Falling for Figaro (2020)
Regie: Ben Lewin | 105 minuten | komedie, romantiek | Acteurs: Joanna Lumley, Danielle Macdonald, Hugh Skinner, Shazad Latif, Gary Lewis, Rebecca Benson, Vicki Pepperdine, Ian Hanmore, Bhav Joshi, Alasdair Hankinson, Saskia Ashdown, Jo Cameron Brown, Christina Bennington, Margaret Fraser, Vanessa Borrini, Stephen Clyde, Mark Weinman, Emily Mwila, Andrew J. Carter, Alasdair Braxton
Operazanger word je niet ‘zomaar’ even. Ook al heb je een goede, klassieke stem, dan nog gaan er jaren en jaren van training, finetuning en verfijning van je zangtechniek aan vooraf. In films gaat het allemaal net even wat makkelijker. In de romantische komedie ‘Falling for Figaro’ (2020) van Ben Lewin denkt de hoofdrolspeelster – een dame met een redelijke stem die echter nog nooit echt gezongen heeft – binnen een jaar het hoogste niveau te kunnen halen. Een enorme misvatting, die vooral voor al die conservatoriumstudenten en -afgestudeerden die al jaren keihard aan het werk zijn om hun droom na te jagen nogal pijnlijk is. Maar laten we daar voor het gemak even doorheen kijken, en ‘Falling for Figaro’ bekijken voor wat het is: een romantische feelgoodfilm met een flintertje komedie die kijkers op een laagdrempelige manier laat kennismaken met een aantal van de bekendste aria’s van grootheden als Mozart, Verdi en Puccini.
De hoofdrol in ‘Falling for Figaro’ is voor de Australische actrice Danielle Macdonald, die we eerder zagen in films als ‘Patti Cake$’ (2017), waarin ze een beloftevolle rapper speelt, en ‘Skin’ (2018), waarin ze zich samen met haar door Jamie Bell gespeelde geliefde uit een extreemrechtse milieu wil losweken. Hier portretteert ze Millie Cantwell, een Amerikaanse die in het Londense zakendistrict grote sier maakt als fondsenwerver. Ze heeft een relatie met haar baas, Charlie (Shazad Latif) en die is zo gek op haar dat hij haar een lucratieve promotie aanbiedt. Maar Millie weigert en besluit in plaats daarvan een langgekoesterde wens in vervulling te laten gaan: ze wil operazangeres worden en de prestigieuze zangwedstrijd ‘Singer of Renown’ winnen en daar geeft ze zichzelf een jaar de tijd voor. Dat het voor Charlie als een grote verrassing komt dat ze zo serieus is over haar ambities als operazangeres is een veeg teken: voor haar omgeving komt het allemaal wat uit de lucht vallen. Maar Millie is vastberaden en mag op voorspraak van een oude bekende op auditie bij de beroemde – en beruchte – zanglerares Meghan Geoffrey-Bisshop (de altijd geweldige Joanna Lumley, die dit soort rollen met haar ogen dicht speelt).
Deze verzuurde diva van weleer woont in een afgelegen dorp in de Schotse Hooglanden en ontvangt Millie niet bepaald hartelijk. Maar omdat ze wel houdt van een uitdaging – en omdat Millie een flinke, ogenschijnlijk bodemloze zak geld meebrengt – mag de operazangeres in spe bij Meghan op les. Ze verblijft intussen in het enige hotel van het dorp, “The Filthy Pig”, dat gerund wordt door de immer in kilt geklede Ramsay Macfadyen (een innemende Gary Lewis, die voor de meeste komische noten zorgt), die hulp in de keuken krijgt van de geheimzinnige en bloedserieuze Max (Hugh Skinner). Max blijkt ook allerlei klusjes op te knappen bij Meghan thuis en dat doet hij met een reden: het is zijn manier om de zanglessen te betalen. Max is namelijk haar ándere leerling, die al jaren probeert verder te komen maar ondanks zijn onmiskenbare talent een beetje blijft steken. Aanvankelijk ziet hij Millie als een rivaal, maar hij ontdooit langzaam; hij geeft haar op een gegeven moment zelfs een gouden tip als Millie weer eens te lijden heeft gehad onder de soms zeer sadistische methoden die Meghan er op nahoudt. Hun zanglerares laat de twee op een zeker moment zelfs een duet zingen, omdat ze merkt dat Max iets voor Millie begint te voelen. Maar Millie is natuurlijk al bezet en heeft haar focus maar op één doel: het muziekconcours winnen dat eraan zit te komen.
‘Falling for Figaro’ heeft op papier alle troeven voor een charmante romantische komedie in handen, en vermakelijk is de film zeker. Maar beklijven doet deze film niet. Daarvoor zijn de verhaallijntjes te formulematig, het tempo te gezapig en de personages te flets. Met name Millie mist de charme die ze nodig heeft om de film te dragen. Niet dat Macdonald haar best niet doet, maar Millie is niet bepaald geloofwaardig en doet dingen die we als kijker niet begrijpen. Waarom brengt ze Max zo het hoofd op hol als ze weet dat ze bij haar vriendje in Londen blijft? Sowieso is de chemie tussen Millie en haar twee love interests ver te zoeken. Het personage Charlie is amper uitgewerkt, in tegenstelling tot Max. Hij is degene met wie we het meeste meeleven, bij wie onze sympathie ligt. Hoewel hij aanvankelijk wat nors en afstandelijk overkomt, is meteen duidelijk dat hij de juiste intenties heeft. Joanna Lumley is een heerlijke actrice, maar eerlijk is eerlijk: voor deze rol hoeft ze zich amper in te spannen. Een paar bijtende oneliners, een zure blik – meer is het in feite niet. Meer gevoel ligt er bij Gary Lewis in de rol van de ontwapenend nuchtere horeca-uitbater Ramsay. Het is bijna jammer dat zijn rol kleiner wordt naarmate Millie en Max dichter bij het zangconcours komen.
De grootste kracht van ‘Falling for Figaro’ is overigens de muziek. Ben je nog niet zo bekend met opera, dan biedt deze film een fijne kennismaking met het genre op ‘instapniveau’, met de meest toegankelijke aria’s uit onder meer ‘La Bohème’, ‘Die Zauberflöte’, ‘Don Giovanni’ en natuurlijk ‘Le nozze di Figaro’. Voor de meer ervaren operaganger zal de soundtrack niet spannend genoeg zijn, zoals de hele film helaas wat braafjes en kleurloos is.
Patricia Smagge
Waardering: 2.5
Bioscooprelease: 2 juni 2022
VOD-release: 28 september 2022 (Pathé Thuis)