Favoriete films van Cinemagazine-recensenten 2019

Hieronder een overzicht van wat (een aantal van de) recensenten van Cinemagazine tot hun favoriete films van het afgelopen bioscoopjaar 2019 rekenen. En omdat wij natuurlijk, net als jullie, ook lang niet alle films die dit jaar in de bioscoop uitkwamen (we gaan de laatste jaren steevast voor een nieuw record – in 2019 waren het er 440, 21 films meer dan vorig jaar!) – zie voor de complete lijst onze lijst op Letterboxd.com) hebben kunnen zien, of het onmogelijk kiezen is uit zo’n sterke line-up, noemen we in sommige gevallen ook de films die niet gezien zijn en waarvan verwacht wordt dat ze wel een top tien plekje verdienen, of films die op een andere manier hun plekje in de spotlight verdienen.

Alex Mazereeuw

1. Once Upon a Time…in Hollywood
Tja, waar te beginnen? Een weemoedig wat als-verhaal waarmee Tarantino een eerbetoon brengt aan de vergeten en gemuilkorfde namen van Hollywood? Een onomwonden liefdesbrief, verpakt als melancholische meandering over een voorbije tijd, en misschien ook wel over Tarantino’s eigen carrière (‘Once Upon a Time…’ zou zijn voorlaatste film zijn)? Als Tarantino voor zijn laatste project inderdaad de ruimte ingaat voor ‘Star Trek’, kan dit inderdaad zomaar zijn afscheidsbrief aan de klassieke cinema zijn. En wat voor één. Denk nog even terug aan de scènes waarin Brad Pitt door het Hollywood van 1969 rijdt; de Hitchcockiaanse sequentie op de Manson Ranch, of de beeldschone scène waarin Margot Robbie naar beelden van Sharon Tate kijkt in een plaatselijke bioscoop. ‘Once Upon a Time’ is een hangout-film in optima forma, die in het oeuvre van Tarantino vooral zijn gelijke vindt in ‘Jackie Brown’. Het was zijn mooiste film tot nu toe, en ook de meest weemoedige. Werd met de kijkbeurt beter en staat voor mij inmiddels op hetzelfde niveau als ‘Inglourious Basterds’ en ‘Jackie Brown’, met afstand mijn favoriete Tarantino-films.

2. Marriage Story
Wat een zegen dat Netflix geweldige films als ‘Marriage Story’ en ‘The Irishman’ voor een groot publiek beschikbaar maakte. Beetje jammer alleen dat daarmee ook de take machines op sociale media nooit meer stilstaan. Gretig werd de ruziescène uit Noah Baumbachs’ meesterwerk gedeeld. Slecht geacteerd, werd dan vaak gezegd. Het was de grootste flauwekul die dit jaar werd rondgepompt, want ‘Marriage Story’ was (bijna) de mooiste, grappigste en meest ontroerende film van dit filmjaar, met career best performances van Adam Driver (Oscar, graag) en Scarlett Johansson (Oscar, graag). Moderne klassieker, nu al.

3. The Favourite
Yorgos Lanthimos maakte eerder heerlijk vervreemdende tragikomedies als ‘The Lobster’ en ‘Dogtooth’, maar de Griek bereikt met ‘The Favourite’ zijn voorlopige hoogtepunt. De film is heerlijk vilein, droogkomisch en laveert meermaals tussen subtiel-tragisch en overdreven uitbundig. Een kostuumdrama zoals kostuumdrama stiekem misschien wel hoort te zijn, met drie actrices (Oscarwinnares Olivia Colman, Emma Stone en Rachel Weisz) op de absolute toppen van hun kunnen.

Ongecompliceerd plezier: Ready or Not
Mijn absolute guilty pleasure van 2019, over een jonge bruid die te maken krijgt met een krankzinnig ritueel van haar nieuwe schoonfamilie, oftewel: ‘Verstoppertje met de elite’. Een krankzinnige plot, heerlijk over de top gespeeld en (verrassend) veel zwart-komische, ongecompliceerde lol. Zelden zoveel plezier gehad in 2019 als bij deze film.

Films gemist:
3) Ford versus Ferrari
2) An Elephant Sitting Still
1) J’ai perdu mon corps

Frank Heinen

1. Joker

‘Joker’ werd zeker niet door het hele recensentengilde even enthousiast ontvangen en zorgde wegens de vermeende verheerlijking van geweld voor de nodige controverse. Onterecht, want het is een intrigerend portret van een getroebleerde ziel die steeds verder wegzinkt in de diepste krochten van de menselijke waanzin. De donkere, vieze en zielloze straten van Gotham, de stad die in ‘Joker’ doet denken doet denken aan het New York van ‘Mean Streets’ en ‘Taxi Driver’, vormt het perfecte decor voor die menselijke neergang. Joaquin Phoenix levert hier bovendien een tour de force af die niets minder dan een Oscar verdient.

2. The Irishman
Een film die de hooggespannen verwachtingen meer dan waarmaakt. Martin Scorsese slaagt er wederom om in een maffia-epos neer te zetten dat bedachtzaam en subliem laveert tussen weidsheid en intieme broeierigheid. Net als ‘Goodfellas’ ontdoet ‘The Irishman’ het gangsterwereldje van elk vleugje romantiek. De onderwereld van Scorsese is een zedeloos en vulgair universum waarbinnen moord, verraad, paranoia, gluiperigheid en machismo de boventoon voeren.

De machtige drie-eenheid De Niro-Pacino-Pesci doet de rest en tilt de film bij vlagen naar een enorm hoog niveau. Vooral de rol van Joe Pesci is atypisch voor zijn oeuvre. De impulsieve en labiele driftkop die we gewend zijn maakt in ‘The Irishman’ plaats voor de discrete, geslepen en serene gangsterbaas Russell Bufalino. Pacino krijgt alle ruimte om helemaal los te gaan in de rol van de extraverte volksmenner/vakbondsleider Jimmy Hoffa. ‘The Irishman’ is misschien niet zo episch als ‘Goofdfellas’ of ‘Casino’, maar blijft wel bijna drieënhalf uur lang boeiend en onderhoudend.

3. Once Upon a Time in…Hollywood
‘Once Upon a Time in… Hollywood’ is een prent die alle sterke punten van een goede Tarantino-film in zich verenigt: messcherpe dialogen, memorabele personages, stijlvol camerawerk, (een bescheiden dosis) bot geweld en een leuke twist aan het eind. Het acteerplezier spat er met name bij Leonardo DiCaprio en Brad Pitt vanaf, wat van ‘Once Upon a Time in…Hollywood’ een nog leukere kijkervaring maakt. Waarschijnlijk Tarantino’s beste film sinds het Kill Bill-tweeluik.

Eervolle vermeldingen: Us, Knives Out, Zombieland: Double Tap, Crawl, The King, Pet Sematary, John Wick: Chapter 3 – Parabellum.

Gemiste films
Happy Death Day 2
Green Book
El Camino: A Breaking Bad Movie

Beste documentaire: The Last Male on Earth
Oppervlakkig bezien lijkt ‘The Last Male on Earth’ vooral een rechtlijnig verhaal over de laatste mannelijke vertegenwoordiger van zijn (onder)soort, in dit geval de inmiddels overleden noordelijke witte neushoorn Sudan. Het is echter ook een film die kijkers een spiegel voorhoudt en noopt tot het stellen van diepgaande vragen over de houding die de mens inneemt tegenover zijn aardse medeschepselen.

Guilty pleasure: Godzilla II: King of the Monsters
Natuurlijk is een Godzilla-film geen Oscarmateriaal. Toch is ‘Godzilla II: King of the Monsters een absolute traktatie voor liefhebbers van de franchise en de betere monsterfilms. De subplot over de beslommeringen van de familie Russell doet wat geforceerd aan en leidt soms af, maar bekende monsters als King Ghidorah, Mothra en Rodan zien er fantastisch uit en krijgen volop schermtijd. Zeker in de bioscoop of op een groot televisiescherm zijn de gevechten tussen de gargantueske creaturen een lust voor het oog. Heerlijk popcornvermaak dat overduidelijk voor en door fans van het Godzilla-universum is gemaakt.

Ruud Stift

Stiekem is het een top vier, maar we doen niet moeilijk :-)
1. Once Upon a Time in Hollywood
Tarantino strikes again! Vanaf minuut één zit je meteen in de groove en de stijl van de meester. Hoofdrolspelers DiCaprio en zijn ‘stuntdouble’ Pitt lijken het erg naar hun zin te hebben en dat maakt het een NOG leukere kijkervaring. Voeg daar een gekke twist, een paar over – the – top scènes en een prachtige enscenering aan toe en je hebt wederom een topproduct, een streling voor oog en oor. Let ook vooral op de bijrol van Al Pacino (‘Schwarz en NIET Schwartz!’).

1. Joker
Joaquin Phoenix is fenomenaal in de rol van Joker. A masterclass in acting. De kruik gaat zo lang te water tot deze breekt. Een portret van een man die goed wil doen, maar door niemand echt serieus wordt genomen. En ja, als de grens dan bereikt is, kan zelfs Robert de Niro de boel niet meer redden… Een adembenemend inkijkje in de geest van Batmans aartsvijand. Hoe is hij zo geworden. JOKER levert het begrijpelijke antwoord

2. Parasite
Gouden Palm winnaar ‘Parasite’ mag natuurlijk in geen enkele top drie ontbreken! Originele, grensverleggende cinema van regisseur Bong Joon Ho (al eerder origineel excellerend met ‘Snowpiercer’). Hoe een arm gezin zich bij de rijkere klassen binnen weet te praten. Een zwarte komedie met verschillende plotwendingen die nog even na siddert. MUST SEE ORIGINAL!

3. Marriage Story
Adam Driver en Scarlet Johannsson schitteren in het sociale drama ‘Marriage Story’. We zien een HEEL verliefd stel met een kind. Als de verliefdheid over blijkt en er zelfs advocaten nodig blijken om de scheiding in goede banen te leiden, vragen de beide hoofdrolspelers zich af hoe het zover heeft moeten komen. Van houden van naar vechtscheiding in het kwadraat. Mannen en vrouwen in dure kledij die ‘namens’ hun cliënten het woord voeren in de rechtszaal. Onwerkelijk en toch zeer realistisch. Met prachtige dialogen en een uitblinkende Johansson.

Beste animatiefilm: J’ai perdu mon corps
Prachtig animatie over een jongeman, Naoufel, die zijn hand verliest bij een ongeluk met een cirkelzaag. De hand blijkt een ‘eigen wil’ te hebben en gaat op zoek naar zijn eigenaar. Ondertussen leren we veel over het leven van de ongelukkige Naoufel. Hij wordt verliefd op Gabrielle, we zien een terugblik en raken bekend met de tragedies die hem zijn overkomen en waar dit uiteindelijk op uitdraait. Wat moet je als je je lichaam bent verloren? Indrukwekkend en invoelend geanimeerd.

Beste documentaire: Three Identical Strangers
You have to see it to believe it

Tegenvallers:
-Knives Out (ondanks de sterrencast: Daniel Craig, Toni Collette, Michael Shannon). Tsja, door het gekke accent van Daniel werd het al een hele opgave…
-The Dead Don’t Die (ondanks een NOG grotere sterrencast: Adam Driver, Bill Murray, Tilda Swinton, Steve Buscemi en Chloë Sevigny toch de plank mis weten te slaan. Je moet het maar durven…!)

Guilty Pleasures:
HUMOR: 
The Long Shot (Met Seth Rogen en Charlize Theron: een onweerstaanbaar nieuw komisch duo)
EMO: 
A Dog’s Journey. Over een hond die in verschillende gedaantes bij verschillende eigenaren opduikt. Tissues to the maxx…!

Gemiste films:
-Portrait de la jeune fille en feu (Ga ik ZEKER nog zien!)
-Thunder Road
-Roxane

Patricia Smagge

1. Sorry We Missed You
Ken Loach mag dan 83 jaar zijn, hij is het film maken nog altijd niet verleerd en is nog even sociaal-geëngageerd als in zijn jonge jaren. Met ‘Sorry We Missed You’ levert hij een van de beste films van zijn carrière af. Op urgente, hartverscheurende en diep-menselijke wijze snijdt hij een maatschappelijk probleem aan waar we liever voor wegkijken. En daar komen geen bekende filmsterren aan te pas, want Loach werkt vrijwel altijd met sterke (semi)-amateurs, wat de authenticiteit alleen maar ten goede komt. Een confronterende film die geen mens onberoerd zal laten!

2. Marriage Story
Het instituut huwelijk wordt in dit intense, op persoonlijke ervaringen gebaseerde drama van Noah Baumbach op messcherpe wijze gefileerd. Daar stipt hij dan nog eens fijntjes bij aan hoe echtscheidingen zijn verworden tot een industrie waarin grof geld verdiend wordt. Hoofdrolspelers Adam Driver en Scarlett Johansson zijn fantastisch in zowel de lieve kleine gebaren als de intense knetterende ruzies. Knap hoe een film zowel schrijnend als vertederend kan zijn.

3. How to Train Your Dragon 3
Het komt niet vaak voor dat een tweede en derde film kunnen wedijveren met het origineel, maar Dean DeBlois en zijn team leveren geen centimeter in aan overtuigingskracht en authenticiteit. Het voelt heel bijzonder om getuige te mogen zijn van het volwassen worden van de jonge Hiccup, in een filmreeks om mee te lachen en te huilen, met actiescènes die even meeslepend zijn als de soms bittere levenslessen die de hoofdpersoon voor zijn kiezen krijgt. Een trilogie om in te lijsten!

Beste documentaire: Minding the Gap
Slim opgebouwde autobiografische debuutfilm van Bing Liu over drie skateboardende jongens in een van de vele ‘rust belts’ van Amerika. Liu, zelf één van de jongens, zoekt naar antwoord op de vraag waarom al zo jong vaak op straat rondhingen en naarmate de film vordert krijgen we daar antwoorden op. Indringende kijk in het leven van drie jongens die opgroeiden en beschadigd raakten in gebroken gezinnen waar geweld de boventoon voerde. Hoe moet je ooit volwassen worden als je nooit een goed voorbeeld hebt gehad?

Eervolle vermelding: The Farewell, Joker, Knives Out, Toy Story 4, Once Upon a Time in Hollywood, Queen of Hearts, The Favourite, Green Book, Can You Ever Forgive Me

Gemist: Parasite, After the Wedding, Luce, Amazing Grace

Frank v.d. Ven

1. Star Wars: Episode IX – The Rise of Skywalker

Star Wars draait voor mij niet zozeer om de films, maar om het oproepen van een gevoel. Een gevoel van nostalgie. Je verheugen op een event, want deze saga overstijgt het begrip film. De originele film uit 1977 was de eerste film die ik ooit zag en sindsdien ben ik gek op dit medium. ‘Star Wars’ zal altijd iets magisch voor mij zijn. Er was geen enkele film dit jaar waarop ik me zo verheugd heb. Dit ondanks dat de trailers niet zo erg goed waren en het echte kippenvel-gevoel uitbleef. Na het zien van dit slotstuk van de derde trilogie blijft een gevoel van teleurstelling achter. Toch staat deze film op de eerste plaats voor mij, omdat ik hier het meest naar uitkeek.

2. Midsommar

De verwachtingen waren hooggespannen na het briljante ‘Hereditary’. Kon Ari Aster zichzelf overtreffen met ‘Midsommar’? Het antwoord is nee. In eerste instantie kwam na afloop zelfs licht teleurstelling naar boven. Wat heb ik gezien? Die vraag houd je dagen na afloop nog steeds bezig. In je hoofd leg je de puzzelstukjes bij elkaar en probeer je uit te vinden wat je voorgeschoteld kreeg. Als een film je zo bezighoudt en intrigeert, heb je echt wat bijzonders gezien. Dat woord beschrijft ‘Midsommar’ nog het beste: bijzonder. Het is ontzettend tof dat er in een tijd vol oppervlakkige popcornfilms ook nog plek is voor zo’n dwarse, compromisloze horrorfilm als deze.

3. Dragged Across Concrete

Deze film verscheen in 2018, maar werd dit jaar pas in Nederland uitgebracht dus dat telt nog net. Regisseur S. Craig Zahler slaagt er opnieuw in om een geheel eigen filmtaal te ontwikkelen, waarin horror, misdaad en buddy flicks samenkomen. De vervreemdende sfeer met ietwat gekunstelde dialogen en dito acteerwerk werken bedwelmend. Als je eenmaal gegrepen wordt door de bijzondere sfeer kun je niet meer wegkijken en word je in deze beklemmende film gezogen. Mel Gibson bewijst opnieuw een magistraal acteur te zijn.

Surprisehit: Bumperkleef
Deze Nederlandse horrorthriller viel op door de trefzekere regie en de gave insteek. De scenes op de snelwegen waren beklemmend en zeer spannend. Deze film had een groter publiek verdiend.

Gemist:
Joker
Benieuwd of deze film de hype waard is.
Avengers: Endgame & Spider-Man: Far From Home
De werklust van Marvel is te prijzen, maar het resulteert wel in inwisselbare films. Zijn deze de moeite waard?

Jan-Kees Verschuure

1. Der Goldene Handschuh

Tricky, om het leven van de Hamburgse seventies-killer Fritz Honka in een roman te vatten en deze vervolgens te verfilmen. Valt vast niet bij iedereen in de smaak, maar is uitvergroting van de realiteit niet het wezen van drama? Honka oogt absurd koddig, maar ook gemankeerd als Quasimodo. Je zou empathie kunnen voelen voor zijn handelen, vanwege de zieligheid. Berekenend is deze Honka niet, eerder machteloos beperkt. En dat wordt overtuigend gebracht.

2. Portrait de la jeune fille en feu
Hoe moet een liefde tussen twee vrouwen hebben gevoeld in de achttiende eeuw? Veel overlevering is er niet; de liefde geeft evenwel altijd aanleiding tot dramatische verbeelding. In de onderkoelde setting van het kostuumdrama biedt Céline Sciamma een nieuw perspectief op de schilder-muzeverhouding, hier een vorm die uitstekend past. Onmogelijke liefde met passend slot.

3. Dolor y gloria
Na een enkel slippertje is Pedro Almodóvar weer terug op zijn levenspad: visueel de liefde bedrijven met de kijker. Film moet voelen als een zomerbries, het zijn Almodóvars eigen woorden. Tempo en urgentie zijn iets minder dan in de hoogtijdagen, er valt genoeg te genieten in ‘Dolor y Gloria’ – zodanig autobiografisch dat je de film een sentimental journey zou kunnen noemen.

Gemist: Marriage Story, Joker, Once Upon a Time in… Hollywood.