Father Stu (2022)

Recensie Father Stu CinemagazineRegie: Rosalind Ross | 124 minuten | biografie, drama | Acteurs: Mark Wahlberg, Mel Gibson, Jacki Weaver, Teresa Ruiz, Aaron Moten, Cody Fern, Malcolm McDowell, Carlos Leal, Jack Kehler, Alain Uy, Tenz McCall, Annet Mahendru, Patricia Belcher, Niko Nicotera, Tony Amendola, Valente Rodriguez

‘Father Stu’ is een film die gebaseerd is op een ‘waar gebeurd verhaal’. Met haar debuutfilm neemt regisseur Rosalind Ross erg veel hooi op haar vork. Met de film wil ze zaken als vergeving, rouw om een overleden dierbare en onvoorwaardelijk geloof aan de kaak stellen. Helaas blijft ‘Father Stu’ hangen in buitensporige sentimentaliteit, zodat de film nooit uitstijgt boven zijn initiële opzet.

De film begint in een boksring. We maken kennis met Stuart Long (Mark Wahlberg), een bijdehante amateurbokser. Dan krijgt Stuart een ernstige blessure, waardoor zijn carrière in de ring tot een abrupt einde komt. Hij besluit op zoek te gaan naar een nieuwe uitdaging. Stuart verhuist naar Los Angeles, met de droom om een bekende acteur te worden. De realiteit is echter net iets anders, en hij is genoodzaakt om in een lokale supermarkt te gaan werken. Terwijl hij werkt op de vleesafdeling, ontmoet hij de liefde van zijn leven, Carmen (Teresa Ruiz). Zij is streng katholiek. Voor Stuart reden genoeg om ook gelovig te worden. Maar wacht. In de tweede helft van de film vindt een kentering plaats. Stuart heeft het licht gezien en wil nu een priester worden. Als dat maar goed gaat…

‘Father Stu’ is een passieproject van Mark Wahlberg. De acteur wilde de film al een aantal jaar van de grond krijgen en heeft veel van zijn eigen geld in de productie gestoken. Juist daarom is het jammer dat de film zo gebrekkig is. Op bijna elk vlak slaat ‘Father Stu’ namelijk volkomen de plank mis.

Rosalind Ross (de huidige vriendin van Mel Gibson) vertilt zich aan de hoeveelheid tranentrekkerij in haar film. De emotie slaat hier dood, en bijna nergens krijgen we een gevoel van openhartigheid. Ross besteedt ruim aandacht aan de levensstijl van Stuart, die voornamelijk bestaat uit het uithalen van kwajongensstreken en het teleurstellen van de mensen in zijn omgeving. Stuart wordt als personage echter nergens uitgediept. Het leven van een ex-bokser die op een goede dag het katholicisme omarmt en uitgroeit tot een priester zou een interessante karakterschets kunnen zijn. Maar helaas, Stuart blijft een leeg karakter, en het acteerspel van Wahlberg weet nooit boven de middenmoot uit te stijgen.

De kritiek houdt niet op bij het slecht uitgewerkte hoofdpersonage. Naarmate de film vordert, begint ‘Father Stu’ steeds ongeloofwaardiger te worden. De film bezit een breed assortiment aan eigenzinnige en onbedoeld komische momenten. Stu die met zijn blote vuist op een betonnen Jezus beeld inslaat, een doldwaas auto-ongeluk, de plotselinge verschijning van de heilige maagd Maria en een scène met basketballende priesters behoren tot de meest lachwekkende momenten in de film. Wanneer Mel Gibson als Stu’s alcoholistische vader ten tonele verschijnt, begint het al helemaal stuntelig te worden. Dat Mel verbonden is aan de regisseur van de film, maakt het des te meer ridicuul.

‘Father Stu’ is een onbeholpen dramafilm vol vals sentiment en een vervelend katholiek sausje. Door de irritante personages en de misplaatste emotie, weet de film weinig indruk achter te laten. Spijtig voor Mark Wahlberg, die hier veruit een van zijn slechtste acteerprestaties aflevert.

Len Karstens

Waardering: 1.5

Digital download-release: 30 mei 2022
VOD-release: 10 juni 2022