesteren geen wrok, verre van dat. Ze zijn vol van bewondering en affectie over de man die hun leven veranderde. De man die hen deel liet worden van zijn geschiedenis waardoor zij hun milieu konden ontstijgen en voor het rechte pad bleven kiezen.

‘Facing Ali’ is een documentaire vol scherpe dialogen en oneliners van een held en inspiratiebron, afgewisseld met nostalgische beelden en anekdotes rondom ‘s werelds bekendste boxer. ‘Facing Ali’ zweeft als een vlinder en steekt als een bij en lijkt daarmee letterlijk op het een-tweetje dat Ali en zijn trainer elkaar steevast toeschreeuwden aan het begin van elke wedstrijd. ‘Knokken jongeman, zweven als een vlinder en steken als een bij!’.

In beginsel gaat ‘Facing Ali’ uiteraard over boksen. Maar regisseur Pete McCormack (‘Uganda Rising’, ‘See Grace Fly’) gebruikt het als aanleiding om te laten zien welke belangrijke voorbeeldrol Muhammad Ali heeft bekleed voor (zwarte) Amerikanen uit de lagere sociale klassen. De tien rivalen zijn hier het levende bewijs van. Regisseur McCormack onderstreept de manier waarop Ali zijn nek durfde uit te steken als het ging om maatschappelijke issues. De vaak intelligente en kernachtige wijze waarop hij zijn mening opdrong vat McCormack samen in quotes, geïllustreerd met tekst en begeleid door passende funkmuziek van toen.

Even verlang je als kijker naar de sfeer van de jaren 60 en 70 in Amerika. De muziek, de auto’s en de maatpakken, de tijd van helden. Maar tegelijkertijd wil je er niets mee te maken hebben. Want als ‘Facing Ali’ iets leert, dan is het wel over de ruige en kille achtergrond waaruit de hoofdpersonen uit deze documentaire zich letterlijk moesten vechten. Door succesvol te boksen kregen zij de kans de wereld te zien, in tegenstelling tot hun familie in de armste achterbuurten van Amerika. Ali leerde hen dat er belangrijkere drijfveren zijn dan boksen voor geld en prijzen; een voorbeeld zijn voor andere mensen, zodat zij de wereld van drugs en criminaliteit weten te weerstaan.

‘Facing Ali’ gaat over mensen die het leven bij de ballen hebben gepakt. En niet iedereen is daar zonder kleerscheuren uitgekomen. Een enkeling lijkt zelfs een tik teveel te hebben gehad. Door de schemerige belichting in de interviews, benadrukt McCormack de vouwen en groeven in de gezichten van deze ex-boksers. De passages uit hun leven zijn daardoor bijna letterlijk van hun gelaat af te lezen. Een film op zich.

‘Facing Ali’ doet je verlangen naar het soort helden dat wij in deze tijd niet meer kennen.

Tjeerd Kooistra